Πρέπει να ζήσει ο άνθρωπος για να προλάβει ν’ απογοητευθεί

Τί να σας ευχηθούμε σήμερα πχ για την κόρη σας την Δημητρούλα ή πχ για τον φίλο σας τον Δημήτρη; Το κλασικό «χρόνια πολλά» είναι το σωστό ή νεωτερισμοί σαν το «χρόνια καλά»;

Ο μόνος άνθρωπος που μιμείται τον θεό, πάντως, ο διάβολος είναι.

➤ Διάβολος είναι πχ ο Ισραηλίτης στρατιώτης στην Γάζα που θανατώνει όποιον άνθρωπο δεν είν’ ομοεθνής του εκεί.

➤ Διάβολος είναι πχ και κάθε μαχητής της Χαμάς που πιστεύει ότι όλος ο παλαιστινιακός λαός πρέπει ν’ αφανιστεί αν είναι να ζήσει σκλαβωμένος. Το να κόψεις μόνο το λαιμό σου αν πιστεύεις σ’ αρχές τύπου «ελευθερία ή θάνατος», ναι, το καταλαβαίνουμε, μα, το ν’ απαιτείς να κάμουνε το ίδιο κι’ όλοι όσοι (άνθρωποι) έχουνε κάτι κοινό με σένα, εμάς, τουλάχιστον, μας θυμίζει πχ εργατοπατέρες που γρονθοκοπούνε μέχρι θανάτου όποιον άνθρωπο δεν θέλει ν’ απεργήσει, (όποιο άτομο αρνείται να προβεί σε στάση εργασίας).

Δεν ακούμε έντεχνα εδώ πέρα (στο yahooxaxaxouxa.blogspot.com). Ούτ’ εμβατήρια ακούμε, ούτε ψαλμούς. Εκτός κι’ αν είμαστ’ υποχρεωμένοι/ες.

➤ Να πχ στις κηδείες ψαλμούς λένε...

➤ Να πχ μεθαύριο είν’ 28η Οκτωβρίου· έτσι και πατήσουμε “play” στο x, y, z video με θέμα «παρέλαση», εμβατήρια θα’ «ρθούνε» στ’ αυτιά μας.

Το λέμε ή μάλλον το διευκρινίζουμε (αυτό) για την περίπτωση π’ αναρωτηθεί ο/η αναγνώστης μας «τι είχε υπόψη του» ο δημιουργός του άσματος με τίτλο «Είδα την Άννα κάποτε». Δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε 100% (σίγουρα) αυτό. Αλλά και τί σημασία έχει να το μάθουμε; Δεν είναι μόνον «η Άννα» του Διονύση Σαββόπουλου ζωντανή νεκρή, οι δύο στους τρεις ανθρώπους, (η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας), μπαίνουνε μέσα στα φέρετρά τους δεκαετίες πριν πεθάνουνε και τυπικά (πια). Όταν «σβήνουνε» τα όνειρά του «χάνετ»’ ο άνθρωπος -(«αγάλματα κομμάτια / στα μάτια της τα δυο / λησμονημένες πόλεις / ναυάγια στο βυθό (…)»)- όχι όταν αφήνει την τελευταία του πνοή πχ στην άσφαλτο ή πχ στην ΜΕΘ

Το τραγούδι «Είδα την Άννα κάποτε»
και η κατάσταση «Δεν ξαναείδα την Άννα ποτέ»

Το σημαντικότερο, λοιπόν, δεν είναι να ζεις καλά, μα, να ζεις. Αν ζεις δεν αποκλείεται να γελάς αύριο αν σήμερα κλαίς, (όχι αν πεθάνεις). Πρέπει να επιβιώσει πχ η Άννα για να δεις μετά από χρόνια, (μετά από δεκαετίες), την απογοήτευση «ζωγραφισμένη» στα μάτια της. Αν δεν τα καταφέρει να παραμείνει ζωντανή, ούτε δυστυχισμένη θα την δεις πχ στα 40 της, ούτ’ ευτυχισμένη, ούτε «τίποτα». Για νά’ ναι καλά ή «σκατ…» πχ μία πόλη θα πρέπει, καταρχήν, να υπάρχει -(να εξακολουθεί να υπάρχει)- αυτή. Αν έχει πάψει να υπάρχει -αν εκεί όπου ήτανε χτισμένη εφαρμόστηκε το Dahiya doctrine (…)- θυμάσαι πχ Νίκο Γκάτσο, (όχι Δ. Σαββόπουλο):

«Δεν έχω σπίτι πίσω για να’ ρθώ,

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ,

δεν έχω δρόμο, ούτε γειτονιά,

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά (…)»

Είν’ άλλο το να «κόβεις την “καλημέρα”» πχ στην Άννα, στον Γιάννη, στην Αλίκη, στον Κώστα κι’ είν’ άλλο το να τους «κόβεις» τα πόδια, πόσω μάλλον το να τους θανατώνεις, (να τους αφανίζεις), κιόλας, (από προσώπου γης).¹ Πρέπει να υπάρχει ο συνάνθρωπός σου για να συνεχίσεις να τον αποστρέφεσαι, να τον μισείς, να τον απεχθάνεσαι - [αν πάψει να υπάρχει τότε παύεις, πια, να τον έχεις κι’ εχθρό σου, (όχι μόνο φίλο σου δεν τον έχεις μα ούτ’ εχθρός σου τον έχεις)]. Σε συμφέρει και δη μακροπρόθεσμα αυτό; Λένε ότι τα χέρια των αδικοχαμένων βγαίνουνε μέσα από τα χώματα και τραβάνε τους θύτες τους κάτω στους τάφους (τους μαζικούς). Γελά ο x, y, z φλύαρος λύκος που το ακούει αυτό μα δεν μας λέγει με τί γεμίζει την κοιλιά του σε πλάση όπου δεν υπάρχουνε πια πολυλογάδες αρνιά - [δεν μας λέγει με τι θρέφεται πχ

➤ ο τραπεζίτης χωρίς δανειολήπτες,

➤ η όμορφη ακαμάτρα χωρίς λιγούρια,

➤ ο απατεώνας χωρίς χαζούς],

έ; Μαζί «κάνουνε θαύματα “το νερό κι’ η φωτιά” (πχ “Tom and Jerry”), όχι χώρια» - ο βρικόλακας που δεν βρίσκει πια λαιμούς ξένων για να «τραβά» αίμα απ’ εκεί, από το σόι του, (πχ από τα παιδιά του), τρώει - (θα φάει…)…

«Του κόσμου»

_________________________

¹ Μην ξεχάσετε ν’ αλλάξετε την ώρα Κυριακή 26ης Οκτωβρίου 2025 σήμερα. Οι δείκτες των ρολογιών μας πρέπει ν’ αργοπορούνε. «Πέρα», την Άνοιξη, θα τους ξανακάνουμε βιαστικούς.

Αρνάκι φρικασέ Πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες διάβασα «λίγο» Αθανάσιο Αλεξανδρείας. Απ’ ότι κατάλαβα, οι μάγειροι πιστεύουν ότι «τον αμνό τον τρώει ο φονιάς του». Ανέτρεξα κι’ αλλού (πχ και στον Αυγουστίνο Ιππώνος) για να το εξακριβώσω και πράγματι (όντως) δεν υπάρχει υλιστής που να φοβάται μη τυχόν και «τον φάει τ’ αρνί που έσφαξε».

Εγώ, «πάλι», δεν κρίνω φρόνιμο το να θανατώνεις αδυνάτους, οπότε, αν «μου την σπάει» άτομο που άνετα δύναμαι να βλάψω, (πχ καμία γριά, ας πούμε, η οποία συνηθίζει να κάνει μούσκεμα τους διερχόμενους όποτε ποτίζει τα λουλούδια στην βεράντα της), μόνο «“την καλημέρα” του κόβω». Κάνουνε κι’ άλλοι άνθρωποι το ίδιο μα είμαστε λίγα αναλογικά, σε κάθε εποχή, σε κάθε τόπο, τ’ άτομα που βλέπουμ’ αδύνατον (άνθρωπο) κι’ «αλλάζουμε πεζοδρόμιο». Η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, όχι μόνον δεν τους φοβάται «τους αμνούς», μα, «…πλένεται με το αίμα τους»!

Όσο πιο «αδερφή» είσ’ εξάλλου, [δεν εννοούμε ανδρόφιλος μα τσάμπα (εκ του ασφαλούς) μάγκας], τόσο πιο σκληρά φέρνεσαι σ’ αδυνάτους, (πχ σ’ αναπήρους, σε παιδιά, σ’ αρρώστους, σε γυναίκες, σε μεγάλης ηλικίας ανθρώπους, σ’ εγκύους…)… «Στους τυφλούς κυριαρχεί ο μονόφθαλμος…»… Και βεβαίως βιάζεις, ληστεύεις, σκοτώνεις για ….ηθικούς λόγους - [ναι, πχ για έναν …καλύτερο, (…δικαιότερο) κόσμο]!

Κυριακή 26ης Οκτωβρίου 2025

Την ώρα μην ξεχάσετε ν’ αλλάξετε Ώρα αλλάζουμε κάθε χρόνο, όχι χαρακτήρα. Άδικους κριτές (ηγέτες) αλλάζουνε κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια οι «Φαρισαίοι» -(«στων αμαρτωλών την χώρα άδικος κριτής καθίζει»)- όχι συνήθειες. Το τέλος όσων εγκληματούν για έναν …καλύτερο κόσμο είναι γραμμένο «πάνω» στις …αγνές προθέσεις («πάνω» στην …ηθική) των συντρόφων - συναγωνιστών τους, πόσω μάλλον αυτών των ίδιων των παιδιών τους…

text ©2025 yahooxaxaxouxa.blogspot.com