 |
| Elections in North Korea, Turkey and France |
Απ’ την άλλη πλευρά, τώρα, όμως, πώς να διακρίνει κι’ ο δύσμοιρος, μα, όχι κι’ άμοιρος ευθυνών, σ’ ότι αφορά στο μέλλον του και στο μέλλον των παιδιών του, εκπροσωπούμενος, ενός οιουδήποτε κράτους της ευρωπαϊκής ηπείρου και προπαντός ο γάλλος, (πολίτης), την παντελώς άσχετη με την έννοια - με κάθε έννοια δημοκρατίας «μπουλντόζα» η οποία καλείται: «Ευρωπαϊκή Ένωση»; Όταν, μάλιστα, βλέπει «μέρα - νύχτα» την γαλλική πολιτική ηγεσία να …διαφοροποιείται π.χ. μέσα στην «Commission» απ’ την αντίστοιχη, (επίσημη), γερμανική, κατά τον ίδιο, πάνω κάτω, τρόπο, που …διαφοροποιούνταν π.χ. την εποχή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου οι ντόπιες ιερόδουλες του Παρισιού απ’ τους άνδρες της «Wehrmacht»?
 |
| François Hollande 1 |
Κατακρίνεται, φερειπείν, εδώ, (στην Ελλάδα), ο «πάλαι ποτέ “προστατευόμενος”» του κ. Κώστα Σημίτη, κ. Σταύρος Θεοδωράκης, μα, κατακρίνεται την στιγμή που η επαναστατικότητα της «εξ» Εκάλης «ορμώμενης» και «πάλαι ποτέ “προστατευόμενης”» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κ. Λιάνας Κανέλλη είναι 100% εκ του ασφαλούς. Για παραδοσιακά μισθοδοτούμενο απ’ τον κρατικό κορβανά, θίασο …κομμουνιστών πρόκειται «για να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη». Ποιός εξ αυτών των δύο ανθρώπων δεν είναι «μπουρζουάς», ε; Ενώ, ταυτόχρονα, η επιβίωση του αδυνάτου, (βλ. π.χ. Λυσία), επαφίεται, πού;
α) «Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή», “στην ώρα”» κατά την οποία οι κ. κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα κατανοήσουν τα αυτονόητα; Θεωρείται απίθανο, σημειωτέον, να έρθει μία τέτοια «ώρα»…
β) Και «Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο», πού; Στις προθέσεις, (στις ποιες;), όλων εκείνων οι οποίοι καμώνονται ότι αντιπολιτεύονται τους συγ«κυβερνώντες», αν, και, στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνουν -προεξάρχοντος του ήδη, (από μήνες πια), «μισθωμένου» απ’ το λόμπι των αμερικανών εξαγωγέων κ. Αλέξη Τσίπρα- δεν είναι παρά να «κυνηγάνε» εξίσου, (κι’ αυτοί), «χίμαιρες» μέσα στην Ε.Ε. ; [Βλ. π.χ. τις εξόφθαλμα νεφελοβατούσες, (προϊόν δημοκοπίας «τής οκάς», «γαρ»…), απόψεις του σημερινού ηγέτη της μείζονος Αντιπολίτευσης για το …μέλλον, (ποιο μέλλον;), της υφιστάμενης νομισματικής -κι’ όχι μόνο…- δικτατορίας των Βρυξελλών…]…
 |
| Élysée Palace 1 |
Κι’ όχι χωρίς αντίκτυπο, βέβαια. Γιατί, αν ο επικεφαλής ενός κόμματος - αν ο εκπρόσωπος μιας χώρας αξίζει τα ένθετα που άξιζαν στα περιοδικά ποικίλης ύλης π.χ. οι κ. κ. Πέτρος Κωστόπουλος, Κώστα Λαλιώτης, Σταμάτης Μαλέλης, ε, τότε, αναπόφευκτα η κ. Μέρκελ φαντάζει -(αν και δεν είναι, φαντάζει)- μπροστά σ’ όλους αυτούς τους πολιτικούς «πυγμαίους, (=νάνους)», ο Ντε Γκόλ απ’ το Βερολίνο.
Αν τα πράγματα ήταν λιγότερο φαιδρά, άλλωστε, τότε, ο κ. Ολλάντ, δεν θα «έβγαινε» τόσο πολύ αποδυναμωμένος «μέσα απ’» τις κάλπες που «στήθηκαν» την 31η Μαρτίου 2014 για την ανάδειξη δημοτικών αρχόντων. Μ’ εξαίρεση τον δήμο του Παρισιού. Τον οποίο «κέρδισε» η τέταρτη κατά σειρά δημόσιας εμφάνισης ερωμένη του, (πρώην ερωμένη του). Αλλά πως θα μπορούσε να «χάσει» κι’ αλλιώς ο γάλλος …σοσιαλιστής πρόεδρος; Με προσωπικό ή μ’ επαγγελματικό τρόπο, ηττάσαι, συνήθως, στην πολιτική, όταν δεν νικάς, όποτε νικάς, με πολιτικό τρόπο… «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», ωστόσο, αφού, …αναγκάστηκε, έτσι, να προβεί σε ανασχηματισμό, υπουργοποιώντας την, επίσης, «off sore … “love”» του κ. Σεγκολέν Ρουαγιάλ…
Αν, πάντως, «ο πρώτος τη τάξη» καθίσταται, όχι απλώς ανίκανος να πράξει το οτιδήποτε π.χ. για την ανεργία στην χώρα του, μα, δειλιάζει, κιόλας, να εξηγήσει δημοσίως ή, ν’ …αναρωτηθεί, έστω, («ρητορικά, βρε αδερφέ»), γύρω π.χ. απ’ το …παράδοξο, οι μεν μισθοί και τα ημερομίσθια να συμπιέζονται διαρκώς, η δε ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων να παραμένει, μονίμως, καθηλωμένη, (αλλιώς, για ποιο λόγο π.χ. η Αστυνομία του Βελγίου ν’ «απαντήσει» αυτή, πάλι, την 4η Απριλίου 2014, στις Βρυξέλλες, στους 25.000 - 40.000 διαπορόντες γύρω από όλα αυτά;) ۠ ε, ο πολιτικός Τύπος, από εκεί και πέρα:
 |
| François Hollande 2 |
α) ή δεν έχει να (περι)γράψει πολιτικά γεγονότα, ή,
β) οφείλει, για λόγους ανταγωνισμού, (=για λόγους επιχειρηματικού γοήτρου), ν’ «αξιοποιεί», όλους εκείνους τους αναγνώστες, τηλεθεατές, ακροατές οι οποίοι μοιάζουν με τους κοινωνικά σχιζοειδείς, (με τους δήθεν), πολιτικούς. Μα δεν θα ψήφιζαν κιόλας έτσι όπως καταναλώνουν αν δεν τους έμοιαζαν… Δεν θα εκπροσωπούσαν, επιπροσθέτως, τους εαυτούς τους, με τον ίδιο, αν όχι και μ’ ανώτερο φαρισαϊσμό, απ’ τον φαρισαϊσμό του εκάστοτε κυβερνητικού εκπροσώπου.
Και πράγματι:
Σαν ένα απέραντο κρεβάτι από χορτασμένους με αστακό και σαμπάνια ταγούς νηστικών, («φάε παντεσπάνι, επιτέλους, λαέ μου, αν δεν έχεις ψωμί», όπως θα ξαναέλεγε η Μαρία Αντουανέτα…) βιώνει την …σωτηρία του έθνους, ή, μιας τάξης, ο τάδε ή, ο δείνα, άεργος γόνος ενός μεγαλοδικηγόρου, ή, ενός μεγαλογιατρού. Ο οποίος, σαφώς και πλανεύει γρηγορότερα - ευκολότερα τον πολίτη που στην ανυπομονησία του να μοιάσει στους «διακεκριμένους», αγοράζει με δάνειο, πολυτελές αυτοκίνητο, εξοχικό με πισίνα, ταχύπλοο σκάφος κ.α. «αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ» των οποίων, ωστόσο, την συντήρηση νομίζει ότι μπορεί να αναλάβει. Παντού, «κακά τα ψέματα», ο νάρκισσος αυνάν πείθεται απ’ τον νάρκισσο αυνάν - όχι μόνον «εις Παρισίους».
Γιατί;
Επειδή μαθαίνει, «κάπως αργά», (τότε που ξεκινούν οι κατασχέσεις, «ας πούμε»;), το πόσο δύσκολο είναι να εξυπηρετείς δανεικές συμβάσεις, αν σου λείπει το κεφάλαιο;
Το άψυχο κεφάλαιο: Το δικηγορικό γραφείο του πατρός σου - «προίκα» στο δικό σου πτυχίο Νομικής.
Ή, το στοιχειώδες, τουλάχιστον, έμψυχο κεφάλαιο: Όπως είναι π.χ. οι μη προνομιούχοι, ή, οι μετανάστες. Ή, άλλες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Ε ναι, πολλοί δεν βρήκαν γονική κλήρα, ή, πήραν πτυχίο μόνο για «την κορνίζα». Αρκετοί απ’ αυτούς φυγοπονούν. Ενώ κάποιοι απ’ αυτούς έχουν έφεση και στις απάτες.
Και όντως:
Προδιαγεγραμμένη, λίγο πολύ, η εξέλιξη όποιου/ας οι ευαισθησίες εξωτερικά υπερτερούν των εσωτερικών του/της αναστολών:
1. Ή ένας επιτυχημένος πλασιέ …οραμάτων γίνεται καθένας τέτοιος άνθρωπος.
2. Ή μία επιτυχημένη πωλήτρια …αισθημάτων.
Ή, έτσι, για να υπομιμνηστεί κι’ η αφοπλιστική σε ειλικρίνεια ρήση του Μάνου Χατζιδάκι: «Οι περισσότεροι έλληνες καλλιτέχνες, ή κομμουνιστές είναι, ή πούστ…ς - εγώ πάντως κομμουνιστής δεν είμαι…»…
Οπότε, η απάντηση που έδωσε, κάποτε, εδώ, (στην Ελλάδα), ένας παλιός διευθυντής εφημερίδας σ’ έναν παλαίμαχο πολιτικό ο οποίος του έκαμε παράπονα για τον τρόπο που το Φύλλο κάλυπτε «την πορ(ν)εία του προς τον λαό», δεν είναι και τόσο άσχετη με τα προαναφερόμενα: «Και τί θες να γράφω άμα δεν παράγεις πολιτική; Εγώ εκδίδω “πατσαβούρα”, ή, εσύ έχεις αναγάγει το “χαρτί υγεία” σου σε μπροσούρα; Με βάση ότι παράγεις “καλύπτω” τα θέματα που σε αφορούν. “Αυλές και σπέρμα” φτιάχνεις, ε, για “μονόπετρα και ζαρτιέρες” κάνω λόγο. Τι άλλο ν’ αναδείξω, δηλαδή; Ότι βλέπω (περι)γράφω.»…
β) οφείλει, για λόγους ανταγωνισμού, (=για λόγους επιχειρηματικού γοήτρου), ν’ «αξιοποιεί», όλους εκείνους τους αναγνώστες, τηλεθεατές, ακροατές οι οποίοι μοιάζουν με τους κοινωνικά σχιζοειδείς, (με τους δήθεν), πολιτικούς. Μα δεν θα ψήφιζαν κιόλας έτσι όπως καταναλώνουν αν δεν τους έμοιαζαν… Δεν θα εκπροσωπούσαν, επιπροσθέτως, τους εαυτούς τους, με τον ίδιο, αν όχι και μ’ ανώτερο φαρισαϊσμό, απ’ τον φαρισαϊσμό του εκάστοτε κυβερνητικού εκπροσώπου.
«Le Professional»
Σαν ένα απέραντο κρεβάτι από χορτασμένους με αστακό και σαμπάνια ταγούς νηστικών, («φάε παντεσπάνι, επιτέλους, λαέ μου, αν δεν έχεις ψωμί», όπως θα ξαναέλεγε η Μαρία Αντουανέτα…) βιώνει την …σωτηρία του έθνους, ή, μιας τάξης, ο τάδε ή, ο δείνα, άεργος γόνος ενός μεγαλοδικηγόρου, ή, ενός μεγαλογιατρού. Ο οποίος, σαφώς και πλανεύει γρηγορότερα - ευκολότερα τον πολίτη που στην ανυπομονησία του να μοιάσει στους «διακεκριμένους», αγοράζει με δάνειο, πολυτελές αυτοκίνητο, εξοχικό με πισίνα, ταχύπλοο σκάφος κ.α. «αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ» των οποίων, ωστόσο, την συντήρηση νομίζει ότι μπορεί να αναλάβει. Παντού, «κακά τα ψέματα», ο νάρκισσος αυνάν πείθεται απ’ τον νάρκισσο αυνάν - όχι μόνον «εις Παρισίους».
 |
| Élysée Palace 2 |
Επειδή μαθαίνει, «κάπως αργά», (τότε που ξεκινούν οι κατασχέσεις, «ας πούμε»;), το πόσο δύσκολο είναι να εξυπηρετείς δανεικές συμβάσεις, αν σου λείπει το κεφάλαιο;
Το άψυχο κεφάλαιο: Το δικηγορικό γραφείο του πατρός σου - «προίκα» στο δικό σου πτυχίο Νομικής.
Ή, το στοιχειώδες, τουλάχιστον, έμψυχο κεφάλαιο: Όπως είναι π.χ. οι μη προνομιούχοι, ή, οι μετανάστες. Ή, άλλες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
 |
| François Hollande 3 |
Και όντως:
Προδιαγεγραμμένη, λίγο πολύ, η εξέλιξη όποιου/ας οι ευαισθησίες εξωτερικά υπερτερούν των εσωτερικών του/της αναστολών:
1. Ή ένας επιτυχημένος πλασιέ …οραμάτων γίνεται καθένας τέτοιος άνθρωπος.
 |
| Élysée Palace 3 |
Ή, έτσι, για να υπομιμνηστεί κι’ η αφοπλιστική σε ειλικρίνεια ρήση του Μάνου Χατζιδάκι: «Οι περισσότεροι έλληνες καλλιτέχνες, ή κομμουνιστές είναι, ή πούστ…ς - εγώ πάντως κομμουνιστής δεν είμαι…»…
Οπότε, η απάντηση που έδωσε, κάποτε, εδώ, (στην Ελλάδα), ένας παλιός διευθυντής εφημερίδας σ’ έναν παλαίμαχο πολιτικό ο οποίος του έκαμε παράπονα για τον τρόπο που το Φύλλο κάλυπτε «την πορ(ν)εία του προς τον λαό», δεν είναι και τόσο άσχετη με τα προαναφερόμενα: «Και τί θες να γράφω άμα δεν παράγεις πολιτική; Εγώ εκδίδω “πατσαβούρα”, ή, εσύ έχεις αναγάγει το “χαρτί υγεία” σου σε μπροσούρα; Με βάση ότι παράγεις “καλύπτω” τα θέματα που σε αφορούν. “Αυλές και σπέρμα” φτιάχνεις, ε, για “μονόπετρα και ζαρτιέρες” κάνω λόγο. Τι άλλο ν’ αναδείξω, δηλαδή; Ότι βλέπω (περι)γράφω.»…
 |
| Carla Bruni |
text © 2014 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Από την 27η Απριλίου 2013 και μετά, δόθηκε, για πρώτη φορά, η δυνατότητα σχολιασμού των αναρτήσεων, σε αυτό, εδώ, το ιστολόγιο.