Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Ennio Morricone - HORROR Film Music

Ennio Morricone - HORROR Film Music
Ennio Morricone - HORROR Film Music
youtube.com/yahooxaxaxouxa

Ennio Morricone - HORROR Film Music«Un Uomo Si ė Dimesso (Finale)» 3:00
voice Edda Dell'Orso
OST Ennio Morricone ‎- «La Tarantola Dal Ventre Nero»
MOVIE «La tarantola dal ventre nero» (1971)
Όταν ο θύτης θέλει τα θύματά του να διατηρούν μέχρι τέλους τις αισθήσεις του για να παρακολουθούν τον θάνατό τους...

Edda Dell'Orso
Edda Dell'Orso

«Cosa Avete Fatto A Solange?» 2:41
voice Edda Dell'Orso
 «Una Tromba E La Sua Notte» 2:58
«Fragile Organetto» 2:38
«Ostinazione Al Limone» 2:28
«Cadenze» 3:14

OST «Cosa avete fatto a Solange?»
MOVIE «Cosa avete fatto a Solange?» (1972)
«Η παρέλαση» των πτωμάτων αρχίζει από την στιγμή που ένας ερωτευμένος με την μαθήτριά του δάσκαλος κάνει βαρκάδα μαζί της και γίνονται αμφότεροι μάρτυρες εγκλήματος… 

research & commentary ©2016 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr










Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Ennio Morricone - EROTIC Film Music

Ennio Morricone - EROTIC Film Music
Ennio Morricone - EROTIC Film Music
youtube.com/yahooxaxaxouxa

Ennio Morricone - EROTIC Film Music«Dedicato Al Mare Egeo» 2:36
voice Edda Dell'Orso
 «Cavallina A Cavallo» 4:16 or 4:26 (bonus track version)
voice Edda Dell'Orso
OST «Dedicato Al Mare Egeo»
MOVIE «Dedicato Al Mare Egeo» (1979)
[Πρώτα, γίνεται πουτάν… -αδήλωτη, σε κάθε περίπτωση- η γυναίκα που «δεν θέλει», ή, δεν μπορεί «να ζυμώσει» και μετά «καλλιτέχνης», ή, καλλιτέχνης, (ηθοποιός, τραγουδίστρια κ.λπ.). Σπάνια παρατηρείται το αντίστροφο. Εκτός εάν πρόκειται για θηλυκό από χώρα του πρώην Ανατολικού Μπλοκ που υπήρξε από την εφηβεία «του» πράκτορας του καθεστώτος, ε; Σε συνθήκες δικτατορίας και μάλιστα στυγνής, όλοι, σχεδόν, οι πολίτες -θέλοντας και 

μη- μετατρέπονται σε «πουτανάκ… του "πατερούλη"», ε; Oπότε όλα είναι πιθανά - όλα είναι δυνατά αν πρόκειται για τέτοια περίπτωση, ε;] 

Edda Dell'Orso
Edda Dell'Orso

Ο απένταρος, ιταλός, φοιτητής, Νίκος, που έχει ερωτική σχέση με την σπιτονοικοκυρά του, είναι, τυπικά, το κεντρικό πρόσωπο, στην ταινία: «Αφιερωμένο Στο Αιγαίο Πέλαγος». Τα, …ουσιωδώς, κεντρικά, πρόσωπα, στην συγκεκριμένη ταινία, δεν εμφανίζουν …δραματουργικό ενδιαφέρον από τον λαιμό και πάνω... 

[Προς αποφυγή της λογοκρισίας καταφεύγουν σε χώρες όπως είναι η Ιταλία σκηνοθέτες από την Ιαπωνία, ή, από όποια άλλη χώρα επικρατεί έλεγχος στα έργα Τέχνης, ή, «Τέχνης»…].

research & commentary ©2016 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr









Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Ennio Morricone - DRAMA Film Music

Ennio Morricone - DRAMA Film Music
Ennio Morricone - DRAMA Film Music
youtube.com/yahooxaxaxouxa

Ennio Morricone - DRAMA Film Music«Tra tanta gente» 2:43
Luciano Salce - Ennio Morricone - Luigi Tenco
OST Ennio Morricone - «La cuccagna»
MOVIE La cuccagna (1962) 

Το ...καλό σήμερα είναι ότι οι πούστηδ... είναι όχι μόνο φανεροί μα χαίρεται κιόλας ο άλλος να έχει γιό πούστη... 
- χαίρεται κιόλας η άλλη να έχει αδερφό πούστ... Tο κακό όμως σήμερα είναι ότι οι νέοι - όλοι, σχεδόν, οι νέοι εύχονται να μην τους διώξουν οι γονείς τους από το σπίτι και πεθάνουν από την πείνα. Και αν όχι όλοι, τουλάχιστον, όσοι από αυτούς δεν έχουν γονείς πούστηδ... με την μεταφορική, μα, εξίσου, ουσιαστική, έννοια...  

Την δεκαετία του ’60, απεναντίας, οι πούστηδ... ήταν κρυφοί. (Ουδείς χαίρονταν να έχει γιό, ή, αδερφό πούστ...). Να ανεξαρτητοποιηθούν από την πατρογονική εστία όσο το δυνατόν συντομότερα ήταν το όνειρο όλων, σχεδόν, των

Luigi Tenco
Luigi Tenco

νέων, την δεκαετία του ’60 Τα ήθη, υπόψη, τότε, δεν είχαν γίνει, όπως είναι σήμερα π.χ. τα μίξερ - (αυτόματα: «μπαίνω σ' ένα bar, ψωνίζω ''κρέας'' κι' έφυγα»)Ε, ναι, «άλλοι καιροί, άλλα ήθη»

Δεν οδηγεί μόνο σε απονενοημένα διαβήματα ο έρωτας τον νέο άνθρωπο, τον σώζει, κιόλας, ενίοτε, από την απελπισία... Ποιος χρηματοδοτεί όμως «τον φτερωτό θεό» αφού η αγορά εργασίας είναι «κόλαση» για τους νέους ακόμη και σε εποχές που το ποσοστό της ανεργίας είναι μικρό, (χαμηλό); Στην ζωή απαντώνται, θέλοντας και μη, με σαφήνεια, ανάλογα, (εύλογα), ερωτήματα, όχι στην Τέχνη. Ή, τουλάχιστον, όχι στην, λεγόμενη, (Τέχνη), όσον αφορά story έργων, τα οποία, την δεκαετία του '60, λανσάρονταν σαν «in», ενώ, σήμερα... 

«Adonai» 3:06  
choir I Cantori Moderni di Alessandroni
OST «Il giardino delle delizie»
 

MOVIE «Il giardino delle delizie» (1967)
Μία ακόμη «in», για την εποχή της δεκαετίας του '60, (κατα)κριτική, στο σχολείο, στην Εκκλησία, στην οικογένεια... 
 

[Όποια ...προoδευτική ιδέα, από όποια μορφή Τέχνης, ή, επιστήμης, συνέβαλε - συμβάλλει, στην διάλυση των πρωταρχικών πυρήνων, (ομάδων), της κοινωνίας, όπως είναι η οικογένεια, βοήθησε - βοηθά, την διαφήμιση, την αγορά, την εξουσία...]

«Nuddu» 2:39

whistler Alessandro Alessandroni 
COMPILATON «Ennio Morricone ‎- Il Grande Silenzio / Un Bellissimo Novembre»  
MOVIE «Un bellissimo novembre» (1969)
Οι αιμομικτικές επιθυμίες ενός έφηβου, (17χρονου), για την όμορφη αδερφή της μητέρας του, (της θείας του), στην Κατάνια, στην Σικελία...

 
«Metti una Sera a Cena» 4:29
OST «Metti, una sera a cena»
 

MOVIE «Metti, una sera a cena» (1969) 
«Του φτωχού η κοιλία όταν γομούτε η ψωλίατ’ σκούτε», ή, πιο απλά, μετά από ένα καλό γεύμα, «πηγαίνει» ένα καλό γαμή..., μα, δεδομένου ότι αυτοί οι οποίοι έχουν πάντοτε - παντού να φάνε και να γαμή..., βαριούνται, εύκολα - γρήγορα, οι «τριγωνικές» σχέσεις, πόσο μάλλον τα όργια, είναι, μια, «κάποια» λύση μικροαστικής «απόδρασης»... 

[Ισχύουν και εδώ, ως ένα βαθμό, τα όσα επισημαίνονται για το κινηματογραφικό έργο: «Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων»...]

«La Califfa» 2:37
OST «La califfa»  
MOVIE «La califfa» (1970)
Η χήρα σύζυγος νεκρού, σε διαδήλωση, εργάτη, γίνεται ερωμένη εργοστασιάρχη, του οποίου αλλάζει, (μέσα από την σχέση τους αυτή), την ζωή του, μα, προς το καλύτερο, ή...


«Lontano [Versione film]» 4:43
«Gott mit uns [Erika]» 0:47

OST «Gott mit uns» 
voice Edda Dell'Orso
MOVIE «Gott mit uns» (1970)
Η δίκη λιποτακτών γερμανών στρατιωτών πού διεξήχθη σε στρατόπαιδο αιχμαλώτων γερμανών στρατιωτών τις ημέρες λήξης του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου...

«Astratto III» 1:51
«La Bambola» 2:16

«Astratto VI» 2:02

OST «Veruschka» (1971)     
choir I Cantori Moderni di Alessandroni, voice Edda Dell'Orso
MOVIE «Veruschka» (1971) 
Φωτομοντέλο με εραστή τον μάνατζέρ της που είναι παντρεμένος με άλλη, γυρισμός στην μητέρα της και επανασύνδεσή της με τον παιδικό έρωτά της κ.α. «πίσω - μπρός», μέχρι τον θάντο, λόγω υπαρξιακών -κατά τον σεναριογράφο- προβλημάτων... 

[Προδήλως είναι τύπου: «τρία πουλάκια κάθονται…» το σενάριο, μα, στην συγκεκριμένη ταινία, λαμβάνει μέρος το ομώνυμο, (με τον τίτλο της ταινίας), φωτομοντέλο, οπότε, η, εν λόγω, ταινία έγινε, ή, για να προωθηθεί το φωτομοντέλο αυτό ή, για να αξιοποιηθεί, (ταμειακά), το φωτομοντέλο αυτό, ή, για οιονδήποτε άλλο λόγο, πέραν των συνηθισμένων, (λόγων), που έχει, ένας - καθένας, παραγωγός, για να χρηματοδοτεί ταινίες…]

«Erotico mistico (Remastered)» 9:49
«Chi mai (Versione singolo) [Remastered]» 3:28
«Erotico mistico, Pt. 2 (Remastered)» 8:20
choir I Cantori Moderni di Alessandroni, children's choir Le Voci Bianche di Renata Cortiglioni, voice Edda Dell'Orso, vocals Lisa Gastoni
MOVIE «Maddalena» (1971)
Δεν γνωρίζω πολλές καλλίπυγες οι οποίες να μην υποκρίνονται ότι αποζητούν την αληθινή αγάπη σε σταθερή σχέση. Ούτε πολλούς ιερωμένους ξέρω οι οποίοι να μην υποκρίνονται ότι δύνανται να παραμείνουν άγαμοι - ανέραστοι. 

[Ελάχιστοι ιερωμένοι είναι αυτό που δείχνουν, («δούλοι του θεού»). Οι περισσότεροι είναι (υπό)δουλοι της κοιλιάς και του πέους τους. Όσο, δε, για τις καλλίπυγες, προδιαγεγραμμένη, από τον, απαράβατο νόμο, της σεξουαλικής ζήτησης, η ...μοίρα τους, αφού, οι φυσικοί νόμοι που διέπουν την αγορά, διέπουν και την κοινωνία. Το λέει και ο λαός: «Πάρε όμορφη να γαμή...με κι' εμείς»...]...

«Incontro» 4:15
voice Edda Dell'Orso
OST «Il maestro e Margherita» 
MOVIE «Il maestro e Margherita» (1972)
Δείξε μου μία χώρα από την οποία επιθυμούν όλοι να εξέλθουν και ούτε ένας να εισέλθει, να σου δείξω μία χώρα στην οποία οι ελευθερίες 
του ατόμου και της κοινωνικής ομάδας -πόσο μάλλον η ελευθερία για δημιουργία- είναι ανύπαρκτες... 

[Τέτοια χώρα ήταν η Ε.Σ.Σ.Δ. Προπαντός επί Στάλιν.]

«Rabbia e tarantella, no. 3» 2:58
OST «Allonsanfàn»  
MOVIE «Allonsanfàn» (1974)
Ο ηγέτης των Αναρχικών, (έχουν και οι Αναρχικοί ηγέτες;), ο οποίος κουράστηκε και θέλει να αποσυρθεί και οι φίλοι του που δεν τον αφήνουν... 

«Sospiri e rantoli, pt. 2» 6:25
not reported voices
OST «Per le antiche scale»  
MOVIE «Per le antiche scale» (1975)
Τοσκάνη. Δεκαετία '30. Αφενός, ο διάσημος ψυχίατρος με τις τρεις ερωμένες, (την βοηθό του, μία νυμφομανή και την σύζυγο του διευθυντή του φρενοκομείου), ο οποίος διεξάγει, σχετική, με το αντικείμενό του, έρευνα, αφετέρου, η ειδικευόμενη ψυχίατρος, η οποία, έρχεται, λίγο αργότερα, για να αποδοκιμάσει τις θεωρίες του...

«Forse Basta Solo Un Fiore» 1:35 
OST Ennio Morricone ‎- «La Venexiana»
MOVIE «La venexiana» (1986) 

[«Όσο κρατάει μια ζωή, κρατάει "H Βενετσιάνα"». Ή, για την ακρίβεια: «Οι Βενετσιάνες, (=O γυναίκες από την Βενετία)». Αν και στην, συγκεκριμένη, κινηματογραφική, ταινία, «το κορίτσι» της υπόθεσης, («το μήλον της Έριδος»), είναι αγόρι. Άφατη, άλλωστε, η αγάπη που τρέφει κάθε γυναίκα για τον εαυτό της, οπότε, δεν θέλει, απλώς, να έχει, όποιον της αρέσει, θέλει να τον έχει οπωσδήποτε, (αυτόν), στην περίπτωση που τον μοιράζεται με άλλη. Όποιος άνδρας γνωρίζει και δη από νωρίς, (στην ζωή του), πόσο αγαπούν οι γυναίκες τον εαυτό τους καταφέρνει μαζί τους πολλά…]

Aκόμη πιο απλή η κατάσταση για τον νεαρό ξένο που επισκέπτεται την Βενετία για δύο - τρεις μέρες μόνο. Μιας νεαρής παντρεμένης «γυαλίζει» ο νεαρός, μα, τον θέλει γρήγορα, (πριν επιστρέψει ο σύζυγός της από το ταξίδι του). «Γυαλίζει» και σε μία όμορφη χήρα, όμως, o νεαρός, η οποία, επίσης, (κι' αυτή), τον θέλει γρήγορα και με προφυλάξεις, (=ινκόγκνιτο). Διαφορετικά, (αν μαθευτεί ότι «μπήκε άνδρας» σπίτι της), θα χάσει την περιουσία του θανόντα συζύγου της, σύμφωνα με τον, σχετικό, νόμο, που ισχύει, στην Βενετία, τον 16ο αιώνα. Τελικά, ο νεαρός, μέσα σε ένα 24ωρο, βρίσκεται «στο κρεβάτι» της όμορφης χήρας, αρχικά, (κατά τις πρώτες βραδινές ώρες) και της νεαρής παντρεμένης, κατόπιν, (εκεί, γύρω, στα χαράματα). «Τούρκος» γίνεται η παντρεμένη, με το που βλέπει στον λαιμό του νεαρού το μενταγιόν που του χάρισε η χήρα, μα, όπως επισημάνθηκε, (ήδη), το πόσο αγαπούν οι γυναίκες τον εαυτό τους, δεν χρειάζεται, αν είσαι έλληνας - ελληνίδα, να δεις το «La venexiana» για να το εμπεδώσεις. Αρκεί και μόνο να ανασύρεις στην μνήμη σου π.χ. την χαρακτηριστική ατάκα της Τζ. Καρέζη στο «Η κ. Διευθυντής»: «Έναν Αλέκο τον έχουμε...»… Λίγο πριν το μεσημέρι αναχωρεί από την Βενετία, άδειος, μεν, σωματικά, γεμάτος, δε, αυτοπεποίθηση, ο νεαρός...  

«Gam Gam» («Gam Gam Gam Ki Elekh…») 2:23
Salmo 23 di Davide - Elie Botbol - «Les Chevatim»
OST «Jona che visse nella balena» 
music composed, orchestrated and conducted Ennio Morricone
MOVIE «Jona che visse nella balena» (1993) 
ΑΠΟΨΗ Πολύ καλό το «Κοιτάξτε τον ουρανό»
Πατέρας, μητέρα και ο 5χρονος γιός τους, από το Άμστερνταμ, όπου ζούνε, το 1942, καταλήγουν σε στρατόπαιδο συγκέντρωσης εβραίων. Ο πατέρας και η μητέρα, μέχρι το 1945, έχουν «φύγει», τον, δε, 8χρονο, ο οποίος (από)μεινε, πια, μόνος, τον «γυρίζει» ο «Κόκκινος

«Les Chevatim»
«Les Chevatim»

Στρατός», (οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ε.Σ.Σ.Δ.) πίσω, (στο Άμστερνταμ). Την επιμέλειά του, πιά, εκεί, αναλαμβάνει φιλικό, προς τους γονείς του, ζευγάρι. Η συμβουλή της μητέρας του τα, δύο - τρία, εφιαλτικά, αυτά, χρόνια, ήταν: «Look to the sky, and never ever hate»...
 
«Il lungo silenzio» 4:02

voice Mariella Devia
Οι γυναίκες -προεξάρχουσας της συζύγου ανώτατου δικαστή- με άνδρες θύματα από τα πληρωμένα πιστόλια της ιταλικής «Μαφίας» οι οποίες αποφασίζουν να πάψουν να παραμένουν σιωπηλές υπό τον φόβο ...
 

«Lost Boys Calling» 5:19
Roger Waters - Ennio Morricone - Roger Waters

Ο θερμαστής του υπερωκεάνιου «SS Virginian» βρίσκει μέσα σε ένα κουτί, πάνω στο πλοίο, ένα μωρό, το οποίο

Roger Waters
Roger Waters

βαφτίζει «1900». Ένας πάρα πολύ καλός πιανίστας «ωκεανών» μέλλει να γίνει το αγόρι αυτό...

«The Field» 3:29

OST «Sorstalanság»  
MOVIE «Sorstalanság» (2005)
Η ζωή ενός έφηβου, (14χρονου), ουγγροεβραίου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς, του Μπούχενβαλντ και του Ζάιτς, όπου, κρατήθηκε
...


«Ancora Qui» 5:08
Elisa Toffoli - Ennio Morricone - * Elisa Toffoli
MOVIE «Django Unchained» (2012) 
ΑΠΟΨΗ Αριστουργηματικό το «Django ο τιμωρός»
Πρώην οδοντίατρος και νυν κυνηγός επικηρυγμένων ο γερμανός, από την μία, σκλάβος ο νέγρος, από την άλλη. Εξαγοράζει, ή, «εξαγοράζει», ο πρώτος, την ελευθερία του δεύτερου και τον κάνει βοηθό του, μαθαίνοντάς του την

Elisa Toffoli
Elisa Toffoli

...δουλειά των κυνηγών επικηρυγμένων. Ιδιοκτησία ενός αδίστακτου ιδιοκτήτη φυτείας στον Μισισιπή είναι η σύζυγος του νέγρου και φυσικό - επόμενο είναι ο νέγρος να θέλει να (εξ)αγοράσει την ελευθερία της. Αποφασίζει να τον βοηθήσει ο γερμανός... 

research & commentary ©2016 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr 









Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

«Il grande silenzio» (1968)



«Il grande silenzio» (1968)Κρύβονται πολλοί παράνομοι στα χιονισμένα βουνά της Γιούτα, περιμένοντας, να δοθεί αμνηστία, πρώτα, για να κατέβουν από εκεί. Αυτό, (το να δοθεί αμνηστία), απεύχεται ο κυνηγός κεφαλών με τα «τσιράκια» του, που ανεβαίνουν εκεί πάνω, σκοτώνουν, έναν, έναν, τους καταζητούμενους, κουβαλάνε, κατόπιν, τα πτώματα, στον εκπρόσωπο του νόμου, τα παραδίδουν και πληρώνονται.

Για «φάμπρικα» επικηρύξεων πρόκειται, στην πραγματικότητα. Η οποία, «στήθηκε», μεταξύ του κυνηγού κεφαλών, ενός τοκογλύφου, (τραπεζίτη) - μαγαζάτορα, ο οποίος δεν διαφέρει στο παραμικρό από εβραίο «θείο Σκρούτζ», και κάποιων άλλων παραγόντων της περιοχής. Την ανάγκη, (για χρήματα), των μη εχόντων, και την ανημπόρια τους, (εκ των υστέρων), να ξεχρεώσουν, εκμεταλλεύονται, προφανώς, οι εν λόγω.

Jean-Louis Trintignan
Jean-Louis Trintignan

Μέχρι και τις φωνητικές χορδές μικρού παιδιού έκοψε, στο παρελθόν, ο τοκογλύφος. Αφού, πρώτα, ξεκλήρισε την οικογένεια του παιδιού. Για να μην μπορεί ο ανήλικος να πει τι συνέβη τον κατέστησε, (για την υπόλοιπη ζωή του), έτσι, (μουγκό). Αυτόν τον μουγκό αναζητά, τώρα, η, νεαρή, γυναίκα, της οποίας, τον σύζυγο, επίσης, σκότωσαν, οι ανωτέρω. (Να τον πληρώσει για να σκοτώσει τον κυνηγό κεφαλών τον θέλει). 

Dolomites
Dolomites

Έναν «καραβανά» τοποθετεί, στο μεταξύ, σερίφη, (νέο σερίφη), στην περιοχή, ο δήμαρχος. Δίδοντάς του την εντολή, να φροντίσει, προκειμένου, η αιματοχυσία να πάψει, κι' ο νόμος ν΄αρχίσει να εφαρμόζεται κανονικά. 

Vonetta McGee
Vonetta McGee

Στην …ερωτική πρότασή του, περιμένει, ο τοκογλύφος, να ενδώσει η νεαρή χήρα, μα, αυτή, έχει συνάψει, ήδη, ερωτική σχέση, με τον μουγκό. (Τον οποίο, μέχρι στιγμής, δεν βρίσκει τρόπο να πληρώσει).

Μετά από μία, σώμα με σώμα, συμπλοκή του κυνηγού κεφαλών με τον μουγκό, συλλαμβάνει ο νέος σερίφης τον κυνηγό κεφαλών. Αγνοεί, όμως, το τι, ακριβώς, συμβαίνει, «πίσω από τις κουρτίνες», στην περιοχή που τον έστειλαν και έτσι, (γρήγορα), «τρώει το κεφάλι του»... Η ώρα της ένοπλης αναμέτρησης του μουγκού με τον κυνηγό κεφαλών δεν αργεί να έλθει, μα…

«ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ» ΣΤΙΣ Η.Π.Α.;


Όπως σε κάθε μορφή Τέχνης, έτσι και στον κινηματογράφο, σε τυπικό και μόνον επίπεδο είναι χρηστική η ειδολογική ταξινόμηση των έργων. Σε άρτια και μη, (ως προς το τελικό αποτέλεσμά τους), διακρίνονται επί της ουσίας (και) τα κινηματογραφικά έργα.

Δεν είναι αναληθές - ανακριβές, πάντως, το γεγονός ότι η περιγραφή π.χ. ελλήνων από έλληνες πάσχει σε αντικειμενικότητα. Πολλώ, δε, μάλλον, όταν, «σκηνές ''Φάρ Ουέστ''», στις, πλήρως εξαρτημένες και συνήθως, μικρές, μα, πλούσιες, χώρες, εκτυλίσσονται, μόνο μετά από κοινωνική διαίρεση, (=διχασμό). Ή μετά από ήττα σε εθνικό πόλεμο.

Προδήλως, (καταφανώς), λοιπόν, είναι πιο αντικειμενικό (και) το είδος: «σπαγγέτι γουέστερν». (Η περιγραφή, δηλαδή, αμερικανών από ιταλούς). Εν συγκρίσει με το κλασικό αμερικανικό «γουέστερν». (Βλέπε, κυρίως, κινηματογραφικές ταινίες με πρωταγωνιστή π.χ. τον Τζον Γουέιν). Ή, τουλάχιστον, λιγότερο κωμικοτραγικό απ’ αυτό.


Η Σφαγή του Μελιγαλά στις 13, 14 και 15 Σεπτεμβρίου 1944

Με τον τρόπο που «καθάρισε» ο Φράνκ την οικογένεια Μπέιν στο «Κάποτε στην Δύση» συγκρίνεται η Σφαγή του Μελιγαλά στις 13, 14 και 15 Σεπτεμβρίου 1944. Ήταν και τετράχρονων κατοίκων του Μελιγαλά πατρίδα η χιτλερική Γερμανία και όχι η Ελλάδα τότε; Γιατί έτσι ισχυρίζονται, εμμέσως πλην σαφώς, μέχρι σήμερα, όσοι έλληνες (;) είχαν - έχουν πατρίδα τους την σταλινική Ρωσία και όχι την Ελλάδα. Μόνον στην Ελλάδα και μόνον το 1944 «είπε» και εξακολουθεί, εν πολλοίς, «να λέει ''ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα''», ωστόσο; Ε, όχι, δα, σε όλες, σχεδόν, τις εξαρτημένες χώρες, έχει συμβεί, κατά καιρούς, το ίδιο. Αλλά και τι σημασία έχει αυτό; Μήπως μπορείς να πας στην αστυνομία να πεις «με έκλεψαν» έτσι και έχεις κάνει φόνο; Όχι, όπως αποδείχθηκε, εδώ, (στην Ελλάδα), από το 1949 μέχρι το 1973. Το ίδιο και δη σε συντριπτικό, πια, βαθμό, θα αποδειχθεί στο μέλλον. Είναι και ηλεκτρονικά επισημασμένοι, άλλωστε, μετά την δεκαετία του ‘90, όσοι - όσες θα ήθελαν να αντιγράψουν, για μία ακόμη φορά, τον Φράνκ. (Βλ. το «Κάποτε στην Δύση»). Και όχι μόνον εδώ, (στην Ελλάδα), μα, σε κάθε χώρα του κόσμου, (τώρα, πια). Πράγματι, ο ηττημένος, στην επόμενη αναμέτρηση, θα διωχθεί, όχι, μόνον, από τον τόπο, στον οποίο θα δράσει, μα, από τον πλανήτη Γη.   

Από του σημείου αυτού, ωστόσο, μέχρι του σημείου να προσδίδεται ταξική χροιά στις ένοπλες συγκρούσεις, μεταξύ ατόμων και κυρίως μεταξύ συμμοριών, το 1890, στις Η.Π.Α., ε, η απόσταση δεν είναι δα και μικρή. Μα και το τελικό αποτέλεσμα υπερβαίνει, σε υποκειμενισμό, κατά πολύ, την γνώμη, (την πλέον ωραιοποιημένη γνώμη), που έχουν, αυτοί οι ίδιοι οι αμερικανοί, για το παρελθόν τους…

Δεν συγκαταλέγονται 
μόνο στα κράτη που «ξεκίνησαν να γράφουν ιστορία» σαν μια μεγάλη και πλούσια χώρα
οι Η.Π.Α., συγκαταλέγονται και στα κράτη τα οποία ελαχιστοποίησαν, χρόνο με το χρόνο, σταθερά - εκ του συστάδην, (μέχρι εξάλειψης, εντέλει), την εξάρτησή τους και δη την κοστοβόρα εξάρτησή τους από άλλες χώρες.  

Τουναντίον, χώρες, όπως είναι π.χ. η Ελλάδα, εκ των πραγμάτων, (=εξ αντικειμένου), αδυνατούν να (επι)δεικνύουν έργα, απαλλαγμένα ...πολιτικών αναφορών, στο, λεγόμενο, είδος: «γουέστερν». (Bλ. ενδεικτικά π.χ. το κινηματογραφικό έργο: ''Ο Αστραπόγιαννος''). Ανά μισό αιώνα με 70 περίπου χρόνια, κατά μέσο όρο, διαιρούνται κοινωνικά οι εξαρτημένες χώρες. Δεν εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία, (χωρών), οι Η.Π.Α. 

«ΕΞΑΓΟΝΤΑΣ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙΣ» 

Δεν θα είχαν εξελιχθεί σε εύρωστη, (οικονομικά), χώρα,
οι Η.Π.Α., αν, εκτός του «καρκινώματος» των τοκογλύφων, ανέπτυσσαν και το, εξίσου, εβραϊκό, «καρκίνωμα», της κεφαλαιοποίησης των μαζών. Εκεί όπου η μάζα συγκροτεί έθνος - κράτος, [εκεί όπου η κοινωνική βάση είναι «συμπαγής» μέσω, κοινής γλώσσας, κοινού θρησκεύματος, (ηθών - παραδόσεων), κοινών συνόρων], συνιστούν απειλή οι πολλοί, την οποία, σε συμφέρει, να «καπελώνεις», (=να

«Understanding Power» by Noam Chomsky
«Understanding Power» by Noam Chomsky

ελέγχεις), πολιτικά. Τασσόμενος, παράλληλα, υπέρ των ελεύθερων διεθνών εμπορικών συναλλαγών, (=κατά του προστατευτισμού). Γιατί, έτσι, (δια της, άνευ περιορισμών, διακίνησης αντικειμένων και υποκειμένων), μετατρέπεται κάθε έθνος - κράτος σε κράτος εθνών, (ήτοι, σε «ορθάνοιχτη» συνοριακά - τελωνειακά «σούφρα δια την πόσθη σου»). Σε άτυπη αποικία σου, κατά την, με τον προσήκοντα τρόπο, διατύπωση.

«I vote in favor of free trade» by Karl Marx
«I vote in favor of free trade» by Karl Marx

Από σένα, (από τις Η.Π.Α.), δανείζονται, σχεδόν, όλοι. Όχι, όμως, για να γίνουν σαν εσένα. [Όχι για να σε ανταγωνιστούν - όχι για να αναπτύξουν και να συντηρούν παραγωγικές βάσεις εξαγωγικής κατεύθυνσης, μα, για να καταναλώνουν. Απλώς και μόνο για να παριστάνουν ότι προσθέτουν αξία στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν τους, ενώ, κατ' ουσία, προσθέτουν «αέρα κοπανιστό», (βλ. κρατικοί υπάλληλοι). Προκειμένου, (έτσι), να πληρώνονται και μάλιστα αδρά (!) Ε, ναι, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να αγοράζουν, τακτικά, ή, σε ποσότητες, ότι, (αγαθό, ή, υπηρεσία), τους πουλάς;]

Εξ αυτού του λόγου διατυμπανίζεις νυχθημερόν ότι όποιος αρνείται να δανείζεται από σένα για να «ψωνίζει» έπειτα από σένα, (πάλι από σένα), «θέλει τον κόσμο να πεινά = είναι εχθρός του φτωχού» και τα λοιπά, (συναφή), ...χαριτωμένα... της γαλλικής, ή, της ιταλικής κ.ο.κ. Αριστεράς. «Ξέρεις εσύ από αυτά». [=Events, συναυλίες, happenig, βραδιές «προχώ» τραγουδιού, σινεμά, ποίησης και άλλα promotion. (Διοργανώσεις εκδηλώσεων προώθησης των εξαγωγών σου). Με τους «χιμπατζήδες», από κάτω, «να παίρνουν», για νιοστή φορά, «αμπάριζα, (φόρα), προκειμένου να έρθουν να σου αερίσουν τα καμπανέλια»...]...

Οι Η.Π.Α. «εμφύτευαν - εμφυτεύουν»
οπουδήποτε αλλού, (εκτός Η.Π.Α.), στην υφήλιο και κυρίως στις πλούσιες, σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, χώρες, μετά τον Β΄Παγκ. Πόλεμο, (αφότου «έλαβαν» την σχετική «σκυτάλη» από το, επιθετικά, αποικιοκρατικό, μέχρι τότε, Ηνωμένο Βασίλειο), το δεύτερο, αυτό, «καρκίνωμα», (την διαίρεση και κατόπιν τον πλήρη έλεγχο των σπαρασσόμενων).


Cartoon by Robert Minor in St. Louis Post-Dispatch (1911)
Cartoon by Robert Minor
Χωρίς και τοκογλύφους εργατοϋπαλλήλων, [μόνο με τοκογλύφους αντικειμένων, (χρήματος)], όλες, σχεδόν, οι άλλες χώρες και κυρίως οι εύρωστες, θα ανέκαμπταν, αντί να (υπ)εισέρχονται σε βαθύτερη ύφεση, κάθε φορά που ύφεση και δη παρατεταμένη, (ύφεση), «δέρνει» την Ουάσιγκτον. Ποιος από την, πέραν του Ατλαντικού, «Γη της Επαγγελίας», θα ρίσκαρε κάτι τέτοιο, στην διάρκεια τής, από κάθε άποψη, προσοδοφόρας, βιομηχανικής, πόσο μάλλον μεταβιομηχανικής εποχής;

Παράγοντας και εξάγοντας, ως επί τω πλείστον, περιττά αγαθά και υπηρεσίες, διατηρείς την ανεργία στην χώρα σου χαμηλή, (=τονώνεις την απασχόληση στην χώρα σου). 

Ποιός πείθεται, όμως, να καταναλώνει ότι δεν του χρειάζεται, αν, πρώτα, δεν πειστεί να ζει σαν εγωμανής, (βλ. π.χ. ένα σπίτι ανά άτομο), οπότε, (=αναπόφευκτα), με ...προοδευτικές, (με άκρως καταναλωτικές, όπως γνωρίζουν π.χ. οι διαφημιστές), ιδέες;


Και πάλι ωστόσο είναι «λειψή η συνταγή» αναφορικά με το πως γίνεται μία χώρα ισχυρή αν δεν συνοδεύεται από «την συνταγή» βάσει της οποίας δύναται να παραμένει τέτοια. Όντως, η διατήρηση της ισχύος της, δεν εξαρτάται, τόσο, από το τι κάνει η ίδια, όσο από το τι δεν κάνουν οι άλλες. Για την ακρίβεια: από το τι δεν πρέπει, (από το τι δεν επιτρέπεται), να κάνουν οι άλλες. Αλίμονο αν «η αρχι"μαντάμα"» της Βαβυλώνας» εξαρτούσε την μακροημέρευση της παντοκρατορίας της από παιδαριώδη συμπλέγματα φθόνου, τύπου: «αυτή να μην τον έχει κι’ ας μην τον έχω κι' εγώ». (Βλ. και το ανέκδοτο με «την κατσίκα του γείτονα»...)...: 

«I vote in favor of free trade» by Karl Marx
«I vote in favor of free trade» by Karl Marx

Όχι, «τινάζοντας» τις σταθερές τής όποιας χώρας «στον αέρα», («χαλώντας» π.χ. την συμφωνία της με την Ρωσία στον τάδε εμπορικό τομέα), δεν σημαίνει ότι θέλω εγώ, (οι Η.Π.Α.), να γίνω η σταθερά της στον τομέα αυτόν, όχι:

«Capitalism the Enemy» by Samuel T Francis
«Capitalism the Enemy» by Samuel T Francis

Ενίοτε, σημαίνει, ότι δεν θέλω να έχει, καν, σταθερά, (έστω και μία σταθερά), στον συγκεκριμένο τομέα, η τάδε, ή, η δείνα χώρα, τώρα, ή, για όσο, χρονικό, διάστημα, κρίνω, (κατά τα συμφέροντά μου), έτσι...

ΗΡΩΟΠΟΙΗΣΗ ΝΕΚΡΟΥ ΕΚΔΙΚΗΤΗ;

«Κομμάτια του παζλ» της ουσιώδους και γι’ αυτό αθέατης μα 100% επαληθεύσιμης πραγματικότητας -ιστορικής μα και επίκαιρης πραγματικότητας- είναι τα όσα παρατέθηκαν μόλις πριν. 

Πόσο συχνά - πόσο εύκολα, όμως, (δια)τηρούν και μάλιστα επί μακρόν, ή, σε κάθε περίσταση, σχέση με την πραγματικότητα, οι δημιουργοί που παραβαίνουν π.χ. την
αρχή: «l'art pour l'art (= η Τέχνη για την Τέχνη)»;

Το να αναπαράγει, το Χόλυγουντ, η Τσινετσιτά και οι άλλες μεγάλες, (=εξαγωγικής κατεύθυνσης), κινηματογραφικές βιομηχανίες, πρότυπα …προόδου, σαν κι' αυτά που αφήνονται να εννοηθούν ανωτέρω, δεν βλάπτει, τουναντίον, ωφελεί την …συντήρηση, (βλ. την αγορά αγαθών και υπηρεσιών)Προπαντός σε χώρες πλήρως εξαρτημένες από την, λεγόμενη, μητρόπολη της κεφαλαιοκρατίας. Στις χώρες αυτές, εξάλλου, πλεονάζουν, πάντοτε, οι πηθικίζοντας τα ...νέα, (βλ. εισαγόμενα), ρεύματα Τέχνης. Ή, αλλιώς πως, τα ιδεολογικά άλλοθι, βάσει των οποίων, τονώνεται, στις συγκεκριμένες χώρες, (στην χώρες μπανανίες), η καταναλωτική πίστη.

Έτερον, ωστόσο, «κάνω», εκάτερον, «το παρακάνω»:


Γιατί και χωρίς καν να εξετάζεται το σε ποιά χώρα - σε ποια
εποχή αναφέρεται ο σεναριογράφος προκαλεί κλαυσίγελο η ηρωοποίηση εκδικητών. Σε λίγους προκαλεί κλαυσίγελο, δυστυχώς. Oι πολλοί, πάντοτε - παντού, θεωρούν λογικό το να προσπαθείς π.χ. να σβήσεις φωτιά ρίχνοντας, (πάνω της), αντί για νερό, κηροζίνη. Ή ισοδυναμεί με κάτι άλλο η ...(κατα)πολέμηση του μίσους με μίσος;


«Μετά το παιχνίδι, ο βασιλιάς και το πιόνι πάνε στο ίδιο κουτί.»
«Μετά το παιχνίδι, ο βασιλιάς και το πιόνι πάνε στο ίδιο κουτί

Αντιπροσωπευτικό, από την άποψη αυτή, αρχειακό υλικό, σοβαροφανούς πρόθεσης, (=συνήθους υποκρισίας), η κινηματογραφική ταινία: «Il Grande Silenzio». Όσο πιο σοβαρή η πρόθεση (και) στην Τέχνη, τόσο πιο γελοίο το αποτέλεσμα. Δεν είναι δα και η μόνη κινηματογραφική ταινία που συγκαταλέγεται στα μνημεία «δηθεν(ιάς)».

Δεδομένη, εκ των προτέρων, ως εκ τούτων, η σιγουριά του σκηνοθέτη, ότι απευθύνεται σε κοινό που, εύκολα - γρήγορα κατακερματίζεται, (=διαιρείται), στο όνομα, (=επ' αφορμή), παράλογων, (εξόφθαλμα παράλογων για λογικά άτομα - για λογικές κοινωνικές ομάδες), νοηματικών - αισθητικών κατασκευών; Ή θα ήταν υπερβολή να λεχθεί, (να γραφτεί),
κάτι τέτοιο για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη;

Γιατί, ναι, μεν, το κοινό, στην πλειονότητά του, ήταν, είναι,
θα είναι, πάντοτε - παντού, στην χειρότερη των περιπτώσεων, «ομοφυλόφιλο» - στην καλύτερη των περιπτώσεων, «αυτοερωτικό», (βλ. «άμα είσαι εσύ τρελός, θα γίνω κι' εγώ τρελός» - εξ ου και «λέω ότι λες - κάνω ότι κάνεις»), μα, ταυτίζεται, κιόλας, (πέραν όλων των άλλων), το κοινό, με τα τέρατα …της λογικής που …(κατα)πολεμούν το μίσος με μίσος - έτσι δεν είναι; Οπότε, το πλήθος, τα θέλει, μέχρι τέλους, τα τέρατα, αυτά, αλώβητα - σωστά;


Πώς, είναι δυνατόν, λοιπόν, να υποτίμησε, πόσο μάλλον, να παρέβλεψε, ο σκηνοθέτης του «Il Grande Silenzio», την συγκεκριμένη επιταγή, (του λαού); Προφανώς είχε τις πολιτικές και όποιες άλλες πεποιθήσεις του, μα και ποιος δεν τις έχει; Ναι, μα, δεν είμαστε όλοι σκηνοθέτες και μάλιστα σκηνοθέτες μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο, οπότε; Ούτε ερασιτέχνης ήταν ο σκηνοθέτης του «Il Grande Silenzio», ούτε νέος, (=άπειρος), επαγγελματίας, για να υποτεθεί, (έτσι), ότι αγνοούσε το ρίσκο που αναλάμβανε, «τρέχοντας» πίσω από την επικαιρότητα, (βλ. ειδήσεις περιόδου 1967 - 1968), μόνο και μόνο επειδή τον εξέφραζαν τα γεγονότα την «x» στιγμή.


[Μόνο π.χ. «στις παλιές εφημερίδες τυλίγουν ψάρια»; Λίγα έργα Τέχνης κατάντησαν έτσι , («σοκολάτες που λήγουν μετά από κάμποσο καιρό»), αν όχι και γραφικά μνημεία; Λίγα - μικρά είναι τα σχετικά παραδείγματα; Τί έχει αποδειθεί μέχρι σήμερα επ' αυτού;]

Τα παιδαρέλια και όσοι «πηγαίνουν από την κούνια στον τάφο με το ίδιο μυαλό» παρασύρονται από την επικαιρότητα: Είτε επειδή αγνοούν, είτε επειδή παραβλέπουν ότι το ρεπορτάζ δεν «φωτίζει», ούτε για ένα δευτερόλεπτο, ούτε στον παραμικρό χώρο, ούτε στον πλέον κοινότυπο τομέα, ένα γεγονός, «από όλες τις μπάντες». Ή δεν «ξεμυαλίζει», (=ή δεν ξεγελά), ή δεν «εξαπατά» η ειδησεογραφία; Την 19η Νοεμβρίου 1968, [έναν μόλις χρόνο αφότου η C.I.A. δολοφόνησε τον Ε. Τ. Γκεβάρα - (9-10-1967)], προβλήθηκε, για πρώτη φορά, η κινηματογραφική ταινία «Il Grande Silenzio».

ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ...ΙΣΟΤΗΤΑ...
«God Created Men and Sam Colt Made Them Equal!»
[Old West (March 5, 1836) Adage]

Ως προς τον λόγο ή τους λόγους για τους οποίους έφυγε το 1964 από την Κούβα ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα  διίστανται οι απόψεις, όχι ως προς το αν και σε τι βαθμό η Κούβα κατέστη, μετά το 1959, βασιλευόμενη «λαϊκή δημοκρατία»:
 
1. Ή δεν διαδέχτηκε ο αδερφός του μονάρχη τον μονάρχη, «στον θρόνο», μετά το 2008, εκεί;

2. Ή δεν είναι γεγονός «τα ανοίγματα» της Αβάνας προς την Δύση και συγκεκριμένα προς την Ουάσιγκτον, το 2014, το 2015, το 2016;

3. Ή δεν είχε δημιουργήσει από παλιά ελεύθερες ζώνες, (ζώνες διεθνών συναλλαγών για τους τουρίστες αλλά και για τα υψηλόβαθμα μέλη του κόμματός του), o Φιντέλ Κάστρο;


Fidel Castro
Εντός Κούβας στρατολογούσε ανθρώπους, (π.χ. την Marita Lorenz), η C.I.A. προκειμένου να εξοντώσουν τον Fidel Castro. Ποντάροντας, ακριβώς, στην αρχή: «τρίχα από μουν…, σέρνει καράβι». Αλάνθαστη, τις πιο πολλές φορές, αρχή, μιας και ελάχιστοι άνδρες φροντίζουν «να βάζουν από πριν στην σακούλα τους το κεφάλι της οχιάς». Πόσο μάλλον εκτός Κούβας. Εξ αντικειμένου, (εκ των πραγμάτων), συνεπώς, ήταν συνώνυμο της, από μέρους του, «υπογραφής», τού θανάτου του, η φυγή του Che Guevara από την Κούβα το 1964 - 1965 Προπαντός αν γίνεται λόγος για χώρες όπως ήταν - όπως είναι η ΒολιβίαΕύλογο, άλλωστε, από γεωπολιτικής σκοπιάς, την εποχή τού, λεγόμενου, Ψυχρού Πολέμου, το ενδιαφέρον των Η.Π.Α., κατά των κομμουνιστών, σε χώρες της Λ. Αμερικής. Αλλά και από ηθικής σκοπιάς οι Η.Π.Α. δεν μειονεκτούσαν, σε πολιτικό επίπεδο, στο παραμικρό, σε ανάλογες επιχειρήσεις, αφού, όπως κάθε δικτάτορας, έτσι και ο F. Castro, ήταν - είναι εχθρός του λαού του. Ουδεμία χώρα, βέβαια, έχει πρόβλημα με αυτό, (το τελευταίο), αν ο δικτάτορας δεν είναι και δικός της εχθρός, μα, αν είναι, τότε, ναι, η φυσική εξόντωσή του, αποβαίνει, μακροπρόθεσμα, προς όφελος, όχι μόνο της χώρας, (των Η.Π.Α. στην συγκεκριμένη περίπτωση), μα και του λαού που καταδυναστεύει ο δικτάτορας. Οι συνεργάτες δικτατόρων, (π.χ. οι χαφιέδες), διαφωνούσαν, πάντοτε - παντού, ως προς αυτό, μα, οι συνεργάτες δικτατόρων, δεν διαφέρουν από τους συνεργάτες π.χ. ξένων στρατευμάτων Κατοχής, οπότε, αναμενόμενο είναι, λίγο πολύ, κάθε π.χ. ρουφιάνος, να συγχέει το καλό της χώρα του με την δειλία του, τις δύσκολες, για αυτόν, μέρες και με την απληστία του, τις εύκολες, για αυτόν, μέρες...

Μόνον ένας πολιτικά ανόητος άνθρωπος φεύγει από χώρα στην οποία (απο)λαμβάνει, πια, δόξα, πλούτο, ηδονή, ισχύ, με σκοπό να κυνηγήσει χίμαιρες και δη εφιαλτικές. (Ήτοι: να προκαλέσει επαναστάσεις παντού, έτσι, ώστε, να καταστούν κι’ άλλες χώρες απέραντες φυλακές). Ή, ένας π.χ. φιλόσοφος. Ή, ένας π.χ. ιεροκήρυκας. Μόνο που οι φιλόσοφοι και οι ιεροκήρυκες, ούτε πολιτικοί είναι, ούτε χρήστες πυροβόλων όπλων είναι.

Και όμως, το φιλοθεάμον και όχι μόνο το φιλοθεάμον, κοινό, δεν αγνοεί, ή, δεν παραβλέπει, μόνο τα πρόδηλα, μα και τα λιγότερο προφανή, αλλά, εξίσου, αν όχι πιο ουσιώδη:
Ε ναι, δεν ήταν π.χ. ο Μαχάτμα Γκάντι, (= ένας ειρηνιστής), πόσο μάλλον ένας «μαχητής» ήθους, (π.χ. ο Ιησούς), ο Ε. Τ. Γκεβάρα, ένας μαχητής, (ένοπλος μαχητής), για την ύλη ήταν. 

Πολλά αγνοεί, ή, παραβλέπει το κοινό, μα, όσοι παρακολουθούν τις αντι-δράσεις του, ξέρουν, ότι, τους ήρωές του, το κοινό, τους αντιμετωπίζει, κατά τον ίδιο, (απαράλλαχτο και γι’ αυτό προβλέψιμο), τρόπο, σε κάθε γεωγραφικό μήκος - πλάτος της Γης, ανά πάσα χρονική στιγμή: 

Λέγεται, πως, όταν προβλήθηκε «Η Μεγάλη Σιωπή», στην Σικελία, ένας από τους θεατές, έβγαλε πιστόλι και πυροβόλησε το εκράν. Ίσως συνέβη, ίσως όχι, (ενδεχομένως, να πρόκειται για μύθο), μα, αμφιβολία, ως προς την δυσφορία που νιώθει, (είτε την εξωτερικεύει, είτε όχι), το κοινό, με τα «the end» ανατροπής, δεν χωρά.

«ΟΠΟΙΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ...»

Δεν είναι για έναν και δύο λόγους, κατά συνέπεια, είναι για πολλούς λόγους δύσκολο, αν όχι αδύνατο, το να καταστεί ευρείας αποδοχής, (=«λαϊκό», κατά την αργκό του συρμού),
ένα έργο του οποίου ο δημιουργός παρέβη την αρχή: «art for art's sake (=η Τέχνη για την Τέχνη»).
Ούτε όταν επιχειρείς να κάνεις μάθημα ιστορίας είναι συνετό να παραβαίνεις ανάλογες αρχές. Πόσο μάλλον όταν προσπαθείς να κάνεις μάθημα παρα-ιστορίας, αν όχι στρεβλώσεων, ή, μυθευμάτων. (Προπαγάνδα, εν ολίγοις. Η οποία, σημειωτέον, μόνο «πηγή χρυσού» δεν αποδείχθηκε τα κατοπινά χρόνια. Ή δεν εξήχθη και με διαφορετικό «the end», σε κάποιες χώρες, εκ των υστέρων, η, εν λόγω, κινηματογραφική, ταινία;)


«ARS GRATIA ARTIS (=Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ)» MGM motto
«ARS GRATIA ARTIS (=Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ)» MGM motto

Φευ, «ενός κακού μύρια έπονται», όταν, αντί να κάνεις σινεμά, κάνεις (καθ)οδήγηση. Ή ...μήπως κάνεις «τον πονηρό πολιτευτή» σε εποχή, (βλ. δεκαετία '70), που οι κάλπικοι μύθοι πουλάγανε «τρελά»; Ή δεν «πουλούσε» και στις Η.Π.Α. «τρελά» η πολιτικοποίηση των πάντων την δεκαετία του '70; Όχι, παρά ταύτα, θα ήταν λάθος να αποδοθεί σε έναν δημιουργό κινηματογραφικών ταινιών δαιμόνιο το οποίο προκύπτει από παντού -εν προκειμένω, τουλάχιστον- ότι δεν είχε. Απλώς, για έναν ακόμη καλλιτέχνη επρόκειτο, ο οποίος, προς στιγμήν, αγνόησε, ή, γνώριζε, μα, υποτίμησε, (για μία ακόμη φορά, ίσως;), το γιατί δεν συμφέρει έναν - καθέναν καλλιτέχνη να κάνει πολιτική. 

Militant Art (aka Propaganda)
Militant Art (aka Propaganda)

Μα είναι απλό, (γνωστό από παλιά - από πολύ παλιά, γαρ), το γιατί: 

«ARS GRATIA ARTIS (=Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ)» MGM motto
«ARS GRATIA ARTIS (=Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ)» MGM motto

Διότι, απλούστατα, σινεμά, αν όχι θέατρο και μάλιστα πάνω στο αίμα, όλων, ανεξαιρέτως, των ανθρώπων, (ακόμη και των συντρόφων τους), κάνουν οι πολιτικοί. Προπαντός οι (κατ)έχοντες μοναδικές αλήθειες πολιτικοί, όπως, κατά κανόνα, είναι οι κόκκινοι, οι μαύροι και οι, όποιας, άλλης, απόχρωσης, δικτάτορες.

ΚΕΡΔΟΦΟΡΟΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Η ΕΓΩΜΑΝΙΑ

«I love me»
«I love me»

Μα και συνάνθρωποί μας θεωρούν ότι το «τομάρι» τους, (=το είναι τους), είναι τόσο πολύτιμο, που, όλοι, μα, όλοι, οι γύρω τους, θα πρέπει να το υπηρετούν. Λίγοι, τέτοιοι, άνθρωποι, (απατεώνες, κλέφτες, ψεύτες κ.ο.κ.), αιφνιδιάζονται, όταν τους περιφρονούν, πόσο μάλλον, όταν τους «στήνουν» παγίδες οι άλλοι και δη κατά πολύ μεγαλύτερες, από τις παγίδες που, συνήθως, «στήνουν», οι ίδιοι, στους άλλους - σε όλους, ανεξαιρέτως, τους άλλους, ε;

Αλλά και πως θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά;

1. Ακαταπαύστως και οπουδήποτε δημιουργεί εχθρούς ο, κατά το, λαϊκώς, λεγόμενο, «μαλάκ...». Ο άνθρωπος, εν ολίγοις, που θεωρεί ότι «μάνα γένησε μόνο τον ίδιο», ενώ, οι άλλοι - όλοι, ανεξαιρέτως, οι άλλοι, «φύτρωσαν». Πολλούς εχθρούς. Ή, «ορκισμένους», (ισόβιους, ή, επικίνδυνους), εχθρούς.

Ή είναι λίγοι σε εποχές ευμάρειας οι αγαπώντες τον εαυτό τους και μόνο τον εαυτό τους; Μα επισημάνθηκε ήδη, (βλ. ανωτέρω παραγράφους), ο σκοπός:


«Παράγοντας και εξάγοντας, ως επί τω πλείστον, περιττά αγαθά και υπηρεσίες, διατηρείς την ανεργία στην χώρα σου χαμηλή, (=τονώνεις την απασχόληση στην χώρα σου).
 
2. Μύθος, άλλωστε, ο άνθρωπος που είναι καλός με έναν, σήμερα και εδώ και κακός με άλλον, αύριο και αλλού. Όχι, ο ελεεϊνός με έναν, σήμερα και εδώ, είναι ελεεϊνός με όλους, πάντοτε και παντού. Θα ήταν και αδύνατον, άλλωστε, το να είσαι φιλοτομαριστής π.χ. Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και μη φιλοτομαριστής π.χ. Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο. 

Ιδεολογικοποιούν, μάλιστα, (=ανάγουν σε αρχή και δη σε αρχή ...πρόοδου), την αγάπη προς τον εαυτό τους, οι φιλοτομαριστές, σε εποχές «παχέων αγελάδων». Περί του αιτιατού, (ή του σημαινόμενου ή του μέσου), ο λόγος, εν ολίγοις - (ξαναδές ανωτέρω παραγράφους):

«Ποιός πείθεται, όμως, να καταναλώνει ότι δεν του χρειάζεται, αν, πρώτα, δεν πειστεί να ζει σαν εγωμανής, (βλ. π.χ. ένα σπίτι ανά άτομο), οπότε, (=αναπόφευκτα), με ...προοδευτικές, (με άκρως καταναλωτικές, όπως γνωρίζουν π.χ. οι διαφημιστές), ιδέες;»


Εξ αυτού του λόγου είναι «για γέλια και για κλάματα» οι όποιες ιδέες, (=ο όποιος λόγος), προβάλλεται από φύσει π.χ. πάνθηρες. Με ότι μπογιά και να βάψεις έναν πάνθηρα, γαζέλα, ο πάνθηρας, δεν γίνεται. Οπότε, το πως «την σκαπουλάρεις», αν είσαι πάνθηρας, οι μόνοι που το αγνοούν είναι οι αφελείς, οι παράφορονες και οι ανόητοι που δεν φροντίζουν «να σε κλείνουν σε κλουβί», (=να σε παγιδεύουν), εξαρχής - μιας και μετά είναι αργά, (πολύ αργά), τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους γύρω τους... 

Πράγματι, κατά λόγο και μόνο, (=θέσει και μόνο), διαφοροποιούνταν π.χ. η Gestapo από την N.K.V.D, όχι και φύσει, (=όχι και επί της ουσίας). Δεν γίνονται π.χ. κουνελάκια οι νάγιες, (=οι βασιλικές κόμπρες), με βάση το πως τις ακούς, ή, το πως τις βλέπεις. Εκτός και αν είσαι βλαξ... Αν είσαι βλάξ, ναι, διακρίνεις π.χ. ακόμη και τα σκατ..., σε σκατ... και σε μουσακά, με μοναδικό κριτήριο, (με μοναδικό γνώμονα), τον πρωκτό από τον οποίο εξάγονται αυτά - εξ ου και «την πορδ... του ο καθένας, μοσχολίβανο την έχει». Μόνο που το τι είναι περιττώματα και τί όχι, δεν συμπεραίνεται έτσι, (με βάση το τι σου φαίνεται εσένα, ή, εμένα, ή, όποιου άλλου, νόστιμο)!

3. Και βέβαια πωλείται σε ακόμη πιο υψηλή τιμή το «τομάρι» σου, (από την τιμή στην οποία δίδεις στο «τομάρι» σου εσύ), απ' αυτούς που θεωρείς ότι «τα τομάρια τους δεν αξίζουν φράγκο»εάν, (εφόσον), ανήκεις στην αντιπαθή ...συνομοταξία των εγωμανών, οι οποίοι, από τους δικτάτορες, δεν διαφέρουν, παρά, μόνο, ποσοτικά, (=μεγεθυντικά), όχι ποιοτικά. Δεν προκύπτει (και) από τα προαναφερόμενα αυτό; Και κατά κανόνα «γδαρμένο» πωλείται, σημειωτέον, το «τομάρι» σου, αφού, αναπόφευκτα, ότι κάνεις παθαίνεις - ότι λες ακούς, πάντοτε - παντού... Καθενός τέτοιου ανθρώπου η ζωή είναι ενδιαφέρουσα και το τέλος του ακόμη πιο ενδιαφέρον, όπως, τεκμαίρεται, από την ιστορία, σε ότι αφορά σε δικτάτορες και από την εγκληματολογία, σε ότι αφορά σε εγωμανείς... 

[Καταφανώς αδιέξοδη η αρχή: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» για όσους δεν συμμερίζονται την ηθική ομοφυλοφιλία, (βλ. π.χ. «αφού σφάζει αυτός, ας αρχίζω να σφάζω κι' εγώ») -γενικά οι εβραϊκοί νόμοι είναι «ευαγγέλιο» για πούστηδε..., μαλάκε... και πουτάνε...- μα, δυστυχώς, ή, ευτυχώς, δεν υπάρχει -μέχρι στιγμής, τουλάχιστον- άλλος -αποτελεσματικότερος- τρόπος, αλληλοεξόντωσης των εγωμανών. Ο καταχρηστικός καταναλωτής είναι ο ιδανικός για την αγορά και ο ανίσχυρος, (φτωχός ή άοπλος ή άσημος) εγωπαθής είναι ο ιδανικός για την εξουσία. Ελέγχεις, εύκολα - γρήγορα, όσους πείθεις να αλληλοεξοντώνονται όταν δεν αυτοκαταστρέφονται και το αντίστροφο!..]

«ΦΑΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΑ» ΠΡΩΙ...

1. Προφανώς - προφανέστατα συνιστά τραγέλαφο το να «τα κονομάει», σήμερα, η Κούβα, (η μοναρχική οικογένεια της Κούβας, για την ακρίβεια), ενώ, όσοι επένδυσαν καλλιτεχνικά σε μορφές της επανάστασης στην Κούβα «να βλαστημάνε την ώρα και την στιγμή» που επένδυσαν. «Ας πρόσεχαν», όμως...
Εκατομμύρια χαφιέδες της STASI αναπολούν τα περασμένα με πόνο...
Εκατομμύρια χαφιέδες της STASI αναπολούν τα περασμένα με πόνο...

2. Δολοφονήθηκε και ο Malcom X την 21η Φεβρουαρίου 1965, μα, την ψευδαίσθηση ότι η εξουσία στοχοποιεί φυλές, (ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματός τους), και όχι τους, ανεξαρτήτως φυλής, εχθρούς της, την έχουν όσοι αγνοούν, ή, παραβλέπουν π.χ. ποιος ανέλαβε πρόεδρος των Η.Π.Α. την 20η Ιανουαρίου 2009... 

Είναι οι ίδιοι αυτοί ανόητοι, (οι συνήθεις, πολιτικά, ανόητοι: οι φασίστες, οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί), οι οποίοι, θα (απο)μείνουν και χωρίς ακροατήριο, αργά ή γρήγορα, (στο μέλλον), που, εργάτες, όπως και στρατιώτες, θα γίνονται τα ρομπότ και μόνο τα ρομπότ. Μόνον αυτοί, άλλωστε, αγνοούν, ή, παραβλέπουν, ακόμη, (μέχρι σήμερα), ότι οι νέγροι αντιμετωπίζονταν σαν διάβολοι προ της βιομηχανικής εποχής και σαν άγγελοι αφότου οι μηχανές αντικατέστησαν τα χέρια... Ούτε τότε ήταν «διάβολοι» οι νέγροι και δη όλοι οι νέγροι, όμως, ούτε τώρα είναι «άγγελοι» οι νέγροι και δη όλοι οι νέγροι - πόσο μάλλον, όλοι οι λευκοί, όλοι οι κίτρινοι, όλοι οι κόκκινοι κ.ο.κ. 

Χωρίς, ωστόσο, αυτό, (το τελευταίο), να σημαίνει, ότι απαγορεύεται η διάκριση π.χ. εμπόρων ναρκωτικών σε καλούς και κακούς (!) με βάση το χρώμα τους και δη «από τον καναπέ του σπιτιού σου, (χωρίς να ξέρεις, καν, περί τίνος πρόκειται)»

Και οι περισσότεροι καλλιτέχνες, επιστήμονες, διαννοούμενοι, άλλωστε, έτσι, (σαν τον Χίτλερ, ή σαν τον Μπακούνιν, ή σαν τον Στάλιν), κρίνουν, μέχρι να βιώσουν οι ίδιοι, ή, κάποιος, δικός τους, «την ανάσα του Χάρου στον σβέρκο τους»...

Λίγες μοσχαναθρεμμένες «κουραδομηχανές» της αστικής, πόσο μάλλον, της μεγαλοαστικής τάξης, κρίνουν, εκ του ασφαλούς, τους πάντες και μεταξύ αυτών π.χ. ανθρώπους οι οποίοι υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις, ή, στα Σώματα Ασφαλείας; «Θα τους δώσεις να φάνε εσύ, ο, …μέγας γνώστης της αλήθειας, αν παραιτηθούν; Τι θα τους δώσεις να φάνε, αλήθειες; Αλήθειες τρώς εσύ; Με αλήθειες χορταίνεις;» Όλοι, λίγο πολύ, την ξέρουν την αλήθεια -και οι κάπο π.χ. στο Άουσβιτς ήξεραν την αλήθεια- μα, όπως είναι, από αιώνες, γνωστό (και) στην πολιτική -προπαντός στην πολιτική- «''τα ζωάκια στην ζούγκλα'', δεν απειλούν την εξουσία σου, όταν γνωρίζουν την αλήθεια, μα, όταν δεν έχουν ''τι να φάνε, τί να πιούνε και τί ν' αρπάξει ο κώλ… τους...''»...


[Και ο, λεγόμενος, παγκόσμιος ιστός, (το web), είναι μέσο στο οποίο δύνασαι να διατυπώνεις, τρεις, σχεδόν, δεκαετίες, τώρα, αλήθειες, μα, οι ομιλούντες πάνθηρες, γουρούνια, γεράκια, γαλοπούλες κ.α. έλλογα ζώα, την κάθε μορφής πείνα τους, πόσο μάλλον την κάθε μορφής απληστία τους, την εκτονώνουν έργω, όχι λόγω... Η επιβίωσή τους απασχολεί τα ομιλούντα κτήνη, πρωτίστως, το συμφέρον τους, δευτερευόντως και, τέλος, η αλήθεια και βέβαια όχι η αλήθεια που αφορά τα ίδια...] 

ΚΑΛΟ ΑΜΑΞΙ, ΚΑΚΗ ΒΟΛΤΑ

Εις μάτην, όπως αποδεικνύεται, για μία ακόμη φορά, εκφυλίζεται για πρόσκαιρα «φράγκα» ο τάδε, ή, η δείνα δημιουργός: Μόνον ότι είναι υψηλού προϋπολογισμού, «δουλεμένο ''ψιλοβελονιά''» σκηνοθετικά και «φτιαγμένο»
επί τη βάση της πάγιας αρχής: «Kunst für die Kunst (=
η Τέχνη για την Τέχνη» πουλά «τρελά», τόσο την χρονιά που πρωτοκυκλοφορεί, όσο και τα επόμενα 50 - 100 χρόνια... Τα άλλα, έργα - όλα τα άλλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα εμπορικής διάθεσης, (διανομής), έχουν βραχυπρόθεσμη ταμειακή επιτυχία, ενώ και «η αναμέτρησή τους» με τον χρόνο αποβαίνει σε βάρος τους - αναλόγως πάντοτε και του, από τεχνικής πλευράς, αποτελέσματός τους.


street art utopia
street art utopia

Άρτιο από (καλλι)τεχνικής σκοπιάς, το κινηματογραφικό έργο «Il Grande Silenzio». Και 100% πρωτότυπο σε ότι έχει να κάνει με το σκηνικό. Το απολαύσαμε όταν το παρακολουθήσαμε για πρώτη φορά, (πριν χρόνια). Εξίσου ευχάριστα το παρακολουθούμε και σήμερα, (αν τύχει). Αλλά σε ότι αφορά στο σενάριο, αναμφισβήτητα πρόκειται για δημιούργημα τύπου: «ιπτάμενοι όνοι και έτερες ιστορίες για μωβ άρκτους»! Κινηματογράφος ίσον εξιστόριση, «κακά τα ψέματα». Το να κάνεις, απροκάλυπτα, (ξεκάθαρα = ειλικρινά), μία πολιτική κινηματογραφική ταινία, είναι σοφό, όχι το να κάνεις ένα γουέστερν με πολιτικές προεκτάσεις εκδοχής: «από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα». Σε γενικές γραμμές, («με δυό λόγια») -συμπερασματικά- το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο, είναι π.χ. σαν ένα πάρα πολύ καλό αμάξι, το οποίο, ωστόσο, όποτε το παίρνεις, κάνεις μια πάρα πολύ κακή και ανεδαφική, συνάμα, βόλτα...

ΕΝΑΣ ...ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΜΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Κάποιους εκπροσώπους της …προόδου και δη της …προόδου
 στην πράξη, πάντως -(όχι μόνο, ή, τόσο στην θεωρία, όσο στην πράξη) - είχε το έμψυχο υλικό με το οποίο «γυρίστηκε» η συγκεκριμένη ταινία. Επισημαίνεται, γιατί, έχει θεωρηθεί, κατά καιρούς, λίγο, αν όχι ανύπαρκτο, το υποκριτικό ταλέντο, ή, ο επαγγελματισμός, έστω, πλείστων όσων ηθοποιών - προπαντός γυναικών ηθοποιών. Παρότι, ρόλους, στις Τέχνες λόγου, (όπως, μεταξύ άλλων, είναι ο κινηματογράφος παραγωγής έργων ευρείας κατανάλωσης), υποδύεται, ο καθένας - η καθεμία, όχι τόσο με το σώμα, όσο με το πρόσωπο και με τα όσα λέει, (βάσει σεναρίου).

Ή …μπας και είναι δυνατόν, μία γυναίκα, ή, άνδρας, ηθοποιός, με μοναδική, σε διεθνές επίπεδο, εμφάνιση και προπαντός φάτσα, (πρόσωπο), να μην έχει ανάλογα του παρουσιαστικού του/της βιώματα, τα οποία να είναι αξιοποιήσιμα, δραματουργικά, για τον ρόλο που επιλέγεται - αν υποτεθεί ότι σε επίπεδο υποκριτικής υστερεί, ε; Και τότε γιατί επιλέγεται; Ποιος από τους παραγωγούς, οι οποίοι ρισκάρουν εκατομμύρια δολάρια, «παίζει το κεφάλι του κορώνα - γράμμ
ατα»;


Προφανώς …απαξιεί να απαντά σε παρεμφερή, (εύλογα), ερωτήματα, όποιος «βρίσκει» λίγη, αν όχι ανύπαρκτη την υποκριτική τέχνη πολλών, χωρίς, ταυτόχρονα, να τεκμηριώνει, (κάνοντας, έτσι, βάσιμη), την (κατα)κριτική του αυτή

Πίσω από τον όρο «εκλεκτικός θεατής κινηματογραφικών έργων», άλλωστε, «κρύβεται», συνήθως, ο ημιμαθής και γι’ αυτό έμπλεος κόμπλεξ κατωτερότητας «αρχοντόβλαχος», ο οποίος, εννιά στις 10 φορές, δηλώνει θιασώτης των ελίτ, («κουλτουριάρης», κατά το κοινώς λεγόμενο). Μα και με τον όρο «κριτικός Τέχνης», γίνεται, τις πιό πολλές φορές, λόγος, για όποιον/α δεν κατάφερε να γίνει σκηνοθέτης, ή, ηθοποιός κι’ έγινε κριτής σκηνοθετών και ηθοποιών.

Kindermund by Pola Kinski
«Kindermund» by Pola Kinski
Κι’ όμως, ο ηθοποιός που υποδύονταν τον ρόλο του κακού στην ταινία «Il grande silenzio», είχε σεξουαλικές σχέσεις με μία εκ των θυγατέρων του, από την εποχή που αυτή ήταν ακόμη νήπιο

Ποιος απ’ όσους γνωρίζουν και δη επαρκώς την ιστορία των …προοδευτικών …κινημάτων στην Ευρώπη, στην Αμερική και οπουδήποτε αλλού, (στην οικουμένη), δεν θα αναγνώριζε 100% …πειστικότητα σε ρόλους κακών σ’ έναν τέτοιο ηθοποιό;

Προφανώς και τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο, δεν χρησιμοποιούν, πάντοτε, (σ’ όλες τις παραγωγές τους), δεινούς, στην υποκριτική τέχνη, εργάτες. Αυτό, ωστόσο, δεν τα εξηγεί όλα και μάλιστα υπό ...το πρίσμα του φθόνου της τάδε αποτυχημένης, ή, υπό ... το φάσμα της αίσθησης ...ανωτερότητας του δείνα κομπλεξικού, (ελιτιστή
= φασίστα). Δεν προκύπτει από κάπου, (από οπουδήποτε
- έστω από μία, σχετική, απόδειξη), ότι υπάρχουν παράφρονες, ή, ανόητοι άνθρωποι πλούτου - οπότε και ισχύος. (Ποιός ανόητος, ή, παράφρων μένει, επί μακρόν, πλούσιος;) 

Αναμφίβολα λοιπόν και δεν υπάρχει σκηνοθέτης, πόσο μάλλον παραγωγός, σε μεγάλο κινηματογραφικό στούντιο, ο οποίος να «ποντάρει» σε διεθνώς, ξεχωριστά, πρόσωπα, (φάτσες), τα οποία, (πρόσωπα), υστερούν υποκριτικά, ενώ, (ταυτόχρονα), στερούνται βιωμάτων, που, θα ήταν, κατά το μάλλον, αξιοποιήσιμα, σε επίπεδο δραματουργίας. Δεν γίνεται ηθοποιός διεθνούς εμβέλεις όποιος/α είναι «αγγούρι», αν, (εφόσον), δεν διαθέτει ικανό αντιστάθμισμα στο υστέρημά του αυτό. Αλλά και να γίνει, για λίγο, (χρονικό διάστημα), θα γίνει - (δεν πρόκειται να έχει διάρκεια = δεν πρόκειται να κάνει καριέρα).¹

_______________________
1 Και πολλοί αυτοδίδακτοι μουσικοί αδυνατούν να διαβάζουν, πόσο μάλλον να γράφουν, παρτιτούρες, μα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν την στοιχειώδη μουσική γνώση, αφενός, τα πολλά ή ασυνήθιστα βιώματα, αφετέρου, αφού αυτά και μόνο τους αρκούν για να γράφουν τραγούδια για όλους κι' όχι μόνο π.χ. για τους γνωστούς τους. Η επιστήμη είναι «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο», όχι η Τέχνη...

Εύκολα δύναται π.χ. μία γυναίκα, η οποία δεν είναι πόρνη, να παίξει ρόλο και δη πρωταγωνιστικό, (ρόλο), σε έργο Τέχνης ή ...Τέχνης μη λόγου, όπως, μεταξύ άλλων, είναι ο κινηματογράφος παραγωγής έργων για ενηλίκους. Το να παίξει, ωστόσο, η ίδια, αυτή, γυναίκα, ρόλο πόρνης, σε έργο Τέχνη λόγου, το μπορεί, μόνον, εάν, εκτός από «πιασιάρικη», διεθνώς, «μούρη», ή, φωνή, ή, όποιο άλλο φυσικό προσόν, διαθέτει και υποκριτική δεινότητα. Ειδάλλως, (αν, δηλαδή, διαθέτει μόνο ξεχωριστό, διεθνώς, π.χ. πρόσωπο, μα, υποκριτικά υστερεί), θα πρέπει, όχι απλώς, να έχει βιώματα πόρνης, μα, χωρίς ίχνος υπερβολής, θα πρέπει να είναι «πιο πόρνη κι’ από πόρνη» στην σκέψη - στην αίσθηση, για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου.

Δεν επιχειρούν να πείσουν τον οιονδήποτε «πάνω» στο οτιδήποτε π.χ. δύο σκυλιά που συνουσιάζονται, έτσι ώστε να υποτεθεί ότι χρειάζονται πτυχίο δραματικής σχολής, ή, έστω, βιώματα. Σωστά; Ένας «μαφιόζος που ανάβει το πούρο του», όμως, θα πρέπει να έχει υπάρξει, τουλάχιστον, γκάνγκστερ, αν δεν διαθέτει πτυχίο δραματικής σχολής, ή, διαθέτει, (τέτοιο), μα, ήταν από τους τελευταίους, (μαθητές), στην σχολή του. Προσπαθεί να πείσει εκατομμύρια θεατές, άλλωστε, που σημαίνει ότι, αν δεν τα καταφέρει, ο μεν παραγωγός, που επένδυσε σεβαστό χρηματικό ποσό, (κεφάλαιο), για να «γυριστεί» η ταινία, θα χρεοκοπήσει, τού, δε, σκηνοθέτη, η επαγγελματική φήμη, θα πληγεί, το πιθανότερο, ανεπανόρθωτα.


commentary ©2016 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr 
 






Πνευματικά δικαιώματα © 2010 - 2024 yahooxaxaxouxa.blogspot.com όπου αναφέρεται, σημειώνεται.
To yahooxaxaxouxa.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες άλλων δικτυακών τόπων στους οποίους παραπέμπει μέσω «δεσμών» (links).

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP