Ποιόν να προφυλάξουνε τα ψηλά μαύρα κάγκελα;
Τώρα;
Γιατί;
Η βροχή θα τα σκουριάσει.
Με τα χρόνια.
Θα τριφτούνε.
Θα λυγίσουν.
Όλα.
Θα πέσουν.
Ίσως και να τα χρειαστεί κάποιος.
Όποτε θα' χει συννεφιά.
Τότε.
Για σκηνικό.
Σ’ ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
Απ’ αυτές που μιλάνε.
Συμπαραγωγή είμαι.
'' _ Να λες''.
Απ’ αλλού τα μηχανικά μου μέρη.
'' _ Μην το ξεχνάς''.
Απ’ αλλού τα ηλεκτρικά.
Σ’ άλλους τ’ ανέθεσαν τα δεύτερα.
Των πρώτων είν' εφάμιλλα, όμως.
Αν όχι και καλύτερα.
Τύχη;
''Μπορεί''.
Μέχρι και δάνειο πήρανε.
Για να μ' ολοκληρώσουνε.
Να μ' αποτελειώσουν.
Υποθήκη μ' έβαλαν.
Έτσι τούς το δώσανε.
Ντροπή;
Κι’ αν βιαζότανε;
Ποιός ξέρει.
Δεν ανυπομονούσα, πάντως.
Είχα λόγο;
Γιατί να θέλω την πώλησή μου;
Τόσο γρήγορα;
Μα ποιος ρωτάει τα μέταλλα;
Σαν επίσημο με δοκίμασαν.
Στην αρχή.
Γρήγορο.
Πενταθέσιο.
Τον διευθύνοντα σύμβουλο του εργοστασίου πηγαινοέφερνα./
Μαζί με τους δανειστές του.
Για λεωφορείο μετά.
Μικρό.
Μηχανικούς μετέφερα.
Σχεδιαστές.
Από πτέρυγα σε πτέρυγα.
Και για ημιφορτηγό.
Πολλά τμήματα της Αποθήκης μετακόμισα.
Με είχε το ένα;
Με έδινε στο άλλο.
Δανεικό.
Σαν ασκεπές, επίσης.
Ακριβό.
Διθέσιο. Τετρακινητήριο.
Πόλης κι' εξοχής.
Άνετο.
Μικτής κατανάλωσης.
VIDEO
Υπαλλήλους ταξίδεψα.
Βόλτες.
Για ψώνια.
''Σαν χθές''.
Απ' όλη την Γραμμή παραγωγής.
Και για επαγγελματικό.
Και για πολυμορφικό.
Σ' όλες τις πίστες δοκιμάστηκα.
Σχεδόν.
Έτσι με κρίνανε στο τέλος.
''Σωστό''.
''Κατάλληλο''.
''Για κάθε χρήση''.
Μέχρι που βρέθηκα στην Έκθεση.
Της Αντιπροσωπείας.
Έτοιμο. Με το φυλλάδιό μου.
Στις προθήκες.
Αναμένοντας ''ενδιαφερόμενο''.
Στην λιανική.
Στον πωλητή μου απευθύνονται από τότε.
Για το σαλόνι μου μιλάει στους παιδονόμους.
Άνεση θέλουνε στο κάθισμα οι αγορευτές.
Οι ξεναγοί.
Σαν οδηγοί.
Πού κουράζονται.
Να ξέρουν.
''Αν πρέπει''.
''Να στρίψεις;''
''Εδώ;''
''Πιο πέρα;''
Στους στρατονόμους λέει άλλα.
Στις κοσμοπολίτισσες.
Άλλα.
Στους γυρολόγους.
Άλλα.
Στις πιο κομψές.
Άλλα.
Στους εκδρομείς.
Εξηγεί.
Το σήμα μου δείχνει.
''Το μαχαίρι μου στον ήλιο''.
Π᾽ αστράφτει.
Πριν τ' αγοράσεις.
''Έχω κι' εγώ απ' αυτό''.
Να λές.
Α και το χρώμα.
Στο οποίο μπορεί.
Να με παραγγείλει.
Κάθε κοσμοναύτης.
Ή, η κυρία.
Πού κατακτά.
Τον κύριο.
Πού διατάζει.
...Γενναίους.
...Ιδεαλιστές.
Οι εργονόμοι επιμένουν.
Αδιάκοπα.
Την ιπποδύναμή μου ζητάνε.
Να μάθουν;
''Όλα έχουν μία τιμή''.
Την συζητάνε.
Για το ωφέλιμο φορτίο μου αμφιβάλλουνε.
Τους εξηγεί ο πωλητής.
Απορίες έπειτα.
Ξαναρωτάνε.
Διαπραγματεύσεις.
Ούτ' ένας δεν μ' αγόρασε.
'' _ Να το δώσετε''.
'' _ Πριν βγει απ᾽τη μόδα''.
'' _ Μη σας μείνει''.
Βουβή η πλάτη.
Στάχτη στο δάπεδο.
Ξεχάστηκε.
Γέρνει.
Πάνω.
Στη βιτρίνα.
Με τα μάτια ξεβαμμένα.
VIDEO
Δρόμος μπροστά.
Τ' αδέρφια μου.
Περνάνε που και που.
Χωρίς να προειδοποιούνε για τον κίνδυνο.
''Σπασμένα''.
Ξεθωριασμένα.
Πόσα δεν ξαναφάνηκαν.
Αλησμόνητα τώρα πια.
Για ένα λεπτό.
Κι' αυτά.
Εντυπωμένα.
Σε ρεκλάμες.
Ανάμεσα.
Να καδράρουνε τ' άλλοθι.
Που τ' απλήρωτο θέλει.
Για να δείχνει με στήθη.
Την μάνα.
Γυμνή.
Και ντυμένη.
Στα πολύχρωμα τείχη.
Την πόλη.
Τα θυμάμαι.
Ίδια μοντέλα.
Μ' εμένα.
''Κατάλληλα'' κι' αυτά.
''Για κάθε χρήση''.
Φιλοδοξία.
Στο αίμα.
Καθρεφτισμένη.
Ποιός βγήκε απ' ''το τζάκι'', πρώτος;
Τ' αλυσοπρίονο;
Ένα μαντήλι;
Πέντ' έξι δάχτυλα;
Ευθεία το δεύτερο.
Δυο φίλοι μέσα.
Νούμερα πίσω.
Συγγνώμες δεξιά.
Πολλά χιλιόμετρα.
Σε δρόμους γνωστούς.
Ίδιοι άνθρωποι.
Χιλιάδες συγκινήσεις.
Να ξεκουράσει θέλησε.
Κάποιος.
Αυτόν που λύγισε.
Θεατρικά.
Γκρεμός το τέταρτο.
Θέρμη μετρούσε.
Χειλιών.
Ανάποδα ο δείχτης.
Επάνω.
Ζάρι ο τροχός.
Ατμός.
Σειρήνες.
Έξι.
Ακριβώς.
Ελάχιστα μέτρα.
Σ' άγνωστους δρόμους.
Αλλιώτικοι άνθρωποι.
Λιγοστές συγκινήσεις.
Οι γαλαντόμοι.
Πηγαίνανε.
Στ' άστρα.
Έναν συνάδελφο.
Το μέλλον.
Να δει.
Αλληλεγγύη.
Στην ανηφόρα.
Δύο ανάπηροι.
Σπρώχνανε.
''Προς το αύριο''.
VIDEO
Γδαρμένα γόνατα.
Βουτηγμένα στη ζάχαρη.
Κομμάτια σίδερο.
Μπηγμένα σε χάρτη.
Θυμάσαι;
Χάθηκαν.
Όλα τους.
Κι' όσοι τα πήρανε.
Τοις μετρητοίς.
Αδέξια, ''για κάθε χρήση'', αψήφιστα.
Ψιθύριζαν.
''Όπου θες πηγαινέ με''.
''Γι' αυτό με συναρμολόγησαν''.
''Όπως σ' αρέσει''.
''Για να φοβάμαι”.
''Μη και δε σου ανήκω''.
''Ξανακοίτα με''.
''Δείχνω εντάξει;''
''Δεν είμ' εγώ''.
''Με διάλεξες''.
''Όπως θες είμαι''.
Δεν ''γέμισα'' έτσι.
Σαν ασθενοφόρο.
Σα νεκροφόρα.
Ποτέ.
Στην μάντρα παραμένω.
Κενό.
Σα να με κατασκεύασαν για να μην χαλάσω.
Για να μην παλιώσω.
Ποιός;
Εγώ;
Ή αυτοί;
Που δεν έπαψαν; Να με ρωτάνε;
Πιστό αν έγινα;
''Κρίνεσαι από θεούς;''
''Αμέτρητους;''
''Όλες τις ώρες;''
Αλλάζει, συνήθως, τ' απογεύματα, ο ουρανός.
Άσπρα δεν θα φορέσει αύριο.
Μιλάνε τα πουλιά σ' όσους επέστρεψαν.
Αδέξιοι στην δημιουργία.
Αδέξιοι στην καταστροφή.
Χωρίς να κοιτάνε βλέπουνε.
Πόσα εργοστάσια θα μείνουν ανοιχτά.
Μόλις ο ορίζοντας βάλει τα καλά του.
Δεν ψάχνει αυτί, αυτή η ηχώ.
Στον άνεμο θα στεγνώσει το δάκρυ του ο αλαζόνας.
VIDEO
Αναρτήσεις
