Σθεναρή αντιπολίτευση η ΝΔ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στούς ευρωΝΑΤΟκομμουνιστές, όχι, δεν άσκησε

Το εξωχώριο λόμπι στην ΚΟ της ΝΔ

Όπως στην ζωή, έτσι και στην πολιτική, διαφέρει το ανέφικτο από το επιδιωκόμενο και το επιδιωκόμενο από το παρεξηγήσιμο. Οι μόνοι που δεν τα διακρίνουν αυτά στον δημόσιο βίο είναι όσοι εργάζονται μέσα απ’ όποια Κοινοβουλευτική Ομάδα κι’ αν ανήκουν για τα ίδια εξωχώρια συμφέροντα και συγκεκριμένα για τα αμερικανο-ισραηλινά, (συμφέροντα). Εξαιρουμένων, οπωσδήποτε, των Πτερύγων της Αριστεράς, αφού, σε κάθε εκδοχή της η Αριστερά είναι πολιτικός κλητήρας των τραπεζών. Δεν είναι πλειονότητα - ουδέποτε ήταν πλειονότητα οι νεοφιλελεύθεροι βουλευτές στην Ν.Δ. μα είναι οι μόνοι που

➤ τρέφουν εκτίμηση στον Κώστα Σημίτη,

➤ απέχθεια για τον Κώστα Καραμανλή,

➤ δυσκολία στο να διακρίνουν το εθνικό από το τύποις διεθνές και ευρωπαϊκό και ουσία αλλοεθνές συμφέρον.

Ενδεικτικά τα ακόλουθα παραδείγματα γύρω από τα τόσα και τόσα που σκοπίμως συγχέουν οι λίγοι, (αναλογικά), μα, ισχυροί, (από πλευράς έξωθεν προστασίας), νεοφιλελεύθεροι βουλευτές της Ν.Δ.

Το ανέφικτο Όπως δεν σκίζονται οι διακρατικές οικονομικές συμβάσεις, («Μνημόνια»), έτσι δεν σκίζονται και οι διακρατικές εθνικές συμφωνίες, (π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών). 

Το επιδιωκόμενο Δεν αποκλείεται «άνοιγμα» της Ν.Δ. προς τον Συ. Ριζ. Α. όπου κρίνεται σκόπιμο, (το άνοιγμα αυτό). Όχι μόνον ένα, μα π.χ. και δύο ή τρία στελέχη των κυβερνήσεων Συ.Ριζ.Α. - Αν. Ελ. δύνασαι να αξιοποιήσεις αν φρονείς ότι στον τομέα τους ήταν επιτυχημένα. Ναι, (σίγουρα), μα, σε τί ήταν επιτυχημένα;

➤ Στην διαχείριση της διαρκούς αναβολής του μεγάλου προς κατάσχεση, (προς πλειστηριασμό), όγκου ακινήτων νομικών και φυσικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, ας πούμε;

➤ Ή, στην μη καταβολή συντάξεων, ας πούμε;

Αναμφίβολα είναι επιτυχία το να κερδίζεις χρόνο, αφού, (πρώτα), έχεις μεταβιβάσει σχεδόν τσάμπα το σύνολο των μονάδων του εγχώριου πιστωτικού συστήματος σε ξένα χαρτοφυλάκια. Αναμφίβολα είναι επιτυχία το να επιτυγχάνεις τους στόχους των πλεονασμάτων μεταβιβάζοντας στο μέλλον τις υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τους δικαιούχους συντάξεων, εφάπαξ, αναδρομικών κ.λπ. 

Μόνο που από την επιμήκυνση του χρόνου παραμονής των Τσίπρα - Καμμένου στην εξουσία ωφελήθηκαν οι Η.Π.Α. και το Ισραήλ και εν μέρει ο λεγόμενος «σκληρός πυρήνας» της Ε.Ε. Αναφέρονται, ενδεικτικά, οι πλείστες όσες διευκολύνσεις, (Βάσεις κ.α.), που παραχώρησε στον Στρατό των Η.Π.Α. στην Αλεξανδρούπολη, στην Καβάλα και αλλού, σαν αντάλλαγμα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Ούτε η Ελλάδα ωφελήθηκε, τουναντίον, βλάφτηκε και μάλιστα ανεπανόρθωτα. Ούτε, βεβαίως, ο μέσος έλληνας πολίτης, πόσω μάλλον οι βλάκες έλληνες πολίτες που ανέθεσαν την διακυβέρνηση της χώρα τους σε γνωστούς από παλιά - από πολύ παλιά διεθνοφασίστες ολκής.

Χρειάζεται η Ν.Δ. επιτυχημένους στην εξυπηρέτηση αλλοεθνών συμφερόντων ανθρώπους από άλλους πολιτικούς χώρους και αν ναι γιατί, (με ποιόν σκοπό); Για να εξυπηρετήσουν τέτοιοι άνθρωποι τα ελληνικά συμφέροντα; Ακόμη π.χ. και μέσα σε φυλακή δύνασαι να βρεις σπεσιαλίστες σε κάτι. Στις μπαλκονόπορτες αλουμινίου, ωστόσο, ή στις γκαραζόπορτες, ή στις θωρακισμένες εξώπορτες, όχι σε άλλο αντικείμενο.

Το παρεξηγήσιμο Υπάρχουν και σε άλλους τομείς πολιτικής περιθώρια σύγκλισης μεταξύ Ν.Δ. - Συ.Ριζ.Α. μα τα περιθώρια αυτά δεν είναι νέα, είναι παμπάλαια - (από την εποχή του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού).     

Δεν είναι εθνική η διεθνής ενότητα

Όσους έλεγαν, (έγραφαν), λίγα, μετά το 2015, επιβεβαιώνουν, τα προαναφερόμενα, όχι όσους έλεγαν, (έγραφαν), πολλά. Εμείς, εδώ, (στο yahooxaxaxouxa.blogspot), δεν φλυαρούσαμε τεσσεράμισι χρόνια, τώρα. Ούτε αγνοούμε, ούτε παραβλέψαμε τις κοινές, στους βασικούς τομείς πολιτικής, θέσεις μεταξύ δήθεν Δεξιάς, [= διεθνιστικής Δεξιάς, (νεοφιλελεύθερων)] και ευρωN.At.O.κομμουνιστών.  

Κατά παράδοση συγκρουσιακό το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, βέβαια, μα δεν είναι π.χ. 1980 η παρούσα εποχή.

➤ Η Ελλάδα, σήμερα, είναι, όχι, απλώς, χώρα «μπανανία» στην Δύση, μα, «μπανανία», η οποία, μετά το 2002 απώλεσε και το εργαλείο της νομισματικής πολιτικής. 

➤ Αλλά και οι εναλλακτικές στην εξωτερική πολιτική, (διπλωματία - άμυνα), είναι ανύπαρκτες μετά το 1991 για τις περιφερειακές χώρες - μέλη του N.At.O.

Όσοι λαμβάνουν μέρος σε 100% πια σικέ αντιπαραθέσεις, λοιπόν, την παροιμία: «δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» πραγματώνουν.  

Το λεγόμενο προσφυγικό/μεταναστευτικό, (πρόβλημα), για παράδειγμα, δεν προσφέρεται για πραγματική πολιτική αντιπαράθεση από την στιγμή που με τις θέσεις του U.S. Department of State και της Ε.Ε. εναρμονίζονται, σε επίπεδο κορυφής, τόσο οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές, όσο και η Ν.Δ. (Βλ. π.χ. σχετικές δηλώσεις του Επιτρόπου Μετανάστευσης Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας στην Ε.Ε. Δημήτρη Αβραμόπουλου). Δεν μπορεί να είναι π.χ. ο Λέσβος ή π.χ. η Κως εθνικό έδαφος αλά καρτ και μάλιστα σε επίπεδο πολιτικού θεάτρου. Το ίδιο ισχύει και με την ασφάλεια. (Ταυτόσημη η ελληνική εθνική και η δημόσια ασφάλεια με την περιφερειακή ασφάλεια των Η.Π.Α. ή του Ισραήλ είναι μόνο για εθνικούς μειοδότες.) 

Το να υποδύεται μια διεθνιστική, («αδερφή» της Αριστεράς), Δεξιά ότι συγκρούεται σε επίπεδο κορυφής με τον μόνιμο μετά το 1991 πολιτικό κλητήρα των πρεσβειών Η.Π.Α. και Ισραήλ, όπως είναι ο χώρος των ευρωN.At.O.κομμουνιστών, δεν είναι, απλώς, θέατρο, (πολιτικό), είναι «σαπουνόπερα», η οποία, φέρνει, ανά 24ωρο, σχεδόν, σε αμηχανία τους οπαδούς του Συ.Ριζ.Α. αφενός, της Ν.Δ. αφετέρου. Αναπόφευκτα «αρμέγεις λαγούς και κουρεύεις χελώνες» όταν «η δεξιά σου δεν ξέρει τι ποιεί η αριστερά σου».     

Παραδοσιακοί νεκροθάφτες εαυτών

Η βάση του Συ.Ριζ.Α. απαρτίζεται από

➤ μωρούς, (κακομαθημένους ή αιθεροβάμονες),

➤ αειθαλείς, (από το 1968), σχιζοειδείς

➤ και μετά το 2012 από πάμπολλους κουτοπόνηρους, (βλ. παλαιό Πα. Σο. Κ.).

Άλλοι από δαύτους αγνοούν, άλλοι λησμονούν κι’ άλλοι, (προπαντός οι παλαιοί του Πα.Σο.Κ.), αδιαφορούν για το γεγονός ότι ο ευρωN.At.O.κομμουνισμός σε ότι αφορά στις σχέσεις Αθηνών με Βρυξέλλες, αφενός, με Ουάσιγκτον, αφετέρου, έχει, όχι, απλώς, κοινές θέσεις με την Δεξιά, μα, νεοφιλελεύθερες θέσεις, ή, για την ακρίβεια, θέσεις, που, μόνον η δήθεν Δεξιά, (= η διεθνιστική Δεξιά), έχει.

Έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, το έμαθες;

Είναι και στην βάση της Ν.Δ. άγνωστο, εν πολλοίς, αυτό, εξ ου και ο λόγος για τον οποίο πολλοί οπαδοί της Ν.Δ. αδυνατούσαν να αντιληφθούν -ακόμη κι’ αυτήν εδώ την στιγμή αδυνατούν να αντιληφθούν- γιατί η ηγεσία της Ν.Δ. ακολουθούσε αντιπολιτευτική τακτική με επίκεντρο «τις πατάτες κι’ όχι το ψητό». Όταν εξακολουθείς, (σαν οπαδός της Δεξιάς), να ταυτίζεσαι με τις Η.Π.Α. σε καιρό κατά τον οποίο δεν υφίσταται πια Ε.Σ.Σ.Δ., φυσικό επόμενο είναι «η Ουάσιγκτον να σε “απατά” με την Αριστερά κι’ εσύ να επιμένεις να κατηγορείς την Αριστερά, έχοντας “κορώνα στο κεφάλι σου” τον Λευκό Οίκο». Αν σκεφθεί, ωστόσο, ο καθένας μας, ότι π.χ. την δεκαετία του ‘90 οι περισσότεροι εξ αυτών, (των οπαδών), φώναζαν: «αλήτη, προδότη, Σαμαρά», δύσκολα δύναται να πιστέψει ότι οι οπαδοί αυτοί είναι, όντως, ανόητοι και πράγματι, δεν είναι ανόητοι, καμώνονται τους ανόητους, μα, εις μάτην, (καμώνονται τους ανόητους).

«Η κουτάλα» η οποία ένωνε κάποτε, (παλιά), τον μέσο οπαδό της Ν.Δ. με τον μέσο οπαδό του Πα. Σο. Κ. δεν βρίσκεται, πια, στα χέρια των Αθηνών, βρίσκεται στα χέρια των Βρυξελλών. Ακόμη και οι Ένοπλες Δυνάμεις, ακόμη και τα Σώματα Ασφαλείας, εδώ, (στην Ελλάδα), μετά το 1991, είναι όργανα πολυεθνικής «δημοκρατίας» -(δεν έχει Σύνταγμα η Ε.Ε.)- κι’ όχι αυτό που ήταν κάποτε, (προ του 1993), οπότε, η διαφορά του ρόλου των Η.Π.Α. σήμερα εν σχέση με τον ρόλο που οι Η.Π.Α. έπαιζαν έως και την δεκαετία του ’80 δεν τεκμηριώνεται μόνο θεωρητικά, μα, στην καθημερινότητα.

Ο Συ.Ριζ.Α. είναι το Πα.Σο.Κ. «του μέλλοντός μας». Τρόπος του λέγειν, βέβαια, «μέλλον», γιατί αλλάζουν τακτικά «χρώμα και φόρμα μαλλιού», (= ταμπέλα), οι διεθνοφασίστες, αφού, τυγχάνουν πολιτικοί χαφιέδες διεθνούς καριέρας. Πράγματι, οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές δεν είναι δράκα σοσιαλιστών, (= κρατιστών - φασιστοειδών), μέσα σε μία μόνο χώρα, (δεν ασκούν το καθήκον του εθνικού οικονομικού μειοδότη μέσα σε μία μόνο χώρα αλά π.χ. Ανδρέας Παπανδρέου), μα, διεθνώς. Η ταύτιση της δήθεν Δεξιάς, (= της διεθνιστικής Δεξιάς), λοιπόν, με τις δυνάμεις του διεθνούς σοσιαλισμού, (= διεθνούς κρατισμού - διεθνούς φασισμού), επιφυλάσσει πολλές - μεγάλες δυσάρεστες εκπλήξεις, (στο μέλλον), για την Δεξιά αυτή, (την δήθεν Δεξιά) κι’ όχι μόνον εδώ, (στην Ελλάδα), μα, παντού, (και στην Γαλλία και στην Ιταλία και στην Ισπανία και σε άλλες χώρες).

Στο σταυροδρόμι του διεθνούς ή εθνικού σοσιαλισμού «βγαίνεις» όταν καταλύεις το έθνος - κράτος. (Πάντα η συμμετοχή σε συνεταιρισμούς διεθνούς τύπου γίνεται με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας αν μιλάμε για πολιτικούς συνεταιρισμούς όπως είναι η Ε.Ε.). Ότι εκδοχής, (διεθνούς ή εθνικής) και να είναι ο σοσιαλισμός, ωστόσο, σε εθνικής εκδοχής κρατισμό, (= φασισμό), απολήγει. Μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο θα βρεθεί στο μέλλον ο μέσος προοδευτικός πολίτης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Μέσα σε τέτοιο πλαίσιο, (= ταφικό - στον τάφο είναι ίσος «ο λύκος» με «το πρόβατο»), βρισκόταν κάθε φορά που έκαμε πράξη την 100% ανυπόστατη θεωρία του. Θα ισχύει και για τους δήθεν Δεξιούς, (τους νεοφιλελεύθερους), το ίδιο, ωστόσο. Μοχθούν κι’ αυτοί 25 - 30 χρόνια τώρα, εξάλλου, για μια N.S.A. του αστού, της νοικοκυράς, του αγρότη, της πωλήτριας… Χωρίς, ωστόσο, μέχρι σήμερα, να έχουν εξηγήσει -στους εαυτούς τους, καταρχήν- σε τι διαφέρει ο υπερεθνικός συγκεντρωτισμός εξουσιών από σοβιέτ. Δεν μπορείς να είσαι φιλελεύθερος και συνάμα θιασώτης συστήματος διακυβέρνησης και μάλιστα ευρείας, (υπερεθνικής), κλίμακας, το οποίο, δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από την πολιτεία σοσιαλιστικών, (= κρατικιστικών - φασιστικών), φιγούρων,

➤ σαν αυτή του Lavrentiy Beria,

➤ σαν αυτή του Heinrich Himmler.

Οι ΗΠΑ κέρδισαν από τις ήττες 

Καραμανλή, Σαμαρά

Οι κοινές θέσεις νεοφιλελεύθερων - ευρωΝ.Αt.O.κομμουνιστών αφορούν από παλιά, (από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80), στο διεθνές σκέλος, (πεδίο). Δεν είναι όμως κι’ ότι το ευκολότερο σήμερα - αύριο να λανσαριστεί σαν εθνικό ελληνικό έδαφος, το έδαφος που μετά το 2015 λανσαρίστηκε σαν διεθνές, (αμερικανο-ευρωπαϊκό), έδαφος. Κι’ όχι πως είναι ακατόρθωτο «το να βαφτίζεις τον Γιάννη, Γιαννάκη» και αντιστρόφως, κατά το δοκούν -(με αδιάκοπη και προσεγμένη προπαγάνδα, εξάλλου, όλα είναι εφικτά)- αλλά, ναι, δεν είναι κι’ ότι το ευκολότερο. Θα πρέπει να έρχονται ασορτί, λοιπόν, οι προτεραιότητες της Ε.Ε. και του N.At.O. με το νέο, (μπλέ), κοστούμι εξουσίας, εδώ, (στην Ελλάδα), προκειμένου, (έτσι), η νέα κυβέρνηση να μην έχει πρόβλημα.

Κατά την εκτίμησή μας, θα έρχονται, (ασορτί). Αρκεί, ωστόσο, αυτό;

Ο πονοκέφαλος, τα τελευταία 25 με 30 χρόνια, που ο «αυτοκράτορας», παγκοσμίως, είναι και επισήμως, πια, ένας, δεν είναι το πώς, (με ποιους τρόπους), αναδεικνύεις τις κατά τόπους, (κατά χώρα), φαινομενικές, [σε επίπεδο, δηλαδή, «εικόνας και ήχου», (εντυπώσεων) - «φόδρας»], διαφορές, μεταξύ Αριστεράς, Δεξιάς, μα, το πότε και που, (σε τι), οι ουσιώδεις, μεταξύ Αριστεράς - Δεξιάς, ομοιότητες, εξυπηρετούν τους σκοπούς της αφανούς, μεν, κραταιής, δε, διεθνούς (;) ενότητας των ολίγων.     

Ή …μήπως έχει τις ίδιες προτεραιότητες κάθε ένα με δύο χρόνια η Ουάσιγκτον περιφερειακά; «Κάθε μέρα Κυριακή είναι;»

➤ Ούτε λίγα είναι, ούτε μικρά είναι τα επιτεύγματα της διεθνούς των ολίγων στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο, πόσω μάλλον στην Ελλάδα, μετά το 2009, και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό μετά το 2015 Η υπονόμευση Καραμανλή, (2004-2009), πόσω μάλλον Σαμαρά, (2012-2014), από το εξωτερικό, δεν προήλθε π.χ. από την Βόρεια Κορέα, ή π.χ. από τον πλανήτη Άρη, από τις Η.Π.Α., από τις Βρυξέλλες κι’ από ένα, δύο, ακόμη, κέντρα, (αποφάσεων), του εξωτερικού, προήλθε.  

➤ Αν ο Μητσοτάκης συμμετέχει στην διεθνή των ολίγων, ναι, δεν πρόκειται να έχει την …τύχη των Καραμανλή, Σαμαρά. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι «θα κάμει και περίπατο», (στην εξουσία), γιατί, η διεθνής των ολίγων, τυπικά είναι διακομματική μετά το 1991, όχι ουσιαστικά, ουσιαστικά είναι απολιτική κι’ όχι αναίτια. 

Ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά της διαφθοράς (!)

Δεν συντρέχει λόγος να αμείβεις εκπροσώπους εθνών - κρατών, πόσω μάλλον τους ψηφοφόρους τους, σαν (δια)μεσολαβητές σου, σ’ ότι πουλάς, σε καιρό κατά τον οποίο δεν υπάρχουν, πια, για σένα, (τον τάδε τραπεζικό όμιλο ή την δείνα πολυεθνική εταιρία), συνοριακά, τελωνειακά, συναλλαγματικά, πολιτισμικά κι’ όποια όλα σύνορα - εμπόδια - φράγματα, (ρίσκα). Πράγματι, η συντήρηση δημοκρατίας σε μη ανταγωνιστικές εμπορικά διεθνώς χώρες είναι περιττό κόστος σε καιρό που:

1. Μπορείς να πουλάς από μόνος σου, πια, (χωρίς πολιτικούς διαμεσολαβητές), στις χώρες αυτές, αγαθά και δάνεια, (προς απορρόφηση των αγαθών).

2. Η εξάρτηση της περιφέρειας από το κέντρο της Δύσης δεν ελλοχεύει το παραμικρό πολιτικό κόστος, για τον εκάστοτε τοποτηρητή σου, αφού, όποιον και να ψηφίζουν, πια, στις χώρες αυτές, εσύ κυβερνάς, κατ’ ουσία, μέσω των πολιτικών οργάνων σου, (Ε.Ε., N.At.O., Ο.Η.Ε. κ.α.).

Η Αθήνα μίλησε, 

οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον;

Ποιές οι προθέσεις του N.At.O. και προπαντός της Ε.Ε. απ’ εδώ και πέρα, λοιπόν;

«Εντάξει», οι προθέσεις Μητσοτάκη εκφράστηκαν «μέσες άκρες» στην Βουλή την 2οη και την 22α Ιουλίου 2019 Οι Προγραμματικές Δηλώσεις της νέα κυβέρνησης, μάλιστα, αιφνιδίασαν, γιατί, ακόμη και το 1/3 αυτών, (των εξαγγελιών), να γίνει πράξη, θα ανακουφιστεί το 90% + του πληθυσμού της χώρας.

➤ Η Ουάσιγκτον εν σχέση με την Άγκυρα σ’ ότι αφορά στα εξωτερικά θέματα, όμως; Ή δεν είναι σημαντικός -αστάθμητος, μέχρι στιγμής- παράγοντας, αυτός;

➤ Οι Βρυξέλλες εν’ σχέση με την μόνιμη, σ’ ότι αφορά στην οικονομία, επιτροπεία, στην Ελλάδα, όμως; Για τα επόμενα 60 χρόνια συμφωνήθηκε από τους Τσίπρα, Καμμένο να υφίσταται η επιτροπεία αυτή.

Έτσι χάσαμε το ΠΑΣΟΚ

Το όνειρο κάθε προοδευτικού είναι να εξισώνεται με εφοπλιστή στο μόνο επίπεδο που μπορεί. Στο επίπεδο της ψήφου, (= της κατανάλωσης). Να ψωνίζει, δηλαδή, με δανεικά, «σαν να μην υπάρχει αύριο». Μόνο που από κάποια στιγμή και μετά τού κατάσχονται τα πάντα. Ή πληρώνει βαρύτατο φόρο και μάλιστα επί μακρόν για να τα (κατ)έχει. Φόρο όχι μόνο για το ιδιόκτητο σπίτι του, μα, ακόμη και για το φτάρνισμα των τέκνων του.

Αυτής της μορφής ο κομμουνισμός, (η απαλλοτρίωση περιουσιακών στοιχείων σε δόσεις δανειακές από την διεθνή τραπεζική), είναι ο πολιτισμένος. Ναι μεν έχεις ιδιοκτησία, (π.χ. επιχείρηση, κτήμα, οικία, κατάστημα κ.λπ. αν ανήκεις σ’ αυτούς που άσκησαν χρηστή διοίκηση στα του οίκου τους με αποτέλεσμα, έτσι, να αποφύγουν την πτώχευση, την χρεοκοπία, την κατάσχεση, την φυλάκιση), μα, για να την διατηρείς, έχεις συνιδιοκτήτη τον έφορο και τον αστυνόμο, ήτοι, τα μετεκλογικά όργανα των τραπεζών, μιας και το προεκλογικό όργανο των τραπεζών είναι η Αριστερά σε κάθε έκφανσή της. Διευκρινίζεται γιατί υπάρχει και απολίτιστος, (βάρβαρος), κομμουνισμός, (βλ. εφάπαξ απαλλοτρίωση περιουσιών = κατάργηση ιδιοκτησίας), μα, δεν είναι της παρούσης αυτός.

➤ Για κάθε σοσιαλιστή είναι δίκαιη κατάληξη η πτώχευσή του ή έστω ή δια βίου, πια, αφαίμαξή του, (μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας).

➤ Πόσω μάλλον για κάθε εκσυγχρονιστή σοσιαλδημοκράτη όπως επικράτησαν, τελικά, να καλούνται οι εθνικοί μειοδότες Σημίτης, Παπαδήμος οι οποίοι ενέταξαν την Ελλάδα στην λεγόμενη «Ευρωζώνη», (στο ευρώ), «από το παράθυρο», (με 100% επίπλαστα στοιχεία). Σημειωτέον, δε, ότι οι …πατριώτες του 2015 (ναι, οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές) ήταν οι μόνοι που βιάζονταν το 1997, το 1998, το 1999 να εγκαταλείψει η Ελλάδα το δραχμικό πλαίσιο.       

➤ Έχει αποδειχθεί από πλείστες όσες πλευρές μέχρι σήμερα ότι το χρεοστάσιο τον Απρίλιο, Μάιο 2010 ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Επιδιώχθηκε δια της σκόπιμης αδράνειας Γ.Α.Π. Ναι μεν αυτό μειονεκτεί ως προς γεγονός ότι οι Η.Π.Α. επωφελήθηκαν, κατόπιν, (βλ. ρυθμίσεις σε Μεσόγειο, Βαλκάνια), μα, πλεονεκτεί και σε κάτι. Πλεονεκτεί ως προς το γεγονός ότι το Πα. Σο. Κ. «έπεσε μέσα στο λάκκο, (= κόμμα - κράτος), που έσκαβε» στην Ν.Δ. από το 1981 και «έπεσε μέσα στον λάκκο αυτό, όχι απ’ όποιον κι’ όποιον», μα, από τον γιό του ιδρυτή του. 

Αυτό είναι που λένε: «όλα εδώ πληρώνονται».

«Πρώτα η Ευρώπη» έτσι όπως μπαίνουμε στο λιμάνι της ΝΥ ή έτσι όπως βγαίνουμε;

Τα όσα περί πολιτισμένου κομμουνισμού προαναφέρονται αφορούν στο σοβιέτ, (= υπερεθνικό διευθυντήριο), αστικού τύπου, που καλείται Ε.Ε. Όπως τρώγει το κύμα τον βράχο κατατρώγει ένα - καθένα τέτοιο πλαίσιο τα θεμέλια πάνω στα οποία εδράζεται η Δεξιά και για την ακρίβεια ο εθνικός φιλελευθερισμός. Η αστική ιδιοκτησία είναι ένα από τα θεμέλια αυτά. Ο Εν.Φ.Ι.Α. επί παραδείγματι είναι μέτρο το οποίο ελήφθη επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, μα, το συγκεκριμένο μέτρο, δεν φαίνεται, απλώς, να είναι, είναι πλήγμα κατά της αστικής ιδιοκτησίας.

Η διάσωση της Deutsche Bank και της BNP Paribas από τον Γ.Α.Π. τον Μάιο 2010 και μέσω αυτής, (της διάσωσης), η διατήρηση της συνοχής της Ε.Ε. ναι μεν αποτελεί κατά γράμμα, («στον πόντο» που λένε), εφαρμογή της πολιτικής «πρώτα η Ευρώπη», μα, η πολιτική αυτή δεν είναι εθνική, είναι τύποις πολυεθνική, (διεθνής), και ουσία αλλοεθνής, (αντεθνική), πολιτική. Υπόψη δε ότι ο εγκλωβισμός της Ελλάδας, μέσα στην εκ θεμελίων, πια, εξάρτησή της από την μητροπολιτική Δύση, επιτεύχθηκε επί των ημερών Γ.Α.Π., με την υπαγωγή του συνόλου, σχεδόν, του δημόσιου χρέους της, στο Αγγλικό, (Βρετανικό), Δίκαιο.

Αυτή την Ευρώπη θέλει η Fed Από την …θεραπεία που προτείνουν «οι προδότες όλων των εθνών», (η Αριστερά), προκύπτει, ο διεθνής σοσιαλισμός, (= κρατισμός - φασισμός), στον οποίο οδηγεί τυχόν ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης. Πάντα η Αριστερά προτείνει συντήρηση κόμματος - κράτους, (συντήρηση τερατώδους δημόσιου χρέους και ελλείμματος), μέσα σε κάθε χώρα «μπανανία» στην Δύση, μα, η ευρωπαϊκή, λεγόμενη, Αριστερά, το προτείνει με την εγγύηση του Γερμανικού Δημοσίου, κατ’ ουσία, αυτό, σ’ ότι έχει να κάμει με τον ευρωπαϊκό χώρο, γιατί, το μάρκο είναι το 50%+ της αξίας του ευρώ. Οι μεν εξαγωγές των Η.Π.Α. θα καταστούν πάμφθηνες, σε περίπτωση που το Βερολίνο (απο)δεχτεί μια τέτοια ..πρόταση, η δε κερδοσκοπική επίθεση κατά του ευρώ και κατόπιν η κατάρρευση της εθνικής οικονομίας της Γερμανίας θα καταστεί απλούν παίγνιο. Πιθανή - πολύ πιθανή εικόνα από το μέλλον είναι αυτή που περιγράφτηκε μόλις πριν, μα, π.χ. η Δ΄ Διεθνής, δεν είναι ενδεχόμενη μελλοντική εικόνα, είναι η πεμπτουσία της εφαρμογής της πολιτικής «πρώτα η Ευρώπη» και δεδομένου ότι η Ευρώπη δεν είναι «δύο τετράγωνα πέρα» από την Fed όπως είναι η Δ΄ Διεθνής, όποιος «κάμει τον κόπο» να αναζητήσει δηλώσεις π.χ. του Γ.Α.Π., στελεχών του Συ.Ριζ.Α., του Βαρουφάκη, πόσω μάλλον του George Soros, γύρω από το «ποια Ευρώπη θέλουμε», θα βρει από μόνος του, (απ’ εκεί πέρα), «τον δρόμο προς τον πυρήνα των ιδιωτών - ιδιοκτητών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Και να ήθελε η Ν.Δ. να αντιπολιτευτεί τον Γ.Α.Π. εκτός του πλαισίου «πρώτα η Ευρώπη» την περίοδο 2009 - 2012 δεν θα το έκαμε, αφού, ήξερε, (από πριν), τι θα συνέβαινε, (κατόπιν). Αίμα και εδαφικός κατατεμαχισμός της Ελλάδας θα επακολουθούσε. Ο πολιτικός ρεαλισμός της Ν.Δ., ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο πολιτισμένος κομμουνισμός, (τα καίρια πλήγματα στην αστική ιδιοκτησία), λήγει με εκλογές ή με δημοψήφισμα. Εύκολα - γρήγορα τα «Ζάππειο 1 & 2» μετατράπηκαν σε νέα πρόσθετα μέτρα κατά της αστικής ιδιοκτησίας μετά τον Ιούνιο 2012

Τι σημαίνει μείωση αριθμού αστών μέσα σε μία χώρα Δεξιά σε χώρα «μπανανία» στην Δύση που να μην φέρει «βαρίδια» από την Παλιά και Νέα Υόρκη, δεν υπάρχει. Την εγχώρια αστική τάξη, (την λεγόμενη μεσαία τάξη), «τραβάνε προς τα κάτω, (στον πυθμένα)» «τα βαρίδια αυτά», όμως. Ενίοτε και την ίδια την χώρα. Αν μάλιστα «όλα πάνε κατ’ ευχή» για τον εξωτερικό παράγοντα, τότε, «στέλνουν» και την Ν.Δ. «τα βαρίδια αυτά» -μιας και μιλάμε για το ελληνικό χρεοστάσιο- σε εκλογικά ποσοστά κάτω του 10% (βλ. Πα. Σο. Κ.). Δεν συνέβη, (αυτό, το τελευταίο), μα, από τύχη δεν συνέβη - (θα μπορούσε να είχε συμβεί). Η μείωση του αριθμού των αστών μέσα σε μία χώρα, (ξαναδές καίρια πλήγματα στην αστική ιδιοκτησία), δεν εγκυμονεί κινδύνους μόνο για το κύριο κόμμα που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τους αστούς -(αυτό είναι το λιγότερο)- εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια την χώρα. Συρρίκνωση της λεγόμενης μεσαίας τάξης σημαίνει φτώχεια - απόγνωση - μιζέρια - δυστυχία - εξαθλίωση. Ένα τέτοιο έρεβος, (κοινωνικό), θολώνει την κρίση πολλών αστών οι οποίοι νιώθουν ότι απειλούνται - πεισμώνει τους περισσότερους, αν όχι όλους, τους πρώην αστούς (= τους τέως ευκατάστατους - τους μέχρι πρότινος έχοντες και κατέχοντες). Το απέδειξε, μεταξύ άλλων, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 Ή είναι Αριστεροί οι δύο στους τρεις, (61, 31%), πολίτες, εδώ, στην Ελλάδα; Όχι, βέβαια, μα, εύκολα - γρήγορα αρχίζουν να σκέφτονται σαν θιασώτες του διεθνούς ή του εθνικού σοσιαλισμού, (= κρατισμού - φασισμού), όταν περιέρχονται σε απελπισία. Είναι κακός σύμβουλος ο θυμός. (Πάντα η οργή οδηγεί, ένα άτομο, μία ομάδα, έναν λαό, από το κακό στο χειρότερο. Με παρέμβαση της Ουάσιγκτον αποφεύχθηκε το χειρότερο μετά την 5η Ιουλίου 2015 μα υπόψη ότι η παρέμβαση της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να ήταν η αντίθετη αν οι Η.Π.Α. επείγονταν το 2015 για την κοσσοβοποίηση της Νοτίου Βαλκανικής την οποία, σαν σχέδιο, έχουν εδώ και καιρό στο συρτάρι τους).

Με εκλογές ή με δημοψήφισμα, υπό συνθήκες αφανούς, μεν, κραταιής, δε, διεθνούς δικτατορίες, οι μόνοι που αλλάζουν είναι οι πρωθυπουργοί. Και κατά κανόνα προς το χειρότερο, γιατί, αν ο τάδε η ο δείνα «Σαμαράς» υπογράφει «25» στις Βρυξέλλες και «15» στην Ουάσιγκτον, πάντα βρίσκεται ένα πολιτικό «τσόλι» που υπογράφει «185» στις Βρυξέλλες και «565» στην Ουάσιγκτον.

➤ Ή δίστασε το Βερολίνο «να μαχαιρώσει πισώπλατα» τον Σαμαρά το Φθινόπωρο 2014;

Αντώνης Σαμαράς

➤ Μα και το Βερολίνο να δίσταζε, θα «τον μαχαίρωνε» η Ουάσιγκτον. Ο Α. Σαμαράς, εξάλλου, δεν έχει παρελθόν «θα τα δώσω όλα για να παραμείνω στην καρέκλα», το ακριβώς αντίθετο παρελθόν έχει, (βλ. δεκαετία ‘90). Ήταν από πριν γνωστό στο U. S. Department of State ότι ο Σαμαράς θα αρνούνταν μέχρι τέλους να πάρει την πολιτική «πρώτα η Ευρώπη» και να την φτάσει μέχρι το ύστατο, στην παρούσα εποχή, σημείο προόδου, δηλαδή, μέχρι το σημείο, «πρώτα οι Η.Π.Α.».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

text ©2019 yahooxaxaxouxa.blogspot.com