Ένας ο βλαΚούλης στην ΝΔ, χιλιάδες οι βλακούληδες στον ΣΥΡΙΖΑ

Με έναν βλαΚούλη «κατεβαίνει» για κορυφή της η Ν.Δ. στις Ευρωεκλογές 2019, με χιλιάδες βλακούληδες για βάση του ο Συ.Ριζ.Α. 

Αν και διπλές οι κάλπες, εδώ, (στην Ελλάδα), την προσεχή Κυριακή, (26ης Μαΐου 2019), οι Ευρωεκλογές δίνουν το πολιτικό στίγμα. Κι’ όχι τόσο, εδώ στην Ελλάδα -δεν εξάγονται πολιτικά συμπεράσματα από χώρες που δεν εξάγουν ούτε καρφίτσα που λέει ο λόγος- όσο, στην Γερμανία, πρωτίστως, στην Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, δευτερευόντως. Από την καταστροφή εθνικών οικονομιών όπως οι προαναφερόμενες εξαρτάται, άλλωστε, η σωτηρία της Ε.Ε., όχι από την καταστροφή πολυεθνικών παραοικονομιών όπως είναι η ελληνική, (οικονομία) και οι οικονομίες συναφών, (αυτοκαταστραμμένων από την δεκαετία του ‘80), χωρών. 

Το χωριό καίγονταν

και η πουτάνα λούζονταν

«Δεν υπάρχει πουτάνα που να μην λούζεται όταν καίγεται χωριό» σε χώρα στην οποία το μεν κράτος είναι μεγάλο, το δε εμπόριο εισαγόμενων αγαθών και υπηρεσιών ανθηρό. Ακόμη και οι κοινοτάρχες, οι δήμαρχοι, οι νομάρχες στις χώρες αυτές διακρίνονται σε «μπλε, πράσινους, κόκκινους». Κι’ ας είναι άπαντες νόμιμοι ληστές πολιτών, (βλ. π.χ. δημοτικά τέλη).

▶ Στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης και στο σκάφος του Γρηγόρη Κασιδόκωστα βρισκόταν λίγο πριν, λίγο μετά τον μεγάλο σεισμό στην Καλαμάτα το 1986 ο Ανδρέας Παπανδρέου. 

«Από τα Μάππειο 1 και 2 στο Πρόγραμμα Θαθθαλονίκης» 25-1-2015

«Τους πίκρανε ο George και ψήφισαν τον Soros» 8-1-2018

▶ Στο κότερο της Κατερίνα Παναγοπούλου βρισκόταν λίγο μετά την πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής -(Αύγουστος 2018)- ο Αλέξης Τσίπρας.

1. Αλλά π.χ. και στην Ε.Σ.Σ.Δ., μόνον όσοι χρηματοδοτήθηκαν το 1917 από τον ιουδαϊκό πυρήνα της Wall Street για να καταστούν εκεί μοναδικοί εργοδότες και συνάμα δικαστές είχαν ντάτσες. Σε αυτές, (τις εξοχικές κατοικίες), απολάμβαναν το τσάι τους, το μουνί «τους», το χαβιάρι τους, τον κώλο «τους», το πούρο τους. Μετά βεβαίως από κάθε κουραστικό εξάμηνο στην παραγωγή πάμφθηνου προϊόντος, (προϊόντος με εργατικό δυναμικό μηδενικού κόστους μέσα στα GULAG).

2α) Εν αντιθέσει με χώρες στις οποίες δεν απαλλοτριώνονται οι πάντες και τα πάντα εφάπαξ. Απαλλοτριώνονται σε δόσεις, (δανειακές), οι πάντες και τα πάντα στις χώρες αυτές. Είναι και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης ένας σημαντικός παραγωγός δημοσίου χρέους και ελλειμμάτων στις χώρες αυτές. Κάθε σοσιαλιστής και προπαντός από θέση αντιπολίτευσης θεωρεί χρέος του να εκβιάζει με κάθε τρόπο (π.χ. ψηφοθηρία), για να αυξηθεί το δημόσιο χρέος. Θέλοντας και μη ο πολιτικός αντίπαλος τάζει και αυτός τα πάντα. Έτσι πάνε μία χαρά οι δουλειές της διεθνούς τραπεζικής. Κάθε αύξηση δανεισμού άλλωστε ισοδυναμεί με αύξηση φόρων, τελών, ασφαλίστρων, δασμών κ.λπ. Με ταυτόχρονη, πάντα, μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων. Με επιστροφή, δηλαδή, τού προς κατανάλωση δάνειου χρήματος στις χώρες εξαγωγείς. Έτσι, (με εκμηδένιση των επενδύσεων και ταυτοχρόνως με αύξηση της απασχόλησης με υπερφορολογούμενους ψηφοφόρους), διασφαλίζεται η εξάρτηση της περιφέρειας από την μητρόπολη στην Δύση.

2β) Τόσο οι νυν διεθνείς πολιτικές πόρνες που κυβερνούν, εδώ, τώρα, όσο και οι αντίστοιχες την δεκαετίας του '80, με τον ως άνω κλασικό τρόπο, (τον κρατικιστικό = φασιστικό), «λούζονται» όποτε «καίγεται χωριό» εντός του έθνους. Ή ακόμη καλύτερα ολόκληρο το έθνος. Όχι μόνο το ελληνικό, μα, οποίο έθνος απολαμβάνει απασχόλησης σε περιβάλλον μηδενικών επενδύσεων. Είναι σαν να απολαμβάνεις π.χ. μεταστατικό καρκίνο σε περιβάλλον ευχάριστο. Οιοσδήποτε πολίτης αναθέτει την τύχη του και την τύχη των τέκνων του σε πολιτικές πόρνες διεθνούς καριέρας, ήτοι, σε μόνιμους πολιτικούς κλητήρες της διεθνούς τραπεζικής, αποδεικνύεται «πέντε χρόνια παλικαράς, 40 χρόνια φουκαράς», μα, όπως με κάθε γούστο, έτσι και με την αυτοκαταστροφή, ο πελάτης, (ο προ των εκλογών ψηφοφόρος όσων του υπόσχονται τα περισσότερα - μεγαλύτερα δάνεια προς κατανάλωση και μόνο), έχει πάντα δίκιο.

«Άνθρακας ο θησαυρός» από την μετάλλαξη του Δήμου Αθηναίων, του Δήμου Θεσσαλονικέων και όλων των άλλων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης. Κατάκτηση του Πα.Σο.Κ. (και) αυτή. Από την δεκαετία του ‘80 έγιναν και οι δημότες σε κάθε ελληνική πόλη όμηροι των «κομισάριων» της κεντρικής κυβέρνησης. Αποδείχθηκε για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, εδώ, βολική, (συμφέρουσα) και η …πρόοδος αυτή. Εγγυητές κρατισμού είναι στην πράξη, εξάλλου, όλοι οι πολιτικοί φορείς στις «μπανανίες στην Δύση, όχι εθνικά ανεξάρτητες πολιτικές παρατάξεις.

Είτε Σοβιετική είναι η Ένωση, είτε Ευρωπαϊκή, νεκρή είναι καλή, όχι ζωντανή

Το αν θα παγιωθούν π.χ. και η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Αυστρία σαν «φέουδα» του ανώτατου σοβιέτ, (= πολυεθνικού διευθυντηρίου), αστικού τύπου, το οποίο καλείται Ε.Ε., ωστόσο, δεν είναι ήσσονος σημασίας ζήτημα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (θα) είναι αναπόφευκτος. Επισημαίνεται για μία ακόμη φορά ότι η σωτηρία της Ε.Ε. εξαρτάται από την καταστροφή των εθνικών οικονομιών και προπαντός της εθνικής οικονομίας της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας.

Λίγο διαρκούν οι περίοδοι κατά τις οποίες οι λαοί στις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου δεν τελούν υπό εξωτερική ή εσωτερική Κατοχή.

Οι πολιτικές δυνάμεις που θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα το έθνος - κράτος αναμένεται να «βγουν» ενισχυμένες μέσα από τις «ευρω»κάλπες 2019 στις πρώην και νυν αποικιοκρατικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου. Δεν αρκεί η μεταστροφή αυτή, βέβαια, μα, είναι θετική. Οι πολιτικές δυνάμεις που θέτουν σαν πρώτη προτεραιότητα τον διεθνή σοσιαλισμό, (= τον παγκόσμιο κρατισμό - τον οικουμενικό φασισμό), εξάλλου, δεν αποσκοπούν στην εφάπαξ απαλλοτρίωση μεμονωμένων χωρών, τώρα, (στην παρούσα εποχή), μα, στην εφάπαξ απαλλοτρίωση του πλανήτη. Τα μέσα που καθιστούν εφικτή μια τέτοια απαλλοτρίωση μετά το 1986, άλλωστε, είναι, όχι μόνο πολλά, μα και μεγάλα.

Οι μεγαλοαστοί «το επιδόρπιο» της διεθνούς τραπεζικής

Σαν βαρόμετρο για τις …εθνικές εκλογές, ωστόσο, ναι, ανέκαθεν προσφέρονταν οι ευρωεκλογές που διεξάγονται ανά πενταετία σε χώρες που είναι αποδεδειγμένα «μπανανίες» στην ευρωπαϊκή ήπειρο, πόσω μάλλον στην Δύση - (εν γένει στην Δύση).

Σε όποια χώρα το κράτος είναι μεγάλο και οι εισαγωγές τεράστιες, το πολιτικό προσωπικό της χώρας αυτής είναι παρασιτικό, (λυκόρνια).

Περί των κομμάτων των Ε.Σ.Π.Α. ο λόγος. Τύποις, βεβαίως, γιατί, κατ’ ουσία, Αντεθνικό είναι κάθε Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς.

▶ Ή νοείται π.χ. αυτοκινητοβιομηχανία που να βοηθά άλλους να την ανταγωνιστούν;

▶ Ποιά κυρία βοηθά τον σύζυγό της να βρει ερωμένη;

Αν ούτε μία στις 100 τότε τί είναι ένα - καθένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα εδώ, (στην Ελλάδα); Πολιτικός φορέας είναι ο οποίος διευρύνει την καταναλωτική, οπότε, (κατ’ επέκταση), την φορολογική βάση στην περιφέρεια της Ε.Ε. προκειμένου, (έτσι), η παραγωγική κορυφή του κέντρου στην Ε.Ε. να αυξάνει τον κύκλο εργασιών της, (τον τζίρο της).  

«Ο κώλος» στα αριστερά και «το βρακί» στα δεξιά, του Grexit νοτίως και του Bremain βορείως της Ευρώπης. Η εξ ευωνύμων «Αυτού Μεγαλειότητα», βέβαια, ουδέποτε έχει ψηφιστεί από πολίτη σε χώρα. Δεδομένου, ωστόσο, ότι εκφράζει τις απόψεις του Οίκου Rothschild, ή, πιο απλά, του ιουδαϊκού «πυρήνα»  των ιδιωτών ιδιοκτητών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, στον οποίο, (πυρήνα), ανήκει και η κάθε εκδοχής Αριστερά, κάθε φασιστοειδές, (= κρατιστής), που σέβεται τον εαυτό του αναπαράγει τις θέσεις τής πηγής «του κύκλου των 27 ημερών, ήτοι, δάνειο, γαμήσι, φόρος, περίοδος και μουνόπανα, χρέος, γαμήσι, κέρδος, περίοδος και μουνόπανα». Ο εκ δεξιών κύριος, δεν χρειάζεται συστάσεις. Οιοσδήποτε γνωρίζει π.χ. τον Hitler ή τον Stalin, ή, έστω, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, (ανα)γνωρίζει και όποιον όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει Νέγας Μαπολέων, ή, έστω, «Το Χαλίκι Στο Ναυτικό».  

Ναι, μόνο σαν βαρόμετρο για τις τέως εθνικές και νυν πολυεθνικές εκλογές προσφέρονται οι ευρωεκλογές σε χώρες «δεξαμενές» καταναλωτών. Δικαιολογημένα, γιατί, οι παραγωγοί λαμβάνουν τις αποφάσεις για το αύριο, όχι οι καταναλωτές. Ή, τουλάχιστον, έτσι συνέβαινε όσο υφίσταντο εθνικά νομίσματα, γιατί, με πολυεθνικό νόμισμα, περνά και επίσημα, πια, στα χέρια της διεθνούς τραπεζικής το βασικό εργαλείο άσκησης εισοδηματικής πολιτικής. Γίνεται και ο μέσος γερμανός ή γάλος ή ιταλός ή ισπανός επιχειρηματίας πολιτικά φαντασμένος έτσι. Τρέφει κι’ αυτός την αυταπάτη ότι τις αποφάσεις π.χ. για το περιθώριο κέρδους των εξαγωγών, π.χ. για το περιθώριο κόστους των εισαγωγών, (βλ. π.χ. πρώτες ύλες), τις λαμβάνει η πολιτικός εκπρόσωπος της τάξης του μέσα στην χώρα του.

Η μεγαλοαστική, πόσω μάλλον η αστική τάξη π.χ. στην Ολλανδία, στην Γερμανία, στην Αυστρία, στην Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ιταλία, διατρέχει τον κίνδυνο να καταστεί και αυτή «breakfast» των ιδιωτών ιδιοκτητών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

▶ Συνέβη με τους προλετάριους.

▶ Συνέβη με τους μικροαστούς.

Με ορθάνοιχτα τελωνεία και σύνορα 

και με μηδέν συναλλαγματικό κίνδυνο

 άρχισαν να αντιστοιχούν 

10πλάσιοι φτωχοί 

ανά έναν πλούσιο παγκοσμίως 

σταδιακά από το 1980 

μέχρι σήμερα. 

Με ανοιχτές αγορές/κοινωνίες δηλαδή. 

Η συγκεκριμένη έκθεση της 

Credit Suisse αφορά 

στο προηγούμενο έτος. 

Η εξέλιξη για την οποία κάνουμε λόγο 

προκύπτει από την σύγκριση 

με σχετικές εκθέσεις  

παρελθόντων ετών.  

Σε ολόκληρη την Δύση μετά την δεκαετία του ‘80 (Δες π.χ. πόσο περισσότεροι φτωχοί αντιστοιχούν ανά έναν πλούσιο παγκοσμίως τα τελευταία 40 χρόνια, εν συγκρίσει με την προ του ‘80 περίοδο). Όσο συντομότερα αποφύγουν τα χειρότερα οι βρετανοί, οι γερμανοί, οι γάλλοι, οι ιταλοί, οι ισπανοί βιομήχανοι, εφοπλιστές, βιοτέχνες και γενικά όσοι επιχειρούν στην πραγματική, (όχι στην εικονική, όχι στην εγχρήματη), οικονομία, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Είναι σε κοινή, τα τελευταία 40 χρόνια, θέα:

▶ Η μετατόπιση μεγάλου αριθμού εργαζομένων στην «τάξη» των ανέργων.

▶ Η μετατόπιση μεσαίου αριθμού αστών στην τάξη των προλετάριων.

▶ Οπότε και προς δόξα πάντα, των ιδιωτών ιδιοκτητών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα είναι και η μετατόπιση αρκετών μεγαλοαστών στην τάξη των μικροαστών γεγονός οσονούπω.

Χρήσιμος αποδείχθηκε ο Κούλης για τις USA σαν …αντιπολίτευση στον USASYRIZA. Θα καταφέρει, ωστόσο, ο Κούλης, σαν πρωθυπουργός, να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα;

Μόνον ένας νοητικά υστερών προσφέρεται για την θέση του ηγέτη της μείζονος αντιπολίτευσης σε χώρα «μπανανία» στην Δύση στην οποία πρωθυπουργός είναι ένα ανδρείκελο - αχυράνθρωπος των Η.Π.Α. και του Ισραήλ. Το εν λόγω ανδρείκελο, εξάλλου, δεν είναι π.χ. «Ηλίας Ηλιού», μα, ένας ακόμη, (στους τόσους), ο οποίος «μπήκε» στο Ε.Μ.Π. «βλάχος και βγήκε με μπαστούνι», (ένας «μπαστουνόβλαχος»). Και μάλιστα σε εποχή που όπως μέσα στην Βουλή, έτσι και έξω, (π.χ. στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα δικαστήρια, στα πανεπιστήμια), πτυχιούχοι «τούβλα» είναι οι επτά στους 10 κανακάρηδες, κορούλες κ.α.  «σεξουαλικές δυνάμεις».

Πράγματι, για να εξυπηρετήσει ο Τσίπρας ανενόχλητος, επί τεσσεράμισι, συναπτά, έτη, τα αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα στην Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, «χάλασαν» μέχρι και τα τερματικά στην Ν.Δ. Έτσι, (λόγω «βλάβης» στα τερματικά), εκλέχθηκε πρόεδρος στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Δεν ξέρουμε πώς, (με ποιόν τρόπο), ο Κυρ. Μητσοτάκης δύναται να αποδειχθεί και σαν πρωθυπουργός χρήσιμος στον Λευκό Οίκο. Το μόνο για τον οποίο είμαστε βέβαιοι είναι ότι δεν επενδύουν πολιτικά σε Δεξιούς και μάλιστα σε βραδύνοες Δεξιούς οι Η.Π.Α. μετά την δεκαετία του ‘80 στις χώρες «δορυφόρους» τους. Ορθώς από πλευράς τους, γιατί, με «προβατόσχημους λύκους» επιτυγχάνεται η μικρότερη δυνατή λαϊκή δυσαρέσκεια σε χώρες «μπανανίες» στην Δύση μετά την δεκαετία του ’80 Πόσω μάλλον μετά το 1991 που συγχωνεύθηκαν όσοι μέχρι τότε πάσχιζαν για μια K.G.B. των λαών με όσους μέχρι τότε πάσχιζαν για μία C.I.A. των λαών. Μοχθούν από κοινού, (μαζί), όλοι αυτοί, τα τελευταία 25 με 30 χρόνια, για μία N.S.A. των λαών. Όσο τεκμηριωμένη, (αποδεδειγμένη), υπήρξε, (ως τώρα), η χρησιμότητα του Κυρ. Μητσοτάκη για τις USA σαν ηγέτης της Αξ. Αντιπολίτευσης στον USASYRIZA, λοιπόν, τόσο άγνωστη και εν πολλοίς ανερμάτιστη παραμένει η χρησιμότητά του για τις USA σαν πρωθυπουργού «αύριο - μεθαύριο».

Γι’ αυτό δεν αποκλείουμε το ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον με το Τελ Αβίβ «να σκάσουν στα χέρια» του Κούλη «τις βόμβες που έβαλαν», για λογαριασμό των Η.Π.Α. και του Ισραήλ, στην Ελλάδα:

▶ Ο Γ.Α.Π. σε πρώτη και μικρή δόση.

▶ Ο Τσίπρας, σε δεύτερη και μεγάλη δόση.

Κινηθεί δεν κινηθεί απειλητικά ο Erdoğan θα δικαιώσει τον ΓΑΠ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τις ΜΚΟ και σύσσωμη την Αριστερά

Όταν μία «μπανανία» στην Δύση βρεθεί, όχι, απλώς, σε κρίσιμη, μα, σε σκοπίμως κρίσιμη καμπή, όπως συνέβη μετά το 2010 με την Ελλάδα και μάλιστα δύο φορές -(μία τον Απρίλιο 2010 και μία τον Ιούνιο 2015)- απ’ έξω κρίνονται όλα, όχι από μέσα.

▶ Το μέλλον δεν εξαρτάται από αντιπολιτευτικό κόμμα το οποίο είναι εξίσου φιλοευρωπαϊκό, φιλοN.At.O.ικό, φιλοκρατικιστικό με τον Συ.Ριζ.Α. και στο οποίο σκοπίμως, (προς διευκόλυνση του USASYRIZA), ηγείται μετά τον Ιανουάριο 2016 βραδύνους πολιτικός.

▶ Το μέλλον εξαρτάται από την τύχη των ξένων πατρόνων. Από την τύχη των ξένων πατρόνων «κρέμεται» η τύχη των ανδρείκελών τους στην σκοπίμως οδηγούμενη σε ελεγχόμενο το 2010 και ανεξέλεγκτο το 2015 χρεοστάσιο, σε πολυεθνικό νόμισμα, «μπανανία».  

Από τα ρήγματα στο N.At.O. και συγκεκριμένα από την Τουρκία, καθώς και από τα ρήγματα στην Ε.Ε. -(ξαναδές τα όσα επισημαίνονται ανωτέρω για τις Ευρωεκλογές 2019)- θα έρθουν -αν, τελικά, έρθουν- «τα πάνω κάτω» στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

▶ Ο Recep Tayyip Erdoğan, επί παραδείγματι, είναι ένας, εκ των παραγόντων, ο οποίος δύναται με μία δυναμική κίνηση στο Αιγαίο, ή στην Κύπρο, ή στην Θράκη να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα.  

▶ Ο πρόεδρος των Η.Π.Α., επίσης, εάν, (εφόσον), τελικά, διατάξει εισβολή στο Ιράν, ή, περαιτέρω αναδιάταξη, (εδαφική), στην Βαλκανική.

▶ Η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας μόλις κληθεί (δια)μέσω Fed να «σκοτώσει» την εθνική γερμανική οικονομία για να «ζήσει» η Ε.Ε. 

Είναι και άλλες, (είναι πολλές), την τελευταία δεκαετία, οι περιπτώσεις κατά τις οποίες «ο διάβολος μπορεί να σπάσει το ποδάρι του». Σωρεύονται όσο περνά ο καιρός οι περιπτώσεις αυτές, ενώ, κάποιες, εξ αυτών, (των περιπτώσεων), έχουν γίνει ήδη σοβαρές.  

Δεν είναι μόνο δύσκολο, είναι αδύνατον να μην αλλάξει και μάλιστα άρδην το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα μόλις ένας - έστω και ένας από τους προαναφερόμενους εξωτερικούς παράγοντες εκθέσει και δη ανεπανόρθωτα τον Γ.Α.Π., τον Συ.Ριζ.Α., τις Μ.Κ.Ο., σύσσωμη την Αριστερά, οπότε, (κατ’ επέκταση), τον αφανή μεν, ουσιώδη δε πολιτικό συγγενή των ως άνω, ήτοι, την διεθνιστική Δεξιά, (= τους νεοφιλελεύθερους).

Αλλά και κερδισμένη, (όχι χαμένη, μα κερδισμένη), να βγει η Ελλάδα από την άνευ όρων πρόσδεσή της «στο άρμα» του διεθνούς φασισμού, (Η.Π.Α., Ισραήλ), δεν θα έχει κερδίσει το παραμικρό αφού δεν υφίσταται πια εθνικό έδαφος, εθνική τράπεζα, εθνική ασφάλεια, εθνικό δίκαιο σε επαρχίες, (προτεκτοράτα), της ΑμερικανοΙσραηλινής Αυτοκρατορίας. Ούτως ή άλλως, (σε κάθε περίπτωση), λοιπόν, το …εθνικό κεφάλαιο της περιόδου 1967 - 1974 θα συναντηθεί και επίσημα, πια, στο Langley, με το αντεθνικό κεφάλαιο της περιόδου 1946 - 1949   

«Κάτσε φρόνιμα, μην με πιάνεις από το χέρι δημοσίως. Δεν είναι μακριά το σπίτι μου, άλλωστε.»

Θέλοντας και μη οι αφανείς μέχρι σήμερα πολιτικοί συγγενείς της Αριστεράς και για την ακρίβεια οι νεοφιλελεύθεροι θα συμπορευτούν επίσημα με την Αριστερά. Κι’ όχι μόνον εδώ, (στην Ελλάδα), μα, σε κάθε χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο… 

Μόνο που στην παρούσα καμπή, όπως τονίστηκε ήδη, το σκοπούμενο του διεθνούς φασισμού, (= κρατισμού - σοσιαλισμού), είναι η εφάπαξ απαλλοτρίωση του πλανήτη, όχι η εφάπαξ απαλλοτρίωση πέντε, έξι χωρών, (π.χ. της Ρωσίας αλά 1917).

Προεξοφλείται, ως εκ τούτων, το ρήγμα στην Δεξιά κι’ όχι μόνο σε μία χώρα στην Δύση μα σε όλες. Μόνον οι ΔΙΕΘΝΩΣ φιλελεύθεροι, (= οι νεοφιλελεύθεροι), θα βαδίσουν και επίσημα -(τόσο μέσα στην Ιερουσαλήμ, όσο και μέσα στην Ουάσιγκτον)- με τους ΔΙΕΘΝΩΣ σοσιαλιστές, στο πεπρωμένο τους, ήτοι:

▼ «Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer!»

▼ «One People, One Nation, One Leader!»

▼ Και με έναν θεό μάλιστα και επίγειο.

Δεν υπάρχει ΕΘΝΙΚΑ φιλελεύθερος που θα ακολουθήσει. Εμείς, επί παραδείγματι, όπως και αρκετοί άλλοι, πιστεύουμε σε:

▲ «Viele Völker, Viele Nationen, Viele Führer!»

▲ «Many peoples, Many nations, Many leaders!»

▲ Και με πολλούς θεούς οπωσδήποτε και επουράνιους.

Δεν είναι της παρούσης να λυθούν «παρεξηγήσεις». Δεν πρόκειται στ’ αλήθεια, (πράγματι), για παρεξηγήσεις, εξάλλου. 

Αν υπήρχε χώρα «μπανανία» στην Δύση στην οποία η Δεξιά είναι εθνικά φιλελεύθερη, η Δεξιά αυτή ή δεν θα ήταν κυβερνώσα, ή, η συγκεκριμένη χώρα δεν θα ήταν, (θα έπαυε προ πολλού να είναι), «μπανανία». Είναι αυτονόητο το γεγονός αυτό, μα, όχι για όλους, (όχι π.χ. και για τους κουτοπόνηρους). 

Προς στιγμή, ωστόσο, γιατί, στο εγγύς μέλλον, θα ξεκαθαριστούν εκ των πραγμάτων, (είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι), οι όποιας πολιτικής απόκλισης, (Αριστερής ή Δεξιά), δωσίλογοι/πεμπτοφαλαγγίτες μέσα σε κάθε χώρα στην Δύση:

▶ με τους γάλλους πολιτικούς στην Γαλλία,

▶ με τους έλληνες πολιτικούς στην Ελλάδα,

▶ με τους ιταλούς πολιτικούς στην Ιταλία, 

▶ κ.ο.κ. 

Χωρίς τα ως άνω να σημαίνουν ότι η επιβολή καθεστώτος παγκόσμιου ολοκληρωτισμού δίχως «να ανοίξει μύτη» είναι ανέφικτη. Όχι, εφικτή είναι. Απλώς, κατά την εκτίμησή μας, τα νέα μέσα μαζικής καταστροφής ψυχών, 

(= συνειδήσεων), ούτε πανάκεια είναι, ούτε «μονός πέλεκυς» είναι...

Είναι και οι χιλιάδες χρήσιμοι για τις USA

βλακούληδες οπαδοί του USASYRIZA προσωρινοί

Η επιμέλεια με την οποία «καθαρίζουν με τις γλώσσες τους και με τις γλώσσες των τέκνων τους» οι οπαδοί του Συ.Ριζ.Α. «τον πρωκτό», τόσο του αμερικανικού, όσο και του ισραηλινού, «χοίρου», κάθε φορά που οι δύο αυτοί «χοίροι αφοδεύουν», τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, αποτελεί μνημείο πολιτικής κοπρολαγνείας.

Το μόνο εύκολο μετά το 2015, πόσω μάλλον μετά το 2016, είναι η ανάδειξη της σκατοφαγίας τους. Σαν να χέζει π.χ. ο πρέσβης των Η.Π.Α. εδώ, (στην Ελλάδα), είναι, ή, ο διευθυντής της Mossad και χιλιάδες σφουγγοκωλάριοι οπαδοί του Συ.Ριζ.Α. να τον περιμένουν με ανυπομονησία κάθε φορά έξω από το WC για να του καθαρίσουν την σούφρα με την γλώσσα τους. Δεν υπάρχει ένα - έστω και ένα θέμα κυβερνητικής πολιτικής στην Ελλάδα τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια το οποίο να μην παραπέμπει στην ως άνω σκηνή. 

σύγχρονη αμερικανική δόμηση

Όχι μόνο λόγος δεν συντρέχει, ωστόσο, να φωτίζεις τέτοιες και ανάλογες σκηνές, μα ακόμη και τώρα, (παραμονές διπλών εκλογών), κρίνεται ασύμφορη πολιτικά οιαδήποτε σχετική αναφορά και τούτο για λόγους οι οποίοι θα καταστούν απτοί τα επόμενα χρόνια και μάλιστα κατά συντριπτικό τρόπο όπως αντιλαμβάνονται όσοι έχουν υπόψη τους την ατζέντα των Η.Π.Α. και του Ισραήλ:

▶ στην Μεσόγειο,

▶ στον ευρωπαϊκό χώρο,

▶ στα Βαλκάνια

▶ και βεβαίως στην Μέση Ανατολή.

Όπως έλεγε ο «Κ.Κ.Ε.», (= Κωνσταντίνος Καραμανλής Εθνάρχης), «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται και άλλα που λέγονται αλλά δεν γίνονται». Όντως, δεν υπάρχει Δεξιός εδώ, (στην Ελλάδα), με στοιχειώδη πολιτική πείρα, (γνώση), ο οποίος να μιλά συχνά ή να μην μετρά τα λόγια του μετά το 2015 και τούτο γιατί γνωρίζει, ανάμεσα στα άλλα, «πως θέλει», τα τελευταία 40 χρόνια, «τα φρέσκα αβγουλάκια του από το Λιανοκλάδι» ο εκάστοτε πρόεδρος των Η.Π.Α. 

Άλλοι το αγνοούν αυτό. Αυτοί, (οι άλλοι), ωστόσο, δεν αγνοούν μόνον αυτό, αγνοούν π.χ. και την διαφορά της προ του 1991 παγκόσμιας κατάστασης με την μετά το 1991 παγκόσμια κατάσταση. Οι λιγότερο βλάκες, εξ αυτών, ήταν αυτοί οι οποίοι αποχώρησαν από τον Συ.Ριζ.Α. το Καλοκαίρι 2015 Οι περισσότερο ηλίθιοι, εξ αυτών, είναι αυτοί οι οποίοι παραμένουν στον Συ.Ριζ.Α., πόσω μάλλον οι φανατικοί οπαδοί του Συ.Ριζ.Α., μα, όπως αφήνεται να εννοείται και ανωτέρω, δεν είναι πρόβλημα για την Ουάσιγκτον και για το Τελ Αβίβ αυτοί, είναι λύση και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που είναι λύση...

text ©2019 yahooxaxaxouxa.blogspot.com