Καπετάνιο και πλήρωμα αλλάξαμε, όχι ρότα και χαβά

Είδηση η κανονικότητα

Δεν θα έκανε εντύπωση πριν από 10 - 15 χρόνια η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη. «Άντε», το πολύ πολύ, τότε, να στεκόταν κάποιοι στο γεγονός ότι περιλαμβάνει και πολιτικούς οι οποίοι ουδέποτε ήταν ενταγμένοι στην Ν.Δ. Στην παρούσα καμπή, όμως, αποτελεί είδηση, γιατί, τα κυβερνητικά σχήματα της περιόδου 2015 - 2019 απαρτίζονταν, κατά κανόνα, από:   

Φρενοβλαβείς. Περήφανους σαν εθνικούς μειοδότες. Προπετείς. Διεθνείς χαφιέδες για λογαριασμό των Η.Π.Α. και του Ισραήλ - (διανομείς απόρρητων εγγράφων του υπουργείου Εξωτερικών της περιόδου 1991 - 2014). Προβοκάτορες. Ανθέλληνες. Ψυχοπαθείς. Περήφανους σαν αμοραλιστές. Ηλίθιους. Πουστόβλαχους. Μωρολόγους. Περήφανους σαν δωσίλογους. Προστάτες υποδίκων για εγκλήματα. Αδήλωτες πόρνες με ηθικό πλεονέκτημα (!) Τραμπούκους. Σχιζοειδείς. Διακριτικούς μιζαδόρους. Λεβεντόπουστες. «Τσόλια - Κατίνες». Σκόπιμους χρεοστάτες. Περήφανους για υπόθαλψη δολοφόνων για έναν καλύτερο κόσμο (!) Ομιλούντα σκουπίδια. Ανθρωπιστές «του κώλου», (προκλητικούς υποκριτές). Συνηγόρους τρομοκρατών. Όρθιες προσβολές του ουίσκι. (Λιάρδα ζαβά που έγραφαν στο Twitter όσα ούτε ο θεός δεν σβήνει, τώρα, πια.) Εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες με έργο, (πολιτικό), το οποίο μόνο σε πράκτορες ξένων κρατικών υπηρεσιών πληροφοριών αρμόζει. Γόνους μεγαλοαστών με χόμπι τούς άστεγους (!) Όρθια πολιτικά πτώματα - άδεια πολιτικά πουκάμισα. Σεμνότυφους πιστούς στον ιουδαΐσμό, (= ορκισμένους αντιχριστιανούς). Ρουφιάνους. Ελεεινά υποκείμενα. Παρθενοπουτάνες. Εγνωσμένης, (από παλιά γνωστής), αξίας, πολιτικούς εξυπηρετητές των συμφερόντων της Άγκυρας, των Τιράνων, των Σκοπίων, της Σόφιας. Εκμαυλιστές. Ανεργοπατέρες. Παλαιούς Πα.Σο.Κ.ους, (μακροχέρηδες φορολογητέας ύλης). Κρανία γεμάτα με χασίς - (βλάκες με την ψευδαίσθηση ότι γίνονται ξύπνιοι με Προυσαλιό). Διπλορουφιάνους διεθνούς πολιτικής καριέρας. Αμερικανόδουλους. Περήφανους σαν προδότες. Προστάτες εμπόρων - διακινητών προσφύγων και μεταναστών. Πολιτικούς υπηρέτες ξένων τραπεζών και πολυεθνικών «κοράκια», (βλ. «κόκκινα» δάνεια). Ημιμαθείς. Κρητικούς κουραδόμαγκες Αντ.Αρ.C.I.A. Υποκλοπείς. Κομπλεξικές «κυράτσες». Εκμεταλλευτές της εσωτερικής πληροφόρησης σε περιόδους σκόπιμου χρεοστασίου. Γύφτους χωρίς το μυαλό γύφτου αφού γύφτο με μυαλό κότας σπάνια συναντάς. Φεμιναζί. Διαφθορείς. Γκεμπελίσκους. Ομιλούντα γίδια. Κατ’ επάγγελμα συκοφάντες. «Ρουβίκωνες» χαφιέδες Γ.Α.Δ.Α. Φραπεδόβιους - ταβλαδόρους του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα - (κοινωνικά παράσιτα και μάλιστα περήφανα σαν τέτοια!). Εκβιαστές. Τριμαλάκες - («Ελένη Μενεγάκη» σε σκέφτομαι και τραβάω μαλακία). Γραφικούς αντικομφορμιστές οι οποίοι «γράφουν» τους πάντες, (π.χ. υπουργούς ξένων χωρών, άλλους αξιωματούχους), «στα παπάρια τους» και κυκλοφορούν εκπροσωπώντας, επισήμως, χώρα, (πολίτες), δίκην φορτηγατζήδων οι οποίοι «πήγαν στις πουτάνες στην Λαμία για να τους κλάσουν τ’ αρχίδια».

Δεν ήρθε ακόμη η ήττα

Δεν επιλύουν προβλήματα «περιπτώσεις» σαν τις προαναφερόμενες, έχουν προβλήματα. Ή, για την ακρίβεια, είναι οι ίδιοι/ες πρόβλημα, οπότε, δημιουργούν προβλήματα στην χώρα, (στους πολίτες της).

Κάθε κρατιστής, (= φασιστοειδές), είναι εθνικός οικονομικός μειοδότης, υπό ομαλές συνθήκες, ενώ, μετά από χρεοστάσιο, περήφανος σαν συντηρητής κόμματος - κράτους με φόρους ζωντανών και νεκρών. Όταν, ωστόσο, αδιαφορεί ακόμη και για την εικόνα που προβάλει προς τα έξω - ακόμη και για το τι λέγει δημοσίως όταν φέρει δημόσιο αξίωμα, τότε, ή δικτάτορας είναι -(οι τύραννοι δεν δίδουν σημασία σε τέτοιες …λεπτομέρειες)- ή, αχυράνθρωπος, (ανδρείκελο), υπερδύναμης. Tον Ιούνιο 2015 (προ)ετοιμάστηκε από την τότε (συγ)κυβέρνηση, (Συ.Ριζ.Α. - Αν. Ελ.), πραξικόπημα. Δεν πραγματοποιήθηκε, οπότε, οι ως άνω «περιπτώσεις», στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν. Πολιτικοί υπηρέτες των Η.Π.Α. είναι. Μόνο τέτοιοι, καθώς και συνωμότες - οργανωτές πραξικοπημάτων, αδιαφορούν ακόμη και για νεκρούς πολίτες, (βλ. π.χ. Μάτι). Ή, ακόμη και για τα τέκνα τους, εάν, (εφόσον), «τα φιλήσουν παγωμένα» κι’ αυτά. Ο ατομισμός, (υλισμός - αμοραλισμός), είναι το θεμέλιο του αυταρχισμού. Προκαλεί ο ίδιος, (από μόνος του), την καταστροφή του, ο φιλοτομαριστής, όμως, δεν την προκαλούν οι αντίπαλοί του.

Δεν έρχεται μετά από ήττα σε εκλογές «η λυπητερή» σε υποκείμενα που ανήλθαν στην εξουσία μιας χώρας για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τρίτων χωρών, έρχεται μετά από αίμα ή μετά από «φλέμα, (φτύσιμο)». Και κατά κανόνα από το εξωτερικό - από αποφάσεις, εν προκειμένω, που λαμβάνονται στο N.At.O. ή (και) στην Ε.Ε. [Μετά από την δικαίωση, δηλαδή, των πολιτικών εθνικής μειοδοσίας που ακολούθησαν σε όλους, ανεξαιρέτως, τους τομείς. Κι’ όχι βεβαίως μόνον όσο ήταν στην εξουσία μα και πριν γιατί και στο 1% να είναι η όποιας εκδοχής Αριστερά, «πρώτη φροντίδα της κάθε πρωί και τελευταία της κάθε βράδυ» είναι η καταστροφή του έθνους - κράτους, χάριν του διεθνούς φασισμού, (= διεθνούς κρατισμού).]

Αργεί, (ακόμη), η ήττα αυτή, (η ουσιαστική). «Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο». Οι προϋποθέσεις για το ξεκαθάρισμα αυτού του λογαριασμού, πάντως, έχουν τεθεί. (Δεν υφίσταται μετά το 2018 θέμα εθνικής ενότητας, θέμα διεθνούς ενότητας υφίσταται, οπότε, θα φανεί στο μέλλον καθαρά - ξεκάθαρα το εθνόσημο στην στολή του μέσου διεθνοφασίστα κι’ όχι μόνον εδώ, στην Ελλάδα, βέβαια, μα και σε άλλες χώρες…)

Δεν έγινε πραξικόπημα το 2015

«Ο εμετούλης» σε επίπεδο κορυφής στην χώρα την περίοδο 2015 - 2019, ναι μεν περιλάμβανε εξωκοινοβουλευτικούς, καθώς και «αλεξιπτωτιστές» από το εξωτερικό, κυρίως, τους οποίους, ουδείς ψήφισε, μα, κατά το 1/3 ή για την ακρίβεια κατά ένα 35% με 40% Εκλέχτηκαν οι υπόλοιποι. Αντιπροσώπευσαν - αντιπροσωπεύουν πολίτες οι οποίοι είναι στην πλειονότητά τους όπως ήταν οι περισσότεροι υπουργοί, γενικοί γραμματείς, σύμβουλοι της περιόδου 2015 - 2019: Τέως πολίτες. Απαίδευτα - ανιστόρητα πολιτικά υποκείμενα, όπως βέβαια και καθ’ έξι κρατιστές. Μόνον τέτοιοι, (βλάκες στην πρώτη περίπτωση, κουτοπόνηροι στην δεύτερη), αναθέτουν, (δια της ψήφου τους), την σωτηρία του μέσου πολίτη από το ευρώ, από το N.At.O. κι’ από τον νόμιμο και γι’ αυτό μόνιμο ληστή του, (το κράτος), στους ευρωN.At.O.κομμουνιστές. Είναι σαν αναθέτεις π.χ. την φύλαξη ενός τελάρου καρότων σε πέντε κουνέλια. Τα αυτονόητα, ωστόσο, μόνον αυτονόητα δεν είναι για έμψυχα προϊόντα κοινωνίας η οποία

➤ στην αρχή, (δεκαετία ‘80), χρεοκόπησε ηθικά,

➤ στην συνέχεια, (2010), οικονομικά

➤ και τώρα, (τα τελευταία χρόνια), «πάει φιρί φιρί» να παραχωρήσει έδαφος σε γειτονική χώρα, αν η χώρα αυτή είναι πλήρως, (100%), ελεγχόμενη από τις Η.Π.Α.. Ή, να προσαρτήσει έδαφος από την γειτονική, αυτή, χώρα, αν η χώρα, αυτή, είναι πλήρως, (100%), ανεξέλεγκτη από το Ισραήλ.

Δόθηκαν πολλές ευκαιρίες μετά το 2015 για να (κατα)λήξουν (και) στον φυσικό θάνατο τα ηθικά και εν συνεχεία οικονομικά πτώματα που άφησε πίσω της η μεγάλη υλική πρόοδος που σημειώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 μέχρι σήμερα. Η υλική, αυτή, πρόοδος, άλλωστε, συνοδεύτηκε, από ηθική οπισθοδρόμηση, ακόμη και στα πλέον φτωχά κοινωνικά στρώματα.

Στον αυτό ρυθμό που απελευθερώθηκε πλήρως η κοινωνία, (= η κατανάλωση), μέσω της εξίσωσης της άδηλης με την δηλωμένη πορνεία, (= φεμινισμός), στην αρχή και των ομοφυλοφίλων με τους ετεροφυλόφιλους, κατόπιν, περιοριζόταν η ελευθερία στην αγορά, (= στην παραγωγή). Τραγέλαφος, αναμφίβολα, ο άκρατος συντηρητισμός στον δέσμιο, (εργασιακό), χρόνο, όταν ο συντηρητισμός αυτός συνοδεύεται από άκρατη προοδευτικότητα στον ελεύθερο χρόνο.

➤ Έτσι η επίπλαστη μονιμότητα στην εργασία, (η τόνωση της απασχόλησης με δανεισμό), οδηγεί στην πλήρη, (ολοσχερή), εξάρτηση της περιφέρειας από την μητρόπολη της Δύσης και ενίοτε σε επίσημο πιστωτικό γεγονός.

➤ Έτσι πραγματική προσωρινότητα, (διαρκής ανασφάλεια), στους πρωτογενείς πυρήνες τους κοινωνικού σώματος, προεξάρχοντος αυτού του οικογένειας, στον εκμηδενισμό, σχεδόν, του εργατικού κόστους.    

Απρίλιο 2010 «έφυγε το έδαφος κάτω από τα πόδια» του θείου Ευλάμπιου από «την Οκλαχόμα Μαγνησίας» με την μόνιμη θέση στην τάδε Δ.Ε.Κ.Ο., τα επτά καταναλωτικά, το ένα στεγαστικό και τα δύο διαζύγια, ή, πιο απλά, του «γυμνού» βασιλιά, ο οποίος, διατηρούσε, τρία, τέσσερα, πέντε «βασίλεια», μέσω δημόσιου κυρίως και ιδιωτικού, εν μέρει, δανεισμού. (Είναι σα να φορτώνεις π.χ. χαλύβδινους κοιλοδοκούς σε κοκόρια για να τους μεταφέρεις π.χ. από τον Ασπρόπυργο στα Πατήσια). Όπως συμβαίνει π.χ. με τις πεθερές, λοιπόν, έτσι και με τον θείο Ευλάμπιο, η λύση, κατόπιν, ήταν ο θάνατος της νύφης κι’ όχι βεβαίως για τον ίδιο, (δεν γίνεται νέα η πενθερά αν πεθάνει η νύφη), μα, έτσι, για παρηγοριά. (Αφού το δικό μου κενό κρανίο ή η κουτοπονηριά, με οδήγησαν στην καταστροφή, γιατί, να μην καταστραφούν κι’ όσοι δεν συνηθίζουν «ν’ απλώνουν τα πόδια τους πέρα - πολύ πιο πέρα από εκεί που φτάνει το πάπλωμά τους»;)  

✽ ✽ ✽

Ψήφισαν λύκο για αρνί και καμάρωναν    

Την 5η Ιουλίου 2015 δόθηκε η χρυσή, στην κυριολεξία, ευκαιρία, «να πάμε κατά διαόλου μάνα» όλοι μας, (μηδενός εξαιρουμένου). Μολονότι οι τρεις και στις μισές και πλέον Περιφέρειες οι τέσσερις στους πέντε, έλληνες, πολίτες, δεν είναι οικονομικά πτώματα -σύμφωνα με τα σχετικά επίσημα φορολογικά στοιχεία- εντούτοις, η πλειονότητα, (η συντριπτική πλειονότητα), πείστηκε, όντως, «να φουντάρει από ταράτσα πολυώροφου κτηρίου». Σε ποσοστό 61,31% (οι δύο στους τρείς πολίτες, με δικαίωμα ψήφου, εδώ, στην Ελλάδα) ψήφισαν την 5η Ιουλίου 2015

1. Άμεσο, (ακαριαίο), θάνατο των πλέον ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, (βρεφών, ηλικιωμένων, γυναικών), λόγω της έλλειψης σκευασμάτων, (φαρμάκων), ρεύματος, (ηλεκτρικού), τροφίμων κ.λπ. που θα (επ)ακολουθούσε για μήνες.

2. Ταχεία, (άμεση), «κοσσοβοποίηση», (εδαφικό κατατεμαχισμό), της Ελλάδας, βάσει του εναλλακτικού σχεδίου για την Βαλκανική, το οποίο, είναι από την δεκαετία του ‘90 «στο εφεδρικό συρτάρι» της C.I.A.

3. Επίσπευση της αναμέτρησης Η.Π.Α. - Γερμανίας, με ότι αυτό (θα) συνεπάγονταν στον ευρωπαϊκό χώρο.

Εθνική οικονομία με πολυεθνικό νόμισμα (!)

Ας είμαστε, ωστόσο, δίκαιοι. Δεν είναι μόνον εδώ, (στην Ελλάδα) και τώρα, (στην παρούσα εποχή), οι δύο στους τρεις πολίτες αφελείς, αν όχι ανόητοι, είναι από καταβολής κόσμου και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πράγματι, (όντως), αν οι πολλοί δεν ήταν αφελείς, ή, ανόητοι, θα βρίσκονταν στην κατάσταση που βρίσκονται οι λίγοι. Αυτό, (το τελευταίο), όμως, δεν σημαίνει ότι είναι σε κάθε εποχή ή σε κάθε χώρα τόσο μα τόσο σχιζοειδείς οι πολλοί, (οι δύο στους τρεις), που 

➤ και υπέρ της Ε.Ε. και του ευρώ είναι, (τάσσονται) - βλ. σχετικές δημοσκοπήσεις περιόδου 2000 - 2010

➤ και την αυτοκαταστροφή τους δια της αλληλοεξοντώσεως επιδιώκουν - ξαναδές αποτέλεσμα δημοψηφίσματος 5ης Ιουλίου 2015

Μεγάλη υπόθεση η προπαγάνδα, τελικά. Κατασκευάζει στην κυριολεξία πολίτες τύπου «ναι και στο πολυεθνικό νόμισμα, ναι και στην εθνική οικονομία». (Βλ. π.χ. «και τον σκύλο χορτάτο τον θέλω και την πίτα ακέραιη την θέλω»).

«Οι λύκοι στην αντάρα χαίρονται»

Χρέη περιφρούρησης του αποτελέσματος του από 5^ης Ιουλίου 2015 δημοψηφίσματος το οποίο συνοψίζεται στην αρχή: «βγάζουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας και τα πετάμε στα σκυλιά για να έχουν μεζεδάκι για το ούζο τους», έπαιξαν οι συνήθεις δειλοί, ή, μάλλον, θρασύδειλοι, αφού, μόνο τέτοιοι είναι σωστά λιοντάρια όταν είναι ασφαλείς και πρόσχαροι καταδότες όταν δεν είναι ασφαλείς, ήτοι:

1. Οι θιασώτες της παλιάς μαζικής εγκληματικής οργάνωσης που καλείται Ε.Α.Μ. - Ε.Λ.Α.Σ. (Κ.Κ.Ε., Συ. Ριζ. Α. «και το κακό συναπάντημα»).  

2. Οι θιασώτες της αναγεννημένης εγκληματικής οργάνωσης που καλείται «Χρυσή Αυγή» - (βλ. μεταξύ άλλων και 21η Απριλίου 1967).

3. Τα πικραμένα «γίδια» του Πα. Σο. Κ. που ψήφισαν «δαγκωτό» Η.Π.Α., (= Γ.Α.Π.), το 2009, με αποτέλεσμα λίγους μήνες αργότερα να καταλήξουν από διακεκριμένοι νόμιμοι ληστές του μέσου φορολογούμενου πολίτη που, επί δεκαετίες, ήταν, σε «γκαρσόνια σε τυροπιτάδικα αλβανού στα Κιούρκα», με την τρίτη, κατά σειρά, φεμινίστρια που πήραν με δήμαρχο και με κουμπάρο, να τους έχει αφήσει το ακόλουθο σημείωμα στο μπουντουάρ: «No money, no honey, bye».     

Η «κοσσοβοποίηση» που αναβλήθηκε

Δεν είχε η επίσημη Ουάσιγκτον, (= Λευκός Οίκος), το 2015, την ίδια πρεμούρα με μία μερίδα στην Ουάσιγκτον η οποία επενδύει από παλιά στον εδαφικό κατατεμαχισμό της Ελλάδας, (…), οπότε, η εντολή ήταν άμεση και σύντομη, (σαφής), προς τον πολιτικό υπάλληλο των Η.Π.Α. («yes man») στην Αθήνα: «Πέτα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στα σκουπίδια και χαμήλωσε τους τόνους έναντι του Βερολίνου».   

➤ Πράγματι, ο επιμελής μαθητής του Ανδρέα Παπανδρέου, έρριψε στον κάλαθο των αχρήστων, (στον σκουπιδοτενεκέ), το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που ο ίδιος προκήρυξε (!) και υπερψήφισε «με χέρια - πόδια» το Γ΄ λεγόμενο «Μνημόνιο» που έφερε την 14η Αυγούστου 2015 στην Βουλή.     

➤ Το προηγούμενο «Μνημόνιο», άλλωστε, το είχε σκίσει την 25η Ιανουαρίου 2015 στον ύπνο του. Οιοσδήποτε θυμάται το τι έσκιζε στον ύπνο του ο Ανδρέας Παπανδρέου έως και το 1981 αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν στην πράξη οι όροι: «πολιτικός απατεώνας»  - «τζάμπα μάγκας» - «γραφικός δημοκόπος».

➤ Αν και δεν χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω, (στον χρόνο), γιατί και ο Γ.Α.Π., ουδεμία αντίρρηση πρόβαλλε όταν ο Κώστας Σημίτης έβαζε «από το παράθυρο», (με 100% επίπλαστα στοιχεία), την Ελλάδα στην «Ευρωζώνη». Μόλις κινδύνεψε να χάσει την εξουσία, …θυμήθηκε …αίφνης, (31η Οκτωβρίου 2011), ο Γ.Α.Π., να προτείνει δημοψήφισμα. 

Είναι ίδιον, (= γνώρισμα), των «Μαυρογιαλούρων» η επιλεκτική μνήμη και απόδειξη π.χ. το τι άφησε στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή η οργανωμένη συμμορία νόμιμου πολιτικού, (= οικονομικού), εγκλήματος η οποία καλείται: «Πα. Σο. Κ.». Καλύφθηκαν, (αποπληρώθηκαν), τα χρέη που άφησε, μα, αυτό, …διαφεύγει, προφανώς, της μνήμης των κατ’ επάγγελμα νόμιμων, (= κρατικών), ληστών φορολογητέας ύλης, όπως, αναμφίβολα είναι κάθε σοσιαλιστής, (= κρατιστής - φασιστοειδές), με ειδίκευση στην λιτάνευση του κάδρου του Σωτ. Πέτρουλα, του Γρ. Λαμπράκη κ.α. προεκλογικών «μέσων» μετεκλογικής μίζας, ρεμούλας, αρπαχτής του μεγάλου κράτους - κόμματος από εταιρίες του εξωτερικού ή από εταιρίες με μοναδικό πελάτη τους (!) το Δημόσιο στο εσωτερικό. Το σύνολο, σχεδόν, των κατ’ επάγγελμα αυτών ιδεολόγων του κράτους - κόμματος βρίσκεται σήμερα στον Συ.Ριζ.Α. 

✽ ✽ ✽

Έφαγες; Εντάξει; Θέλεις νεράκι;

Αμέσως μετά την 15η Αυγούστου 2015 προκήρυξε εκλογές ο τέως πρόεδρος 15μελούς κι’ έχει σημασία αυτό, γιατί, έως και την 24η Ιανουαρίου 2015 δεν είχε μόνον ο τέως πρόεδρος 15μελούς άλλοθι, είχαν και οι φίλοι, οι ψηφοφόροι, οι οπαδοί, τα μέλη, τα στελέχη του Συ. Ριζ. Α. Μέσα Αυγούστου 2015, ωστόσο, όχι μόνον άλλοθι δεν υπήρχε, μα, ζητούμενο στις κάλπες για τον Συ.Ριζ.Α. την 2οη Σεπτεμβρίου 2015 ήταν αποκλειστικά και μόνο «η κουτάλα» με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της τρόικας του διεθνούς φασισμού, (Η.Π.Α., Ισραήλ, Βρετανική Κοινοπολιτεία), στην περιοχή. Υπόψη, όμως, ότι εν προκειμένω δεν μιλάμε για «κουτάλα» π.χ. του 1986 ή π.χ. του 1996 μα για «κουτάλα» μετά από το Γ΄ Μνημόνιο και το Γ΄ Μνημόνιο υπογράφτηκε όχι με τους συνήθεις όρους μα με τους όρους οι οποίοι αρμόζουν μετά από ανεξέλεγκτο χρεοστάσιο, (επίσημο πιστωτικό γεγονός).   

Οδήγησε σκόπιμα την χώρα σε επίσημο πιστωτικό γεγονός ο Συ. Ριζ. Α. την 30η Ιουνίου 2015 Πιστωτικό γεγονός σε πολυεθνικό «σκληρό» νόμισμα, (σε ευρώ), έτσι; όχι σε «στραγάλια». Περιθώριο τεσσάρων μηνών είχε να αποφύγει το capital control και εντέλει τo επίσημο χρεοστάσιο. Όχι μόνο δεν το αξιοποίησε μα εκμηδένισε και τα αποθεματικά, (των δημόσιων ταμείων), αφού, μέλημά του ήταν να καταστήσει πάμφθηνη, (εύκολα εξαγοράσιμη), την χώρα από τους ξένους πάτρωνές του. Όπως και την κατέστησε - (οτιδήποτε είχε αξία εκποιήθηκε πάμφθηνα - σχεδόν τσάμπα, μετά τον Οκτώβριο 2015)

Οπότε, όταν μιλάμε για «κουτάλα» μετά τον Σεπτέμβριο 2015 με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της τρόικας του διεθνούς φασισμού, (Η.Π.Α., Ισραήλ, Βρετανική Κοινοπολιτεία), στην περιοχή, στην ουσία μιλάμε για άσκηση καθηκόντων η οποία τύποις και μόνο διαφέρει π.χ. από την άσκηση καθηκόντων «kapo» σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί. Ευτυχώς, όμως, η άσκηση των καθηκόντων αυτών, (βλ. αποτελέσματα σε όλους τους τομείς κυβερνητικής πολιτικής από τον Οκτώβριο 2015 έως και τον Ιούνιο 2019), έχει την επικύρωση όσων υπερψήφισαν Συ.Ριζ.Α. την 20η Σεπτεμβρίου 2015

Δεν είναι απλώς σημαντικό, είναι πολύ σημαντικό το να εργάζεσαι για το U.S. Department of State για ένα επίδομα ή για μία θεσούλα ή για μία προμήθεια και τούτο, βεβαίως, ανεξάρτητα από το αν γνωρίζεις ή όχι ποια, ακριβώς, είναι, («τι ρόλο βαράνε»), τα από το 1968 ορφανά του Αβραάμ Μπεναρόγια τα οποία (υπερ)ψηφίζεις. Μόνο που τα επιδόματα, οι θεσούλες, οι προμήθειες κ.λπ. είναι σαν τα ψάρια, (τρώγονται εύκολα - γρήγορα). Τουναντίον, ο σχεδιασμός του U.S. Department of State και προπαντός στην εδώ περιοχή, (Βαλκάνια, Μεσόγειο), δεν είναι σαν τα ψάρια, οπότε, η ζωή, (το μέλλον), θα σου αποδείξει γιατί «γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος».

Κομμούνι στο Μαξίμου, 

σερίφης αγραβάτωτος

Δεν γράφαμε συχνά μετά τον Φεβρουάριο 2015 μέσα από εδώ, (μέσα από αυτό εδώ το ιστολόγιο), μα κι’ όποτε γράφαμε, (τις σπάνιες φορές που γράφαμε), δεν χρησιμοποιούσαμε «μολύβι με οξεία μύτη», αφού:

➤ Στην εξουσία, δεν βρίσκονταν κόμμα, μα, πολυεθνική εταιρία ιδεολογικών συμμετοχών και για την ακρίβεια, (την ιστορική), αυτοί που την δεκαετία του ‘80 φώναζαν: «μπολσεβίκοι και Πα.Σο.Κ. δεν μας θέλουν στην Ε.Ο.Κ.» και την δεκαετία του ‘90 -(εποχή κατά την οποία το N.At.O. βομβάρδιζε την Γιουγκοσλαβία)- προβιβάστηκαν σε πολιτικό κλιμάκιο του U.S. Department of State στην Βαλκανική.

➤ Σ’ όποια χώρα - «μπανανία» στην Δύση ανέρχονται στην εξουσία τέτοια «εργαλεία, («πολυεργαλεία»), της Ουάσιγκτον, είναι έντονο και με αδρές διεθνείς προεκτάσεις το διακομματικό πολιτικό παρασκήνιο, οπότε, οφείλαμε να το λάβουμε υπόψη μας το παρασκήνιο αυτό.

Απ’ ότι φαίνεται τις τελευταίες ημέρες και συγκεκριμένα μετά την 7η Ιουλίου 2019, όμως, είναι και σε επίπεδο βάσης διακομματικά τα κουσούρια της άγνοιας, της αμνησίας και ως εκ τούτου της ακρισίας ή της 100% λανθασμένης κρίσης. Εμφανίζουν και αρκετοί Δεξιοί τα συμπτώματα του μέσου Αριστερού οπαδού ο οποίος, στο κάτω κάτω της γραφής, δικαιολογείται, κιόλας, να είναι ηλίθιος, αφού, μόνο τέτοιοι αγωνίζονται π.χ. και υπέρ της τόνωσης της απασχόλησης, (= υπέρ της αύξησης των θέσεων εργασίας) και κατά των ιδιωτικών επενδύσεων.

Ναι στην απασχόληση - Όχι στις επενδύσεις Ο μόνος τρόπος να αυξάνονται οι θέσεις εργασίας χωρίς ιδιωτικές επενδύσεις είναι ο δανεισμός προς δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση. Με υποθήκευση του εθνικού πλούτου, δηλαδή. (Με υποθήκευση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, των γαιών, των μετοχών κ.λπ.). Δεν απευθυνόμαστε σε βλάκες ή σε όσους παριστάνουν με το αζημίωτο, (από τις τράπεζες), τους βλάκες, για να τονίζουμε τα αυτονόητα. Μόνον για έναν χαζό ή για όποιον παριστάνει με τον αζημίωτο, (από τις τράπεζες), τον χαζό, δεν είναι αυτονόητο αυτό που μόλις πριν αναφέρθηκε. Η Αριστερά, άλλωστε, ανέκαθεν ήταν σε επίπεδο κορυφής «πέντε» πολιτικοί κλητήρες τραπεζών που παριστάνουν τους βλάκες και σε επίπεδο βάσης εκατοντάδες χιλιάδες βλάκες που διαδηλώνουν με μόνιμα αιτήματά τους: α) τα ακόμη περισσότερα - μεγαλύτερα δάνεια προς συντήρηση της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης, β) την ελαχιστοποίηση ή ακόμη καλύτερα (!) την κατάργηση των ιδιωτικών επενδύσεων.   

Οι Δεξιοί, ή, για την ακρίβεια, κάποιοι, (λίγοι), Δεξιοί, ωστόσο; Αγνοούν ή ξεχνούν κι’ αυτοί ότι π.χ. «τα τάλιρα, (δίευρα, στις μέρες μας), δεν είναι τετράγωνα, ένεκα του ότι είναι στρόγγυλα»;

➤ Το επικύρωσε, (δια της ψήφου της), η Ν.Δ. το  Γ΄ λεγόμενο «Μνημόνιο» το οποίο η ηγεσία του Συ. Ριζ. Α. έφερε έντρομη την 14η Αυγούστου 2015 στην Βουλή. Προκύπτει κι’ από την επικύρωση αυτή ή προπαντός από την επικύρωση αυτή το γεγονός ότι η χώρα την 7η Ιουλίου 2019 άλλαξε «καπετάνιο» κι’ όχι «ρότα, (πορεία)»…

➤ Οι αρχαιρεσίες για εκλογή νέου προέδρου στην Ν.Δ. μετά τον Σεπτέμβριο 2015 δεν ήταν οι συνήθεις και εν μέρει έχει αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος, (από την αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθήθηκε την περίοδο 2016 - 2019), το γιατί δεν ήταν οι συνήθεις... Μένει να αποδειχθεί κι’ από θέση εξουσίας, (κυβέρνησης), το ίδιο για την νυν ηγεσία της Ν.Δ., προκειμένου, (έτσι), να καταστεί, (κατόπιν), 100% σαφές, γιατί, «όταν καπνίζει ο λουλάς/ εσύ δεν πρέπει να μιλάς» - να προτρέχεις - «να λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο» - να υπερβάλλεις… 

Α, περαστικά, (ταχεία ανάρρωση), παρεμπιπτόντως, στον  Geoffrey R. Pyatt ο οποίος το μεσημέρι της 22ας Ιουλίου 2019 επισκέφθηκε, στην Βουλή, τον απερχόμενο πρωθυπουργό και καλή ξεκούραση, βεβαίως, στον Γιάννη Ρουμπάτη.

Από το σκοτάδι στο φως η χώρα

Σίγουρα η χώρα «βγήκε από το σκοτάδι» την 7^η Ιουλίου 2019 Όχι ο Μητσοτάκης, μα, όποιος και να ήταν στην ηγεσία της Ν.Δ. θα ήταν -(είναι)- προτιμότερος, (1000 φορές πιο ωφέλιμος στον μέσο πολίτη και κατ’ επέκταση στην χώρα), εν σχέση με τους εθνικούς μειοδότες και τους πολιτικούς απατεώνες της περιόδου 2015 - 2019

➤ Παντού - πάντοτε π.χ. μία γαλλική κυβέρνηση στην Γαλλία είναι προτιμότερη για τους γάλλους από μία κυβέρνηση δωσίλογων - πεμπτοφαλαγγιτών, (αχυρανθρώπων π.χ. των Η.Π.Α.).

➤ Κυβέρνηση διεθνοφασιστών, άλλωστε, είναι κυβέρνηση η οποία εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα τρίτης ή τρίτων χωρών, όχι τα εθνικά συμφέροντα της χώρας στην οποία άρχει.

Το αν και σε τι βαθμό η Αριστερά και ο διεθνής φασισμός, (= διεθνής κρατισμός), είναι ένα και το αυτό, οι μόνοι που το αγνοούν είναι όσοι αγνοούν τις θέσεις της Αριστεράς. Η καταστροφή και δη η ολοσχερής, (καταστροφή), των εθνικών πραγματικών οικονομιών χάριν της διεθνούς εικονικής, (εγχρήματης), οικονομίας, είναι το μέλημα ενός εκάστου σοσιαλιστή, (= κρατιστή - φασιστοειδούς).    

Καπετάνιο αλλάξαμε, όχι ρότα

Η Ελλάδα, ωστόσο, παραμένει μέλος της Ε.Ε. Όπως βεβαίως παραμένει και μέλος του N.At.O. Οι εταίροι της Ελλάδας στο οικονομικό και σύμμαχοι στο στρατιωτικό επίπεδο, αυτοί που ήταν και χθες είναι και σήμερα, (δεν είναι άλλοι). Θέμα «αλλαγής πυξίδας», συνεπώς, ούτε ετέθη, ούτε τίθεται. Ναι μεν η χώρα την 7η Ιουλίου 2019 «βγήκε στο φως», μα, «η πυξίδα δεν έχει αλλάξει - στην αυτή ρότα συνεχίζει το σκάφος». Με άλλο «καπετάνιο», βεβαίως.

➤ Με «καπετάνιο» όχι έναν πολιτικό απατεώνα. Δεν υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης κάτι - το οτιδήποτε, εκτός εθνικού, πόσω μάλλον εκτός διεθνούς πολιτικού ρεαλισμού.

➤ Με «καπετάνιο», επίσης, έναν, όχι εθνικό μειοδότη σε όλους, μα, σε όλους, ανεξαιρέτως, τους τομείς. Όντως, ο Μητσοτάκης δεν έχει σε όλους, ανεξαιρέτως, τους τομείς, θέσεις εθνικού μειοδότη, μόνο σε κάποιους απ’ αυτούς και συγκεκριμένα στους εκ των προτέρων, (προς της κάλπης), γνωστούς, (τομείς). Οι θέσεις της Ν.Δ. για την Ε.Ε., επί παραδείγματι, είναι πάγιες.

Ξενίζει, ίσως, τον μέσο πολίτη, αυτό, το τελευταίο, (περί εθνικής μειοδοσίας σε κάποιους τομείς), μα, προφανώς, επειδή αγνοεί ή γνωρίζει μα λησμονά την λεγόμενη πρόσφατη, (μετά την δεκαετία του ‘70 και προπαντός μετά την δεκαετία του ‘80), ελληνική πολιτική ιστορία. Η συμμετοχή σε σοβιέτ, (= υπερεθνικά διεθνή διευθυντήρια), αστικού τύπου, όπως, αναμφισβήτητα, είναι η Ε.Ε., ούτε χωρίς παραχώρηση εθνικής και κατ’ επέκταση λαϊκή κυριαρχίας επιτεύχθηκε, ούτε με χάραξη εθνικής πολιτικής στην οικονομία και όχι μόνο στην οικονομία, (…), συνεχίζεται.

Η πατριωτική Αριστερά των ΗΠΑ

Υπέρμαχοι της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στην λεγόμενη «Ευρωζώνη», (= ευρώ), εξάλλου, ήταν και παραμένουν οι πλέον ένθερμοι διεθνοφασίστες, εδώ, (στην Ελλάδα), οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές. Δεν είναι μόνον οι πλέον ένθερμοι θιασώτες της Ε.Ε. οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές, είναι και οι πλέον διακριτικοί θιασώτες του Ν.At.O. κι’ όχι βεβαίως σαν εθνική πολιτική δύναμη, μα, σαν το κύριο μετά το 1991 -(στο μετασοβιετικό, λεγόμενο, ευρωπαϊκό τοπίο)- πολιτικό υποκατάστημα της C.I.A. και της Mossad στα Βαλκάνια. (Σε κάθε χώρα οι διεθνοφασίστες συγκροτούν πολυεθνική κι’ όχι εθνική πολιτική δύναμη.)

Οι ευρωN.At.O.κομμουνιστές κατέφυγαν στον πατριωτισμό το Α΄ εξάμηνο 2015, (στην Ελλάδα). Υπέρ Η.Π.Α. έναντι Γερμανία, ωστόσο, όχι υπέρ Ελλάδος. Δεν είναι δυνατόν επί 35 - 40 χρόνια να ψηφίζεις σε Βουλή και Ευρωβουλή τα πάντα γύρω από την λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τις περισσότερες φορές ακόμη και ρυθμίσεις που ούτε η Ν.Δ., ούτε το Πα. Σο. Κ. ψήφιζαν και να έρχεσαι ξαφνικά το 2015 να πουλήσεις πατριωτισμό, εσύ, ο διακεκριμένος διεθνοφασίστας, (ένα από τα πλέον πιστά πολιτικά όργανα της διεθνούς τραπεζικής). Το έκαμες όμως κι’ αυτό -(έφτασες και σ’ αυτό το σημείο)- και το έκαμες, γιατί, «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος. (Patriotism is the last refuge of a scoundrel.)» - Life of Samuel Johnson (1791), Vol II, 7 April 1775

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, η καταφυγή της Αριστεράς στον πατριωτισμό -(φαντάσου π.χ. μία διεθνή πολιτική πόρνη να ομιλεί στα πλήθη περί της αρετής της εθνικής πολιτικής παρθενίας!)- είχε έναν και μόνο στόχο:

⬤ Να εξαναγκαστεί το Βερολίνο να συντηρεί σαν εγγυητής (δια)κρατικών ομολόγων, (= διακρατικών τίτλων δημοσίου χρέους), κόμμα - κράτος, (= δημόσια χρέη και δημόσια ελλείμματα), στην Ελλάδα, οπότε, κατόπιν και στην Γαλλία και στην Ιταλία και στην Ισπανία και παντού, (στην «Ευρωζώνη»).

Δεν πρέπει να παραξενεύει αυτό. (Περί των προδοτών όλων των εθνών πρόκειται όταν γίνεται λόγος για την Αριστερά.).

⬤ Είναι θέμα χρόνου οι Η.Π.Α. να οδηγήσουν την Γερμανία στον όλεθρο με τον τρόπο που μόλις πριν περιγράφτηκε. (Ή, για την ακρίβεια, με το, λεγόμενο, ευρωομόλογο, εάν, εφόσον, το Βερολίνο κάμει το μοιραίο λάθος και το δεχθεί).

Δεν είναι, ωστόσο, της παρούσης αυτό.

Λίγες υποσχέσεις, μικρό το κακό

Της παρούσης είναι το τι ήταν, τι είναι, τι παραμένει η Ν.Δ.

Η Ν.Δ. δεν είναι συντηρητικό, λεγόμενο, κόμμα π.χ. στην Αυστραλία ή π.χ. στον Καναδά, έτσι ώστε να εκλαμβάνεται σαν πολιτικός εκπρόσωπος της εγχώριας αστικής τάξης, πόσω μάλλον του έθνους - κράτους. Εθνικά φιλελεύθερες παρατάξεις στις χώρες «μπανανίες» στην Δύση υπάρχουν μόνο στην θεωρία, (στην σφραγίδα, στο λάβαρο - κατά τα φαινόμενα), όχι στην πράξη. Στην πράξη, η Δεξιά στις χώρες «μπανανίες» στην Δύση, ούτε εθνική πολιτική δύναμη είναι, πάντοτε, ή, σε όλους τους τομείς, ούτε φιλελεύθερη πολιτική δύναμη είναι, πάντοτε, ή, σε όλους τους τομείς - εξαρτάται...

Από τι; Από την ηγεσία.

Στα τάγματα εφόδου, [στις σοσιαλιστικές, (κρατικιστικές = φασιστικές), ορδές όπως είναι π.χ. το Κ.Κ.Ε., όπως είναι π.χ. η Χ.Α.], δεν έχει νόημα το ποιος ηγείται, όχι στα αμιγή κόμματα όπως είναι οι σοσιαλδημοκρατικές, (π.χ. το Πα.Σο.Κ. παλιά), ή, οι φιλελεύθερες, (π.χ. η Ν.Δ. ακόμη), παρατάξεις. «Ταγματάρχης» ηγείται πάντοτε στα «ερυθρά», (κομμουνιστικά), ή στα «φαιά», (εθνικοσοσιαλιστικά), τάγματα εφόδου, όχι πολιτικός. Τουναντίον, στα κόμματα της, λεγόμενης, δημοκρατίας της αγοράς, (στα αστικά κόμματα), δεν είναι, απλώς, ένα θέμα, το ποιος ηγείται, είναι το μείζον, (το πρώτιστο), θέμα, γιατί, δια της σύμπηξης κοινών συμφερόντων διασφαλίζεται η ισχύς εν τη ενώσει, στα αστικά, λεγόμενα, κόμματα, όχι δια της βίας.

Η βάση της Ν.Δ. και μάλιστα, εξαρχής, (από το 1974), μέχρι σήμερα, είναι 70-20-10

➤ Οι 70 (η συντριπτική πλειονότητα, δηλαδή) είναι Εθνικά φιλελεύθεροι.

➤ Οι 20 είναι ότι είναι π.χ. ο Συ.Ριζ.Α., οι εκσυγχρονιστές του Πα. Σο. Κ. και οι αναρχοκαπιταλιστές: Διεθνώς φιλελεύθεροι. (= Νεοφιλελεύθεροι).

➤ Οι 10 είναι ΑκροΔεξιοί. (Βασιλικοί, χουντικοί, κ.α. γραφικοί τύποι, αφού, μόνο τέτοιοι εντάσσονται σε φιλελεύθερες παρατάξεις ενώ οι ίδιοι είναι εχθροί και μάλιστα ορκισμένοι εχθροί της ελευθερίας). Έως και την δεκαετία του ‘90 ήταν 10 στους 100 αυτοί στην Ν.Δ. Τώρα είναι 3 στους 100 ή και λιγότεροι -(αναλογικά, πάντα)- γιατί, αποχώρησαν, ή, διαγράφτηκαν από την Ν.Δ. και ίδρυσαν κόμματα, ή, εντάχθηκαν σε κόμματα που «έρχονται γάντι» στις θέσεις τους. Σε 100% αντιφιλελεύθερα, δηλαδή, σχήματα, αφού, οι θιασώτες της μοναρχίας, πόσω μάλλον δικτατοριών, είναι «αδέρφια από άλλη μάνα» των κρατιστών, (= φασιστοειδών), ερυθράς «κοπής». Οι περισσότεροι, εξ αυτών, εξάλλου, υπήρξαν αμερικανότεροι των αμερικανών έως και το 1990, εδώ, (στην Ελλάδα), οπότε, μόλις η Ε.Σ.Σ.Δ. κατέρρευσε και οι Η.Π.Α. άρχισαν να προωθούν τον κρατισμό, [= σοσιαλισμό - φασισμό, (ένα νόμισμα - ένας αρχηγός - μία αστυνομία)] και την πρόοδο, (π.χ. LGBT), παγκοσμίως, τους κακοφάνηκε. Δεν γνωρίζει ο μέσος ΑκροΔεξιός ότι Αριστερά ίσον κατανάλωση, (= ζήτηση), ή, πιο απλά, Wall Stret, Fed κ.λπ. και δεν το γνωρίζει, γιατί, ο ΑκροΔεξιός είναι κρατιστής «φαιάς» εκδοχής, οπότε, είναι αναμενόμενο το να εμφανίζει στο πνεύμα και στην αισθητική την αυτή …σπιρτάδα που εμφανίζει ο μέσος κρατιστής «ερυθράς» εκδοχής, (ο μέσος κομμουνιστής).  

1989 Από το 1917 που απέκτησε επίσημη πολιτική εκπροσώπηση και εδώ, (στην Ελλάδα), η διεθνής τραπεζική, (βλ. ίδρυση Σ.Ε.Κ.Ε. το οποίο κατόπιν ονομάστηκε Κ.Κ.Ε.), η δήθεν Δεξιά, (= η μη Δεξιά), είναι η μόνη που έχει συνεργαστεί με την Αριστερά. Η απόλυτα κρατικιστική, δηλαδή, Δεξιά, [η ΑκροΔεξιά, (προπαντός οι βασιλικοί)] και η διεθνιστική Δεξιά, (οι νεοφιλελεύθεροι). «Πέφτει από τα σύννεφα», ίσως, όποιος αγνοεί ελληνική πολιτική ιστορία, μα, κακώς, γιατί ακόμη π.χ. και οι αναδρομές στο Αρχείο του Κ.Κ.Ε. είναι περιττές όταν έχεις πάντα υπόψη σου τι συνδέει τις τράπεζες, (= τον κρατισμό), με τις πολυεθνικές, (= την παλαιά και νέα αποικιοκρατία). Μόνον οι εθνικά φιλελεύθεροι, (η κανονική - η γνήσια), Δεξιά, έχει, πάντα, ένα απλό, (τυπικό, θεσμικό), «καλημέρα» με την Αριστερά και τούτο για επαγγελματικούς λόγους. Σε όλες τις χώρες στην Δύση. Δεν μπορείς να μην καλημερίζεις πολιτικούς κλητήρες τραπεζών. Άλλο αυτό ωστόσο και άλλο το να συνεργάζεσαι, (μαζί τους), σε κυβερνητικό επίπεδο. Σ’ ότι αφορά στην πλέον πρόσφατη ιστορία, (των τελευταίων 40 - 50 ετών), αξίζει υπόμνησης το γεγονός ότι «τα καμένα χαρτιά» που …κόσμησαν, (με τις στάχτες τους, κατόπιν), την Ν.Δ. (π.χ. Πάνος Καμμένος, Γιώργος Καρατζαφέρης), προήλθαν από το πολιτικό περιβάλλον του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η «Ένωση Κέντρου» ήταν η πολιτική κοιτίδα του Κων/νου Μητσοτάκη, δεν ήταν η Ε.Ρ.Ε. Συγκυβέρνησε, κιόλας, ο Κων/ος Μητσοτάκης με τους Κύρκο, Φλωράκη. Και όχι σε τυχαία, διεθνώς, καμπή, μα, το 1989 Εποχή κατά την οποία, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Λονδίνο αναδιέτασσαν το πολιτικό σκηνικό (και) στα Βαλκάνια.

Σπάνια σε κόμματα όπως είναι η Ν.Δ. -(σε πραγματικά κόμματα, δηλαδή - σε κόμματα της δημοκρατίας της αγοράς)- η κορυφή αντικατοπτρίζει την βάση.

➤ Ναι μεν οι εθνικά φιλελεύθεροι είναι ο κορμός, (η συντριπτική πλειονότητα της βάσης), στην Ν.Δ., μα αυτό δεν σημαίνει ότι οι ηγεσίες της Ν.Δ. από το 1974 μέχρι σήμερα ήταν και στην πράξη ηγεσίες εθνικά φιλελεύθερης παράταξης.

➤ Σε κάποιους τομείς ήταν, σε άλλους τομείς όχι - σε άλλες περιόδους ήταν, σε άλλες περιόδους, όχι, ανάλογα.      

Όσο Δεξιά της επιτρέπεται από την μητροπολιτική Δύση είναι η Δεξιά μέσα σε κάθε χώρα «μπανανία» στην Δύση. Αν και δεν χρειάζεται καν η παρέμβαση της Παλιάς και Νέας Υόρκης επ’ αυτού, γιατί, όπως στα καταστήματα, έτσι και στις εκλογές, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», οπότε, ότι και να είσαι, (Αριστερός ή Δεξιός), σαν Αριστερός έχεις κάθε λόγο, (κάθε συμφέρον), να συμπεριφέρεσαι σ’ όποιον κύριο ή κυρία μπαίνει στο μαγαζί σου για να ψωνίσει και μάλιστα με δάνειο (!)

Από τότε που η διεθνής τραπεζικής εφηύρε την Αριστερά είναι κλασικός ο τρόπος του διπλού, («μεταξύ Σκύλας, Χάρυβδης»), εγκλωβισμού της Δεξιάς, από την μητροπολιτική Δύση, μέσα στις χώρες «μπανανίες» στην Δύση. Ή, πιο σωστά, «τυφλοσούρτης».   

◼ Τον ρόλο «της Σκύλας», παίζουν οι, πάντα, πρόθυμοι πολυκλέφτες του ίδιου του εαυτού τους και των τέκνων τους, μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, ή, πιο απλά, μέσω των υποθηκών, αντί δανείων, προς δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση και μόνο. Οι διαδηλωτές για το μεροκάματο της διεθνούς τραπεζικής, συνελόντι, ή, πιο απλά, αυτοί που κάθε δημόσιο, (δωρεάν), αγαθό, (π.χ. παιδεία, π.χ. υγεία), το πληρώνουν τρεις, πέντε, επτά φορές. Εκλογές χωρίς αυτούς, (τους πολλούς και συνάμα αφελείς, αφού, μόνον αφελείς είναι πρόθυμοι πολυκλέφτες των ίδιων των εαυτών τους και των τέκνων τους), ούτε κερδίζεις, μα και να κερδίσεις «δώρον άδωρον» έτσι και δεν ικανοποιήσεις έστω και μέρος των αιτημάτων τους. (Από τα αιτήματά τους εξαρτάται σε ότι αφορά εσένα η ψήφος τους, σε ότι αφορά στην διεθνή τραπεζική η κερδοφορία της).    

◼ Τον ρόλο «της Χάρυβδης», παίζουν οι εισαγωγείς αγαθών και υπηρεσιών. Ούτε κατά διάνοια τολμάς σαν πρωθυπουργός σε χώρα «μπανανία» στην Δύση να τονώσεις την εγχώρια παραγωγή στοχεύοντας στις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών και δη στους κλάδους αιχμής. Θα σε συντρίψουν οι πολυεθνικές αν προσπαθήσεις να διεμβολίσεις τον διεθνή εμπορικό ανταγωνισμό τον οποίο έχουν «στήσει». Και θα σε συντρίψουν πάλι με τους σοσιαλιστές, (= κρατιστές - φασιστοειδή), γιατί, αυτοί συγκροτούν, κατ’ ουσία, την πολιτική δύναμη απορρόφησης των εισαγωγών, (την δύναμη της τόνωσης της απασχόλησης, οπότε και της καταναλωτικής πίστης, μέσω δανεισμού). Το μόνο που σου επιτρέπουν να κάμεις, (οι πολυεθνικές), είναι να απελευθερώσεις την εσωτερική αγορά, δίδοντάς τους μερίδιο στους στρατηγικούς, λεγόμενους, κλάδους, (ενέργεια κ.λπ.).

Το να υπενθυμίσουμε ότι η Πέμπτη Φάλαγγα στην οικονομία κάθε έθνους - κράτους, δηλαδή, οι λεγόμενες, προοδευτικές, πολιτικές, δυνάμεις, δρα σαν Πέμπτη Φάλαγγα και σε όλους τους άλλους τομείς και προπαντός στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, (διπλωματία και άμυνα), είναι περιττό, γιατί, από την καταστροφή της εθνικής οικονομίας εξαρτάται παντού - πάντοτε (και) η καταστροφή της εθνικής διπλωματίας, άμυνας, κοινωνίας, πολιτισμού, παιδείας, υγείας κ.λπ. Έχει και ένα πλεονέκτημα, ωστόσο, το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» αυτό, πλαίσιο, γιατί, δικαιώνεται, συχνά, δια της ψήφου των πολιτών, οπότε, όχι, δεν είναι κρίμα τα εκατομμύρια των πολιτών τα οποία «καταπίνει», (με τα οποία θρέφεται), τόσο «η Σκύλα», όσο και «η Χάρυβδη». Ε, ναι, σαφώς και δεν είναι κρίμα γιατί είναι δικαίωμα ενός εκάστου πολίτη το να «θάβει με τα ίδια του τα χέρια», (= δια της ψήφου του), τόσο τον εαυτό του, όσο και τα τέκνα του - (το μέλλον των παιδιών του).  

Όπως, σε όλες, ανεξαιρέτως, τις χώρες «μπανανίες» στην Δύση, έτσι κι’ εδώ, (στην Ελλάδα), μέσα στο πλαίσιο, (περιθώριο), αυτό, (μεταξύ «σφύρα και άκμονος»), κινείται η Δεξιά.

➤ Άλλοτε, λοιπόν, είναι μία διακριτικά και κατά κανόνα συγκρατημένη κρατικιστική πολιτική δύναμη, (ξαναδές τον πρόβλημα «της Σκύλας»).

                          

➤ Και άλλοτε είναι μία διεθνιστικά φιλελεύθερη, (= νεοφιλελεύθερη), πολιτική δύναμη, (ξαναδές το πρόβλημα της «Χάρυβδης»).

Όχι κάτι άλλο και προπαντός όχι εθνικά φιλελεύθερη πολιτική δύναμη σε όλους, ανεξαιρέτως, τους τομείς και με συνέπεια, (συνεχώς - διαρκώς).

Nea Dimokratia

«Το μη χείρον βέλτιστο» είναι η Ν.Δ. από το 1974 μέχρι σήμερα σαν επιλογή, (στην κάλπη), από τον μέσο πολίτη. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις στις χώρες «μπανανίες» στην Δύση, εξάλλου, είναι, θέλοντας και μη, υπάλληλοι, (πολιτικοί υπάλληλοι), της μητροπολιτικής Δύσης, οπότε, το ποιος, εξ αυτών, (των υπαλλήλων), δεν είναι αδίστακτος σε όλα και διαρκώς, είναι το κριτήριο όποιου πολίτη είναι πραγματιστής, (ρεαλιστής). Εκτός από ανίδεος περί των δημοσιονομικών, άλλωστε, πρέπει να στερείσαι και κοινού νου, (απλής λογικής), για να μην αντιλαμβάνεσαι τον προφανή - προφανέστατο λόγο για τον οποίο η εξάρτηση της περιφέρειας από την μητρόπολη της Δύσης συντηρείται πολύ πιο εύκολα - πολύ πιο γρήγορα και προπαντός με μηδέν λαϊκή δυσαρέσκεια, (αντίδραση), όταν κυβερνά σοσιαλδημοκράτης, πόσω μάλλον τροτσκιστής.  

«Ο αριθμός των προβάτων που δύναται να κατασπαράξει ένας προβατόσχημος λύκος, είναι, σε κάθε περίπτωση, τριπλάσιος από τον αριθμό προβάτων που δύναται να κατασπαράξει ένας λύκος που είναι και φαίνεται λύκος». Ο πλέον αδίστακτος υπάλληλος, (πολιτικός υπάλληλος), της μητροπολιτικής Δύσης, η Αριστερά, (η διεθνής τραπεζική), είναι πάντοτε. Προπαντός σε όσες από τις δυτικές, λεγόμενες, χώρες δεν συγκαταλέγονται στις πρώην ή (και) νυν αποικιοκρατικές δυνάμεις. Με κρατισμό, ( = με απαλλοτρίωση εθνικού πλούτου σε δόσεις δανειακές), αποτρέπεται ο κίνδυνος να καταστεί έστω και μία από τις αδύναμες χώρες στην Δύση ανταγωνιστής εμπορικά διεθνώς π.χ. των Η.Π.Α., της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, των βασικών αξόνων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, (Καναδά, Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας) και πέντε έξι ακόμη μεγάλων «παικτών».

Η Δεξιά όπως μπαίνουμε στην Αριστερά

Προκύπτει κι’ από αυτό που αναφέρθηκε μόλις πριν το γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι εθνικά φιλελεύθερος και συνάμα να βρίσκεις καταπληκτικά - θαυμάσια - υπέροχα τα σοβιέτ, (= υπερεθνικά διευθυντήρια), αστικού τύπου όπως είναι π.χ. η Ε.Ε. Δεξιά χωρίς έθνος - κράτος είναι Δεξιά χωρίς εθνική - λαϊκή κυριαρχία.

Ο κίνδυνος της διεθνούς του κρατισμού

Δεξιά χωρίς εθνική - λαϊκή κυριαρχία σημαίνει Δεξιά χωρίς εθνική δημοκρατία της αγοράς, (χωρίς εθνική αστική δημοκρατία). Αυτό, δεν «βρωμάει», απλώς, φασισμό, (= κρατισμό - σοσιαλισμό), διεθνούς τύπου, (παγκόσμιας κλίμακας), είναι φασισμός, (= κρατισμός - σοσιαλισμός), διεθνούς τύπου, (παγκόσμιας κλίμακας).

Υπερκράτος Μεγάλος Αδερφός Δεν απευθύνεται τώρα σε ομιλούντα γίδια «ο πρωινός κτηνοτρόφος και βραδινός …φιλόζωος», (η Αριστερά), ανέκαθεν «έσφαζε κάθε πρωί, όποιο ομιλών γίδι κανάκευε κάθε βράδυ». Η κατάργηση των ελευθεριών του ατόμου και της ομάδας σε επίπεδο κοινωνίας, επιτυγχάνεται εύκολα - γρήγορα δια του διεθνούς συγκεντρωτισμού της πολιτικής εξουσίας. (Η μάζα και τα κοπάδια ομιλούντων π.χ. βοοειδών, ουδέποτε διέφεραν, μα, ο εγκιβωτισμός τους μέσα σε ένα παγκόσμιο αστυνομικό κράτος ήταν ανέφικτος έως και το 1986, ενώ, αντίθετα, σήμερα, τα τεχνολογικά μέσα καθιστούν εφικτή την μαζική επιτήρηση. Δεν είναι φιλελευθερισμός η κατάργηση της εθνικής εποπτείας στο επίπεδο της ασφάλειας, είναι παγκόσμια Κατοχή τύπου ανεπαίσθητης, (διακριτικής), «N.K.V.D./Gestapo». Είναι ευθεία απειλή της ελευθερίας λόγου και έργου του ατόμου και της ομάδος, της κοινωνικής - ανεξαρτήτως εθνικότητας, (θρησκεύματος, γλώσσας, καταγωγής κ.λπ.)

Πού θα ζητήσει πολιτικό άσυλο ο τάδε ή ο δείνα αν καταργηθούν π.χ. 30 έθνη - κράτη στον ευρωπαϊκό χώρο και εποπτεύει ένας και μόνο «σερίφης» τους πάντες; Στον πλανήτη Κρόνο θα πάει και πώς, (με το ιδιόκτητο διαστημόπλοιό του); Γενικά το κράτος είναι πρόβλημα για τους φιλελεύθερους. (Επαγγελματίας ιδεολόγος ή θεολόγος γίνεται πάντα ο τεμπέλης για να σε ληστεύει ξεκούραστα και προπαντός νόμιμα μέσω άμεσων, έμμεσων φόρων.) Το κράτος «τέρας - γίγας - κτήνος», όμως, (π.χ. η κοινή από πλευράς 25 κρατών αστυνομική εποπτεία), δεν είναι μόνο για τους φιλελεύθερους πρόβλημα, είναι για όλους τους πολίτες μία, ανεπαίσθητη, υπό τις παρούσες δυνατότητες τηλεπικοινωνίας - δικτύων, «Stasi».      

Παγκόσμιος Συγκεντρωτισμός Εξουσίας Η μετατροπή των επιμέρους, (κατά χώρα), αστικών τάξεων σε υπαλλήλους, τόσο της διεθνούς τραπεζικής, όσο και των πολυεθνικών ομίλων, είναι δύσκολο να επιβληθεί χωρίς ένοπλη, (στρατιωτική), σύγκρουση, γιατί, ούτε οι αστοί μέσα σε κάθε χώρα είναι ομιλούντα γίδια, ούτε η διεθνής τραπεζική και οι πολυεθνικοί όμιλοι είναι οικουμενικοί σε κάτι άλλο πέραν της δράσης τους, (= του πελατολογίου τους). Εταιρικά σχήματα - συμφέροντα δύο, τριών, συγκεκριμένων εθνών - κρατών είναι σ’ ότι αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Έχοντας σαν δεδομένο αυτό, λοιπόν, ποιος εγγυάται ότι η παγκόσμια συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας (θα) είναι και επί της ουσίας, (όχι μόνο στους τύπους), οικουμενική, (όλων των εθνών); Οι σεμνότυφοι «Hitler/Stalin» της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ, του Λονδίνου; Ε;

Ποιος είπε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι «άνθος το οποίο φύεται μόνο σε γερμανικά παρτέρια»;

➤ Αυτοί που 30 σχεδόν, χρόνια, τώρα, «ρίχνουν» σύνορα με άρματα μάχης τις τράπεζες και τις πολυεθνικές;

➤ Ή αυτοί που εισέβαλαν το 1968 στην Τσεχοσλοβακία;

➤ Ή αυτοί που στην Γάζα είναι εθνικοσοσιαλιστές και στο Γιοχάνεσμπουργκ διεθνοσοσιαλιστές;

Είτε γρήγορα τεθούν εμπράκτως, (με συμβατικά ή και με πυρηνικά όπλα), από κάποιους προς κάποιους, (…), τα ως άνω …ερωτήματα, είτε αργά, η ουσία δεν αλλάζει. Το ζητούμενο για όσους είναι οικονομικά κυρίαρχοι παγκοσμίως είναι το να καταστούν και πολιτικά κυρίαρχοι παγκοσμίως, οπότε, η εθνική κυριαρχία τους επί όλων των άλλων, (εθνών - κρατών), είναι βέβαιο ότι θα επιβληθεί σε κλίμακα υφηλίου, εάν, (εφόσον), η εθνική - λαϊκή κυριαρχία, (η δημοκρατία), της αγοράς, δεν επανέλθει, κατά τόπους -(προπαντός στις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου)- στο κλασικό πρότυπό της. 

Σπίτια «Φαρισαίων», (χωρίς πόρτες) Το δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση καταργείται …πολιτισμένα, (= δια του χρήματος), μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που η αφομοίωση των …βαρβάρων από τους …πολιτισμένους επιτυγχάνει και δεδομένου ότι η αφομοίωση των …βαρβάρων από τους …πολιτισμένους επιτυγχάνει μόνον εκεί - τότε (ό)που οι …πολιτισμένοι έχουν κοινό συμφέρον, το αν και σε τι βαθμό ο ευρωπαϊκός χώρος είναι μέρος στο οποίοι οι …πολιτισμένοι έχουν κοινό συμφέρον, μόνον όσοι δεν το γνωρίζουν από την ιστορία το μαθαίνουν από τα πυροβόλα. «Η νεκροψία θα δείξει» αν η κατάργηση συνόρων με άσκηση στρατιωτικής, (άμεσης), βίας διαφέρει από την κατάργηση συνόρων με άσκηση έμμεσης, (οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής), βίας και θα «το δείξει καθαρά», γιατί, οι χώρες, (τα έθνη - κράτη), δεν διαφέρουν στο παραμικρό από τις οικίες, ή τις εταιρίες, ή τα χωράφια, ή τα κόμματα, ή τα οχήματα, ή τα καταστήματα, ή τις ομάδες. Υποχρεωτική συνοίκηση μεταξύ αλλοεθνών επιβάλλεται μόνον υπό συνθήκες στέρησης της ελευθερίας, (βλ. φυλακές, κατάσταση Κατοχής, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατάσταση Ιδρυμάτων, εξορίες κ.λπ.)

Ποιά η αποστολή του NATO μετά το 1991;

Δεν πάει άσχημα μετά το 1991 και συστηματικά μετά το 2001 η προσπάθεια εγκαθίδρυσης καθεστώτος διεθνούς φασισμού, (= διεθνούς κρατισμού). Περίφημα πάει. 

Κοινό σημείο Μητσοτάκη, Τσίπρα

Το πρώτο κυβερνητικό σχήμα Μητσοτάκη, δεν έχει μόνον πολλές, μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές με τα κυβερνητικά σχήματα Τσίπρα, έχει και δύο - τρεις ουσιαστικές ομοιότητες. Μία εξ αυτών είναι ο αριθμός των εξωκοινοβουλευτικών αξιωματούχων (υπουργών, υφυπουργών κ.λπ.) και τούτο, βέβαια, ασχέτως με το αν κάποιοι εξ αυτών, (των αξιωματούχων), είναι και εξωκομματικοί, πέρα από εξωκοινοβουλευτικοί. Όπως με όλα τα κυβερνητικά σχήματα Τσίπρα, έτσι και με το πρώτο κυβερνητικό σχήμα Μητσοτάκη, είναι δυσανάλογα μεγάλος ο αριθμός των εξωκοινοβουλευτικών αξιωματούχων.

Δεν είναι ασυνήθιστα τα κυβερνητικά σχήματα της μορφή αυτής σε εποχές αφανούς, μεν, ουσιαστικής, δε, διεθνούς δικτατορίας, όπως είναι η σημερινή, (εποχή). Προπαντός σε χώρες «μπανανίες» στην Δύση όπως είναι η Ελλάδα. Με πληθυσμό δηλαδή 11 εκατομμύρια και κυβέρνηση 50 υπουργών και υφυπουργών. 

Κάθε κυβερνητικό σχήμα με πολλούς μη εκλεγμένους αξιωματούχους ενεργεί για λογαριασμό εξωχώριων κέντρων. Τέτοιο είναι και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, δεν είναι ψηφοδέλτιο άμεσης σταυροδοσίας. Υπουργός ο οποίος δεν είναι βουλευτής και μάλιστα ψηφισμένος από τους πολίτες άμεσα, σημαίνει δικτάτορας και κατά κανόνα για λογαριασμό εξωθεσμικού κέντρου. Και η Ε.Ε. άλλωστε, όπως και το N.At.O., εξωχώρια εξωθεσμικά κέντρα είναι, δεν είναι συνταγματικά, πόσω μάλλον εθνικά, κέντρα. Οι δικτάτορες αξιωματούχοι τις δύο - τρεις τελευταίες δεκαετίες φέρουν τον τίτλο του τεχνοκράτη, ή, του άριστου, (άμεμπτου), μα, όπως και να καλείται ο αυθέντης, δεσπότης είναι, [= μη επιλεγμένος με σταυρό, (προτίμησης)]. Κοιτίδα όλων των εξωχώριων εξωθεσμικών κέντρων στις χώρες «μπανανίες» στην Δύση, ως γνωστόν, η Ουάσιγκτον είναι, σήμερα. Όπως και προ π.χ. 40 ετών, βέβαια, μα, σημειωτέον, ότι μετά το 1991 οι Η.Π.Α. «παίζουν» μόνες τους, κατ’ ουσία, σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε, πρωθυπουργό στην τάδε ή στην δείνα περιφερειακή χώρα της Δύσης αφήνουν, (ήσυχο), μόνον όποιον είναι πρόθυμος συνεργάτης τους, ήτοι,  διεθνοφασίστας Αριστερής ή Δεξιάς μάσκας. 

Διεθνοφασίστας και μάλιστα πρόθυμος, (διεθνοφασίστας), ο Κώστας Καραμανλής δεν υπήρξε, ενώ, το ίδιο ισχύει και με τον Αντώνη Σαμαρά. Όντως, δεν είναι όλοι της …«Σχολής» του «ταξίαρχου» Δημητρίου Ιωαννίδη, του Γ.Α.Π., του Αλέξη Τσίπρα και λοιπών διακεκριμένων αμερικανόδουλων. Ο νυν πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ.; Τί στάση θα κρατήσει έναντι των Η.Π.Α.; 

text ©2019 yahooxaxaxouxa.blogspot.com