Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

«BicWorldCom»

«BicWorldCom»«BicWorldCom»Δεκαετίες τώρα η αυτοκινητοβιομηχανία -κι’ όχι μόνο…- ψάχνει να βρει «την συνταγή της επιτυχίας»…





«BicWorldCom» 

Όπως κι’ οι άνθρωποι… Με την αγωνία να ξεχωρίσουν και να μείνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στον χρόνο ζούνε κι’ αυτοί…



«BicWorldCom» 

 Τι είναι αυτό που κάνει ένα μοντέλο αυτοκινήτου «άπαιχτο» και γι’ αυτό διαχρονικό, ωστόσο; Και γιατί κάποια, (ελάχιστα), «μοντέλα», ανθρώπων, σπάνια - πολύ σπάνια, ή, σχεδόν, ποτέ, δεν τα ανησυχεί ο κίνδυνος «της» συχνής «αντικατάστασης», ή, ακόμα ακόμα και «της απόσυρσης»; Διότι σίγουρα η αυτοπεποίθηση που δεν τεκμηριώνεται (κι’) απ’ την αποδοχή -απ’ την κοινή αποδοχή- απέχει, (πάντα απείχε), λίγο - ελάχιστα απ’ την οίηση, (απ’ «το ψώνισμα» δηλαδή…)…

«BicWorldCom»
Ίσως - διόλου απίθανο, «η συνταγή» της επιτυχίας», να προκύπτει απ’ το αντίθετό της: Απ’ «την συνταγή» της επιβίωσης, δηλαδή. Ελάχιστοι, άλλωστε, έπαιρναν - παίρνουν - θα παίρνουν, πάντα, το ρίσκο, να θυσιάζουν την χρησιμότητα στην αισθητική, ή, το αντίστροφο, (την αισθητική στην χρησιμότητα). Η μήπως δεν συνίσταται στην προηγούμενη αρχή, (πρακτική), η ελαχιστοποίηση του κινδύνου να σου μένει αδιάθετο το προϊόν, (αγαθό, ή, υπηρεσία), που παράγεις;

«BicWorldCom»Σίγουρα… Οπότε, στην ίδια, πάνω, κάτω, προσπάθεια, (να γίνεται αποδεκτός απ’ όλους: να γίνεται αποδεκτός απ’ «τον μέσο άνθρωπο»), μπορεί να αποδοθεί και η «με ημερομηνία λήξης» αποδοχή των περισσότερων ανθρώπων απ’ τους άλλους - πόσο μάλλον η αδυναμία των πιο πολλών να μένουν και σαν κάτι το αναντικατάστατο - το πολύτιμο - το θαυμαστό - το μοναδικό, πίσω στην χρόνο, (στην μνήμη, στην σκέψη, στο συναίσθημα, στις αισθήσεις). Όλα, εξάλλου, (και η κίνηση και η ομιλία και τα πάντα), είναι π.χ. σαν ένα κομμάτι ύφασμα… Ή σαν το αλουμίνιο που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην αυτοκινητοβιομηχανία... Ο μηχανικός και ο σχεδιαστής κρίνουν σε τελική ανάλυση αν θα δώσουν «έμψυχη πλαστικότητα» στο άμορφο υλικό για να καλύψουν έτσι, (απλώς και μόνο), το κόστος, βγάζοντας και ένα κάποιο κέρδος, ή, «για να γράψουν» ταυτόχρονα (και) «ιστορία»

«BicWorldCom»
Κι' όχι μόνον αυτό, διότι πρέπει και να μπορούν, (ο μηχανικός με τον σχεδιαστή), να κάνουν (και) το δεύτερο, [«να γράψουν (και) ιστορία»] - αν (και εφόσον) αποφασίσουν να κινηθούν έτσι… Διότι δεν αρκεί απλώς και μόνο να θες, (πρέπει και να μπορείς «να κάνεις την διαφορά»...)… Στην φιλοδοξία πρέπει να αποδοθεί, λοιπόν, (μάλλον), «η ήττα στην μάχη» για την διάκριση και την διαχρονικότητα. Ή, για μεγαλύτερη ακρίβεια, στην μωροφιλοδοξία απ’ την στιγμή που θράσος - μόνο θράσος κι’ αλαζονεία έδειχνε, (ανέκαθεν), η τακτική, το ρίσκο, (τον κίνδυνο του κόστους), να μην τ’ αναλαμβάνεις ποτέ, την διάκριση, ωστόσο, όπως και την διαχρονικότητα, να τ’ (από)ζητάς πάντα… Σαν δίκαιο - σαν από κάθε άποψη (και εμπορικά και κοινωνικά) δίκαιο, μπορεί να κριθεί, κατά συνέπεια, (και) το ότι δεν δικαιώνονται ποτέ, (στο τέλος, ή, μέχρι τέλους), οι επιχειρήσεις που λειτουργούν μόνο σαν επιχειρήσεις καθώς και οι άνθρωποι που λειτουργούν, εξίσου, πάντα, έτσι, (μόνο σαν επιχειρήσεις δηλαδή κι’ αυτοί…)… Χώρια που δεν ήταν και ποτέ «παρών» το αυθεντικό στοιχείο, (η γνησιότητα), σ’ οτιδήποτε αποφεύγει «να τα ποντάρει όλα στο 33 red» έστω και εκ του ασφαλούς - έστω και τότε, δηλαδή, «που του περισσεύουν πέντε ευρώ», που λέει ο λόγος, (π.χ. από τις πωλήσεις των μοντέλων «που τα έχουν όλα και τίποτα»), για να καλύπτει έτσι, (με δαύτα), το κόστος της πιθανής «ήττας», (αποτυχίας), που θα «φάει» - που ίσως «φάει», έτσι κι’ αφήσει μία - έστω και μία φορά τον εαυτό του ελεύθερο, να κάνει «την τρέλα του», («το χατίρι της ψυχής του»…)...

«BicWorldCom»
Όπως και να’ χει, πάντως, (σε κάθε περίπτωση), θα εξακολουθούν, (όπως πάντα), μερικές, (ελάχιστες), μονάδες και …μονάδες παραγωγής αυτοκινήτων και ανθρώπων, (αντίστοιχα), «να βγάζουν» στην αγορά και στην κοινωνία κάποια, (λίγα - πολύ λίγα), μοντέλα και «μοντέλα», (αυτοκινήτων και ανθρώπων), των οποίων η ικανότητα στο να πιάνουν» τον συρμό, (την μόδα), «κορόιδο», αποδεικνύεται, (στην πορεία του χρόνου), αξιοζήλευτη… Κι’ όχι βέβαια με γνώμονα μόνο «το βαλάντιο», (όπως κάνει π.χ. η Jaguar στις κατόπιν παραγγελίας εκδόσεις της οι οποίες «μπαίνουν» οιονεί «καρφί στο μάτι» των στοκατζίδικων με τα ετοιματζίδικα, αλά: «ομοιόμορφα στρατιωτάκια - γελαδάρηδες απ’ το Texas - “ότι πάρεις 100…ύφασμα Diesel…”…»…), αλλά, (με γνώμονα) -γιατί όχι; ναι - και «τα λαϊκά κορίτσια». Ότι (μετ)εξελίσσεται σε pop art εξάλλου εξαιρείται, (πάντα εξαιρούνταν), τόσο «του φθηνού και του χυδαίου», (του κιτς), όσο και της γνωστής συμπλεγματικής urbanite («απ’ έξω μπουρζουά από μέσα Βαλιντέ χανούμ»), τύπου, (ενδεικτική - 100% ενδεικτική η αναφορά): «έγινα άνδρας, αφού η προσπάθειά μου να ανταγωνιστώ την μητέρα μου, “με πέταξε πάνω στα βράχια της Ηλέκτρας”, (καταντώντας με, έτσι -με τον τρόπο αυτόν- Βαγγέλη)»… Και πράγματι π.χ. το μεν Fiatάκι το 500άρι «δεν ένιωσε ποτέ του άβολα συγκρινόμενο» με τα άλλα αυτοκίνητα, η δε «Χ», (δεν έχει σημασία το όνομά της…), «απάντησε» με 5 Grammy μετά από κάποια χρόνια στους δασκάλους της οι οποίοι την είχαν κρίνει ακατάλληλη, (ανεπίτρεπτα δυνατή βιμπράτο φωνή), για την σχολική χορωδία, («σαν κατσίκα ακούγεσαι» της είχε πει ο δάσκαλός της στην μουσική, τότε…)… Αλλά πότε ήταν μύθος στην ζωή οι επιτυχημένες επαγγελματικές και οικονομικές καριέρες των 100% αποτυχημένων ανθρώπων, (ανδρών, γυναικών, γονέων, παιδιών, εραστών, συζύγων, φίλων κ.λπ.), για να είναι (και) σήμερα - προπαντός σήμερα π.χ. που το makeup, το Illustrator και η Sony παίζουν τον ίδιο ρόλο που παίζει π.χ. και το υψηλό budget στο cinema; Αν «η αφωνία», ή, «η παραφωνία» του κορμιού, της σκέψης, της αίσθησης- αποκρύπτονταν, ή, διορθώνονταν με τεχνάσματα, ή, με υποκατάστατα, ή, με τους κάθε είδους τίτλους, (καταγωγής, σπουδών κ.λπ.), ή, απλώς και μόνο με «το budget (“Xose o Dollar”)», καλά θα ήταν μα δεν… - ούτε καν η αντικατάσταση των άμεσων απ’ τους έμμεσους μεσάζοντες, [η αντικατάσταση, μ’ άλλα λόγια, της έκθεσης, (μέσω αντιπροσώπων), με την αυτοέκθεση, (την έκθεση μέσω διαύλων)], δεν αρκεί «για να ξεχωρίζει και για να παραμένει στην επικαιρότητα για πολύ το τίποτα, ή, το μέτριο, ή, απλώς, το δήθεν». Στ’ αλήθεια, δηλαδή, το imitation δεν είναι -ποτέ δεν ήταν…- μόνο επαγγελματική «τέχνη» - σύμφωνα πάντα (και) με τον προαιώνιο …αγώνα που έδιναν - δίνουν και θα δίνουν για έναν πιο …δίκαιο κόσμο, («αχ και να χαμογελούσαν όλες όπως χαμογελάει π.χ. η Monica Bellucci» κ. α. τέτοια …ρεαλιστικά και …ειλικρινή - προπαντός …ειλικρινή…), … οι παρέες, (ή, «τα τραγικά δημοσκοπικά δείγματα της ανέμπνευστης π.χ. Hyundai»), που ενώ δεν γυρνάνε ποτέ να κοιτάξουν «με νηστικό βλέμμα» μία ανάπηρη κοπέλα, πάντα - μα πάντα σκύβουν να μαζέψουν από κάτω το 50ευρο που έπεσε απ’ τον προπορευόμενο…

«BicWorldCom»
 


text ©2010 yahooxaxaxouxa.blogspot.com

Logo 2 - Μάιος 2010

Logo 2 - Μάιος 2010
http://yahooxaxaxouxa.blogspot.com/
http://yahooxaxaxouxa.blogspot.com/

Logo 1 - Απρίλιος 2010

Logo 1 - Απρίλιος 2010
http://yahooxaxaxouxa.blogspot.com/
http://yahooxaxaxouxa.blogspot.com/

1η Δημοσκόπηση

Greece The 51st state of the United States
Greece The 51st state of the United States

1η ΔημοσκόπησηΘα' θελες να γίνουμε και επίσημα η
51η Πολιτεία των Η.Π.Α. ;

Yes "I love George" 2 ψήφοι
"Don't Do It Giorgos" 9 ψήφοι
Nαι μωρέ καλύτερα θα' ναι έτσι. Θα ησυχάσουμε κι' απ' τους "κωλό"τουρκους 3 ψήφοι
"Κι' αν ο μαύρος δεν μας τέλει"; 2 ψήφοι
 
Σύνολο 16 ψήφοι
- 31/05/10
Πνευματικά δικαιώματα © 2010 - 2024 yahooxaxaxouxa.blogspot.com όπου αναφέρεται, σημειώνεται.
To yahooxaxaxouxa.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες άλλων δικτυακών τόπων στους οποίους παραπέμπει μέσω «δεσμών» (links).

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP