Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Έξι χρόνια yahooxaxaxouxa blogspot

- Έξι χρόνια yahooxaxaxouxa blogspot Τον αγαπάς;
- Ναι, αλλά, δεν τον θυμάμαι. 

Ψέματα.
Άμα συντρέχει έρωτας ρωτάς τον εαυτό σου στα ψέματα, όχι άμα συντρέχει αγάπη και δεν ξέρεις ούτε καν τι να τον ρωτήσεις.

- Κυκλοφόρησαν και πατατάκια με γεύση ρίγανη αργότερα, αλλά….
- Ξέρω ξέρω, άρχισαν να κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο οι κινηματογράφοι την εποχή που απολάμβανες, επιτέλους, τα πατατάκια του γούστου σου.

Όλοι σχεδόν, αγαπάνε τον Nino Rota.
Πόσοι τον ξέρουν;

- Γρανίτες, πάντως, υπήρχαν και τότε.
- Ναι.

Και να σου πώ και κάτι;
Άμα είσαι μικρός σε ηλικία τί να ρωτήσεις τον εαυτό σου;
Όλα ο Marlon Brando νομίζεις ότι τα έχει κάνει.

- Προ N.S.A. στο Twitter λες τώρα.
- Ναι.
- Μέχρι που πέθανε νόμιζε ότι το «Υπάρχω» το έγραψε ο Καζατζίδης.
- Ποιος;
- Ένας χτίστης και πατέρας ενός φίλου μου, δεν τον ξέρεις.
- «Δε βαριέσαι», σαν τα κτίρια είναι όλα.
- Τί;
- Μόνον ο ιδιοκτήτης ξέρει ποιος τα έχτισε και τον μηχανικό. 

«Κρεμαστές γέφυρες» οι παλιοί συμμαθητές άμα «τα σκοινιά δεθούν γερά».
Όπως λέμε «Sergio & Ennio»?
Ο ένας «στη μία άκρη», ο άλλος «στην άλλη» κι’ εμείς να πηγαινοερχόμαστε με το ένα πόδι πάνω στο πεζοδρόμιο και με το άλλο κάτω;

- Πήγαινες κι’ εσύ με το ένα πόδι πάνω στο πεζοδρόμιο;
Εγώ μερικές φορές το κάνω ακόμα.
- Όλοι παίζουν με τον φακό όταν είναι καινούργιοι στο Hollywood.
Μετά μαθαίνουνε ότι «το χώμα, από κάτω, είναι γεμάτο ποδήλατα με βοηθητικές ρόδες». 

70 χρονών ο θείος της κι’ ακόμη δεν ξέρει ποιος έγραψε τα μουσικά θέματα στον «Godfather».
Χρόνια ολόκληρα οι μελωδίες του είναι «καρφωμένες σαν τσεκούρι» στο κεφάλι του.
Με το που βγήκε από την παράσταση έξω στο δρόμο άρχισε να τις σιγοψιθυρίζει.
Και μη μου πεις τώρα ότι ήταν απογευματινή προβολή γιατί όλοι ξέρουμε ότι υποκρινόταν ρόλους.
Αυτόν του φίλου, τον άλλο του πατέρα.
Χρόνια τώρα θυμάται αυτούς τους σκοπούς όπως θυμάται τις ατάκες από τους ρόλους που μας παίζει.
Χρήστης μας.
Αν τους θυμόταν μόνο για μήνες, δεν θα το κάναμε θέμα...
Και ας μην ξέρει τίνος είναι. 

«- Τον αγαπούσες;
- Ναι αλλά δεν τον ήξερα - δεν τον θυμόμουν - ούτε καν το πώς είναι δεν είχα δει μέχρι πριν χρόνια.» 

«Τω αγνώστω θεώ, (=δημιουργό)», που λένε.
Όσο πιο άδολα τοποθετεί την μία ματαιότητα πλάι στην άλλη ο φτιάχτης, τόσο πιο πολύ τόπο πιάνουν στη μνήμη μας τα φτιαξίματά του.

- Τί το χρειάζεται το φως, το φως;
Το σκοτάδι γύρω του και γύρω μας κάνει το φως «να μας παίρνει από το χέρι και να μας βγάζει» από εκεί όπου δεν αντέχουμε να υπάρχουμε άλλο.
- Δεν έχεις κι’ άδικο, όλους τους συνθλίβει το χειροκρότημα.
Όλους, εκτός από αυτούς οι οποίοι μας δίνουν χωρίς να ξέρουμε ούτε καν το όνομά τους.
 

Μα δεν ζητάνε κιόλας την προσοχή μας αυτοί που αγαπάμε.
Πάντοτε ξέρουμε τι μας περιμένει μετά από ένα μπουκάλι παλιό καλό κρασί.
Τί κι’ αν αγνοούμε τον τρυγητή;

- Κάποιες Σκηνές τις έχω συνδυάσει με συγκεκριμένα σαμπουάν.
- Μα όχι όλες από έργα που σου έλεγαν και κάτι, ε;
- Η βροχή, έξω, στις πλατείες, θυμάσαι; τα εισιτήρια, οι διάδρομοι, τα καθίσματα, οι οσμές, τα διαλλείματα, τα κλεφτά φιλιά στο σκοτάδι.
- Βλεπόμασταν τότε, χαθήκαμε τώρα.

Μία με δύο ώρες το πολύ διαρκούν οι έρωτες στα λινά.
Λίγο παραπάνω αυτοί στο εκράν.
Δεν είναι έτσι η αγάπη.
Δεν σε εγκαταλείπει ο θεός κι’ η μάνα σου σαν πέφτεις χάμω.
Εκτός κι’ αν πάψουν στο μέλλον να υπάρχουν κι’ οι …πολυτέλειες αυτές.
Άρχισαν και τα οικιακά σινεμά, βλέπεις, να κλείνουν, το ένα μετά το άλλο, αφότου «κατέβασαν ρολά» τα θερινά και τα χειμερινά… 

«Carillon»
Composer & Performer: Ennio Moriccone


 
«Μονομαχία στο Ελ Πάσο» (1965) 8,3/10
«Per qualche dollaro in più» (original title)
2h 12min | Western | 20 December 1965 (Greece)
Director: Sergio Leone
Writers: Sergio Leone (scenario), Fulvio Morsella (scenario)
Stars: Clint Eastwood, Lee Van Cleef, Gian Maria Volontè

Λίγοι κάνουν ότι πρέπει.
Αυτοί μένουν ακόμη κι’ όταν «φύγουν».
Άνεμος είναι, ούτε καν μία μικρή γωνιά δεν πιάνουν στο σπίτι σου ή στο Γραφείο σου.
Αυτοί που κάνουν ότι θέλουν κάνουν σπάνια το σωστό.
Αυτοί έχουν «φύγει» εδώ και χρόνια.
Μηχανικά τους πάνε και τους φέρνουν τα πόδια τους.
Κατά τύχη και μόνο δεν «φεύγει», εξάλλου, από μαχαίρι, ή, από πιστόλι, ο άνθρωπος που ανάγει το εγώ του σε θρήσκευμα.

- Ήμουν δεν ήμουν 14 χρονών τότε που πίστευα ότι μπορώ να γίνω ότι θέλω μέσα σε δύο και μόνον ώρες.
- Μα δεν είναι δύσκολο να γεννήσεις ένα παιδί, να φτιάξεις μία μπάντα, να παίξεις σε ένα φιλμ.
Το να μην σου αφήσουν το χέρι καθώς «θα πέφτεις από τα σύννεφα», (=από τον γκρεμό), μετά, είναι δύσκολο.

Σημερινό όνειρο, αυριανός εφιάλτης τα επτά στα 10 αδέρφια.
Μόνον όταν διαβάζεις για τα σκουλήκια στα πρόσωπα πολλών απ’ όσους έζησες μαζί τους δεν λυπάσαι και τόσο.
Όταν ακούς γι’ αυτούς λυπάσαι πολύ.
Αν, μάλιστα, βλέπεις, κιόλας, την αποκρουστική, πια, όψη τους...
Σημερινό όνειρο αυριανός εφιάλτης οι επτά στους 10 πρωταγωνιστές της ζωής μας - σωστοί εμετούληδες.

- Τί λες γι’ αυτούς που παίζουν θέατρο στον εαυτό τους;
- Αν ο αποτυχημένος μπορούσε να ξεγελά τους άλλους, αποτυχημένος θα ήταν;

«Όσο μεγαλύτερη η γνώμη μου για μένα, τόσο μικρότερος εγώ.»
Κάθε ερωτευμένου με την πάρτι του η μαρκίζα του είναι θησαυρός και η παράστασή του άνθρακας.
«Για να μην με λυπούνται λέω παντού ότι έχω κοινό.»

- Και αυτοί του ποιοτικού σαν αυτούς του Facebook, ε;
- Ναι, αρχοντόβλαχοι.
- Ούτε τον εαυτό τους ξέρουν, πόσο μάλλον εμάς.
- Αποτυγχάνει η μανιέρα στα ώριμα χρόνια όταν η κουτοπονηριά στα παιδικά χρόνια γίνεται εμμονή.
- Ευτυχώς.
 

Στο περίβλημα και στην προέλευση διαφέρουν τα ρολόγια, όχι στην λειτουργία.
Όπως η δύναμη.
Μα χρυσά, μα αργυρά, ασταμάτητα, σαν καρουζέλ, περνάνε από τις ίδιες, πάντοτε, κακοτοπιές, γέλια, συμπτώσεις.
Πάνω στο μοτίβο που τον πονά (παρα)μένει ο καθένας, (αυτό δουλεύει μια ζωή).
Αναπόφευκτα η από-σύνθεση κάνει την ποίηση της σύν-θεσης πεζότητα.
Απλώς, αν «το αγκάθι» που «πειράζει» για χρόνια μέσα του τον τάδε, «ενοχλεί» και πολλούς άλλους, πεθαίνει ζωντανός, (δικαιωμένος), ενώ, αν «ενοχλεί» μόνο τον ίδιο, ή, μόνο το ταμείο…
Ναι, δεν περιμένει το ρολόι, τρέχει - μα, ακριβό, μα φθηνό, καλπάζει…
Καλπάζει και μόνον οι ανόητοι βλέπουν όνειρα στον ξύπνιο τους και μάλιστα τα ίδια, πάντα, όνειρα.
Και τον δείκτη του ρολογιού σου στην ώρα που σε βολεύει να γυρίζεις κάθε φορά, πάλι τον ήλιο δεν μπορείς να τον έχεις συνέχεια πίσω από την πλάτη σου.

- Τελείωσαν τα φιστίκια, πάω να φέρω ποπ κόρν.
- Άσε, πάω εγώ.
- Έτσι, που λες, πάνε χρόνια που έκλεισαν τα θερινά και τα χειμερινά - ούτε καν τα χέρια δεν μπλέκονται, πια, μέσα στα μαλλιά.
- Ε όχι δα, με Gamato στις σαλοτραπεζαρίες, μπλέκονται.
- Για ώρα;
- Ε;
- Είδες πόσο κακούς ηθοποιούς μάς κάνει ο φόβος της εγκατάλειψης όταν «ο καιρός» έξω «αγριεύει»;
- Αυτό να μου πεις, από τότε που «η θάλασσα», έξω, «ήταν λάδι», ήθελαν τον Robert De Niro και δωρεάν και ευφυή οι περισσότεροι.
- Μα και πριν την αλλαγή του αιώνα που οι …ευφυείς έγιναν με την θέλησή τους δωρεάν δούλοι της Google, οι σκηνοθέτες της ζωής μας ή της ζωής τους, οι οποίοι, έκαναν κι' από μία αριστουργηματική ταινία, ανά δεκαετία, με τα χρήματα που έβγαζαν από τρεις κακές, δεν ήταν πολλοί.
- Τι θέλεις να πεις, ότι έζησαν σαν απατεώνες με σοβαρό λόγο;
- Ναι, έτσι πρέπει να ζει κάθε καλλιτέχνης - είσαι κρίμα άμα καταντάς παραμυθάς χωρίς σοβαρό λόγο. 
- Πάρε ποπ κόρν και σταμάτα, άρχισε η ταινία¹.
__________________________ 
¹«Η ταινία» δεν άρχισε - προσεχώς, («αύριο - μεθαύριο»), θα αρχίσει... 

Γενέθλια έχουμε, σήμερα: Το έκτο έτος της ηλικίας μας συμπληρώνουμε σαν ιστολόγιο. Με τους τρεις τίτλους κινηματογραφικών ταινιών που παραθέτουμε, ακολούθως, κρίναμε ότι πρέπει «να σβήσουμε», τα φετινά, «κεράκια, στην τούρτα μας»

1. «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος»,
2. «Το κλουβί με τις τρελές»,
3. «Μονομαχία στο Ελ Πάσο». 


Τέσσερις είμαστε άλλοτε και άλλοτε έξι, μα, συνήθως, (τον περισσότερο καιρό), πέντε και οι ίδιοι, πάντοτε, όλοι και όλες, όσοι - όσες εκφέρουμε άποψη μέσα από το παρών -πρωτίστως- ιστολόγιο. Για ευνόητους λόγους εκφράζει πολλούς σαν τίτλος, (ακόμη και μόνο σαν τίτλος - πόσο μάλλον με παραλλαγές...), «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος». Ε, μεταξύ αυτών, (των άλλων), συγκαταλεγόμαστε, μετά το 2007, (σε ότι αφορά στα, κατ’ επίφαση, κοινωνικά δίκτυα) -έχοντας, μάλιστα, κάθε λόγο- και εμείς.

Πολιτική σάτιρα ασκείται, τις πιο πολλές φορές, μέσα από το παρών ιστολόγιο, μα, τι (απο)μένει να «απογυμνώσεις» όταν ανέρχεται στην εξουσία μιας χώρας «Το κλουβί με τις τρελές», ή, αλλιώς πως, ένας εσμός, ο οποίος, σατιρίζεται, (ευτελίζεται), ανά 24ωρο, αφ εαυτού του, (από μόνος του); Στον λόγο αυτόν οφείλεται, κυρίως, η, για μεγάλα χρονικά διαστήματα -από τον Φεβρουάριο 2015 μέχρι σήμερα- σιωπή μας. Και όχι μόνο, γιατί, πρόκειται, όχι μόνο για πολιτικά ηλιθίους, όχι μόνο για πολιτικούς απατεώνες μα και για σεσημασμένους, (γνωστούς από δύο και πλέον δεκαετίες σε εμάς και όχι μόνο σε εμάς…), εθνικούς μειοδότες, (πεμπτοφαλαγγίτες - διεθνοφασίστες)...

Τα όσα επισημάναμε, μόλις, πριν, ωστόσο, δεν μας επιτρέπουν και κατ’ αντιδιαστολή, (=από την αντίθετη πλευρά), υπερβολές: Θα ήταν και αδύνατον σε έναν τόπο, όπου, η, μεν, κυβέρνηση, παραμένει, (μετά τον Ιανουάριο 2015), σε χέρια προδοτών, η, δε, μείζων αντιπολίτευση, περιήλθε, (μετά τον Ιανουάριο 2016), σε χέρια βλαμμένων, ο λαός, (η μάζα, στην συντριπτική πλειονότητά της), να μην μετ…εξελίχθηκε -ή …μήπως μεταλλάχθηκε;- τα τελευταία χρόνια, σε «Παντέλος Νταλαρίδης». Καθρέφτης της βάσης ήταν - είναι - θα είναι, πάντοτε, η κορυφή: Όπου «τα τσόλια» πλεονάζουν, κριτής όλων μας, στο τέλος, γίνεται «ένα τσόλι». Αναμενόμενη, λίγο πολύ, ...πρόοδος, από την στιγμή που «κόρακας κοράκου, μάτι δεν βγάζει». Οπότε, ναι, με βάση τα όσα έγιναν, εδώ, (στην Ελλάδα), μετά τον Οκτώβριο 2009 - πόσο μάλλον μετά το Ιανουάριο 2015, ο τίτλος: «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», παραπέμπει σε μάταιη, [σύμφωνα, (και), με τα προαναφερόμενα], ελπίδα - αν όχι ευχή μας.

Εδώ θα είμαστε και το τρέχον έτος, (φέτος). Θα έχει (απο)τελειώσει, (=ολοκληρώσει), καθώς όλα δείχνουν, ο κ. Τσίπρας, μέσα στο 2016, την εθνική καταστροφή, την οποία ξεκίνησε ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου, κάνοντας -όπως και ο κ. Τσίπρας- ότι δεν θυμάται καταληκτικές ημερομηνίες… Το 2017 - 2018 «ξημερώνει μια άλλη μέρα», συνεπώς, (ε, ναι, με βάση τις εξελίξεις, ναι…), μα, «το κεφάλαιο: "μετά την καταστροφή"», ούτε της παρούσας στιγμής είναι, ούτε της παρούσας αφορμής.

Να επαναλάβουμε στο παρών σημείο και προπαντός για όσους από τους αναγνώστες μας είναι μουσικόφιλοι και συνάμα κινηματογραφόφιλοι, ότι «η ταινία», δεν άρχισε, ακόμη, [προσεχώς, («αύριο - μεθαύριο»), αρχίζει].
 

Να είστε καλά.

Αθήνα,
6 Απριλίου 2016
yahooxaxaxouxa.blogspot.gr
Πνευματικά δικαιώματα © 2010 - 2024 yahooxaxaxouxa.blogspot.com όπου αναφέρεται, σημειώνεται.
To yahooxaxaxouxa.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες άλλων δικτυακών τόπων στους οποίους παραπέμπει μέσω «δεσμών» (links).

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP