«Ολίγη» από «σταφύλια της πορδής» με «μπόλικο» Νάιτζελ Φάρατζ...

Νάιτζελ Φάρατζ
Πηγή

Το αν και σε τι βαθμό απεχθανόμαστε και μάλιστα έμπρακτα την κριτική ελεεινών - από κάθε άποψη ελεεινών εξουσιαζόμενων προς εξίσου ελεεινούς - από κάθε άποψη ελεεινούς εξουσιαστές, προκύπτει, μεταξύ άλλων, κι’ απ’ το, με κάθε κόστος, «ξεμπρόστιασμα» της διπροσωπίας - αν όχι και της πολυπροσωπίας τους… Ιδίως όταν η εκ του ασφαλούς, (η, χωρίς το παραμικρό ηθικό, μα, προπαντός, υλικό κόστος), κριτική, (υπο)βοηθιέται, σήμερα - ειδικά σήμερα, από την κατάχρηση της ανωνυμίας. Γιατί η ανωνυμία, σίγουρα δίνει την δυνατότητα σε όλους μας να κρίνουμε χωρίς φόβο, μα, η εμπάθεια όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά, τουναντίον, με όση μεγαλύτερη ένταση εκδηλώνεται, τόσο αυξάνει τις υποψίες - κι’ όχι τυχαία, βέβαια, από την στιγμή που η έμπλεη ανηθικότητας «ουρά» είναι αυτή, που, κατά κανόνα, βάλλει με σφοδρότητα κατά του εξίσου ανύπαρκτου ...ήθους της «ψαροκεφαλής» - ή κατά μία άλλη έννοια: «φωνάζει ο κλέφτης…», επειδή, προφανώς, δεν τον αφήνουνε «να κλέψει» (κι') άλλο, ή, επειδή «δεν τον παίζουνε πια οι άλλοι “μακροχέρηδες”…»…

Νάιτζελ Φάρατζ
Πηγή

Γι’ αυτό δεν διαγράφουμε ποτέ τα όσα αναρτούμε. Δεν συντρέχει και λόγος, εξάλλου, να αναιρείς τον λόγο σου αν αυτός δεν εκφέρεται δίκην αφόδευσης -πόσο μάλλον αν αυτός δεν εκφέρεται για να εξυπηρετηθούν προσωπικές ή επαγγελματικές ή άλλες σκοπιμότητες, (συμφέροντά) σου- αν και η αλήθεια είναι ότι διά της σιωπής, διά της επιλεκτικής, πιο σωστά, σιωπής, «τρώνε», κατά κόρον, οι «κότες», όπως, πολύ καλά, (με στοιχεία…), γνωρίζουμε, εδώ και παρά πολλά χρόνια, μεταξύ άλλων «ορνιθο»λόγων, κι’ εμείς… «Script manent», ( = τα γραπτά μένουν), άλλωστε κι’ όχι μόνο μένουν μα καταχωρούνται κιόλας από την στιγμή που το (δια)δίκτυο μόνο φαινομενικά θυμίζει π.χ. WC - γιατί στην πραγματικότητα μόνο τέτοιο δεν είναι και ευτυχώς, αφού, το να «ξαλαφρώνεις» μέσα - πάνω στον εγκέφαλο ή στην ψυχή του καθενός, ναι μεν επιτρέπεται, αλλά και το «ξεβράκωμα» τέτοιων, (θρασύδειλων υποκριτών), δεν απαγορεύεται, ε … Όποιος και αν θέλει «τραβά το καζανάκι», για να το πούμε και πιο απλά, όχι όποιος και όταν θέλει π.χ. ο κ. Κ. Μητσοτάκης, για να λησμονηθεί έτσι π.χ. η Αποστασία ή π.χ. ο κ. Γριβέας - (εντελώς ενδεικτικές οι ονομαστικές αναφορές, σε κάθε περίπτωση, αφού οι πολίτες «“κοπής”: Ιούδα» άγγιζαν ανέκαθεν το 75%...)… 

Νάιτζελ Φάρατζ
Πηγή

Ε κι’ αφού «λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτα», οφείλουμε να επισημάνουμε το πρώτο μας ολίσθημα - αν και στην ουσία δεν πρόκειται για σφάλμα μα για εκκρεμότητα… Αφού, όμως, «μπήκαμε στον κόπο» να δώσουμε βάση στην είδηση την οποία υπονοούμε, ε, είμαστε υποχρεωμένοι, να σημειώσουμε και την εξέλιξή της - έτσι ώστε να μην παρερμηνεύεται κι’ η στάση μας - δεδομένου ότι όντως δεν «σβήνουμε» το παραμικρό… Αν και η αλήθεια είναι ότι δεν (προ)απαιτείται και καμία ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να αντιληφθεί κάποιος ότι μία κυβέρνηση ανάγκης - μία κυβέρνηση η οποία βρίσκεται κάτω από καθεστώς διεθνούς επιτροπείας και τυγχάνει κυβέρνηση συνεργασίας, είναι μία κυβέρνηση, που, ούτε δική της πολιτική ασκεί, (και πράγματι η σημερινή κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι εκτελεστικό όργανο της Ε.Ε., σύμφωνα πάντα με τα όσα αδιαπραγμάτευτα και «σικέ» συνυπέγραψε ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου το 2010) - όπως εξίσου αυτονόητο είναι και το γεγονός ότι και η μακροημέρευσή της εξαρτάται από τις αμοιβαίες υποχωρήσεις μεταξύ των πολιτικών εταίρων, (μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων), που την συγκροτούν.

Νάιτζελ Φάρατζ
Πηγή

Οπότε, ο διορισμός του κ. Χρήστου Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα, ναι μεν αποτέλεσε αντικείμενο δεύτερης και τρίτης σκέψης για τον πρωθυπουργό, όπως αναφέραμε (κι’) εμείς την 5η Σεπτεμβρίου 2013 μέσα από εδώ, [στ’ αλήθεια ο κ. Α. Σαμαράς βρέθηκε σε δυσχερή θέση εντός της «Νέας Δημοκρατίας», (κόμματος και Κοινοβουλευτικής Ομάδας), για την συγκεκριμένη επιλογή…], μα, τελικά, πρυτάνευσαν τα προσυμφωνημένα μεταξύ Σαμαρά - Βενιζέλου και έτσι, τον Νοέμβριο που μας πέρασε ο κ. Χ. Παπουτσής διορίστηκε στην Παγκ. Τράπεζα. Εκεί γύρω στις 17 Νοέμβριου, (ημέρα επετείου της Γενιάς του ΠολυΤαμείου, συγγνώμη, του Πολυτεχνείου), έγινε ο διορισμός του - παγκοίνως γνωστό, εξάλλου, το ότι ο κ. Παπουτσής, όπως και η κ. Δαμανάκη κ.α. τυγχάνουν «σταφύλια» της συγκεκριμένης «πορδής», συγγνώμη, «οργής»… Πρόκειται για μία ακόμα αλληλοεξυπηρέτηση, (συνηθισμένη π.χ. και σε όλες τις …καλές οικογένειες της Mafia οι οποίες από τα στενοσόκακα της Σικελίας βρέθηκαν στα σαλόνια της Νέας Υόρκης…), αλλά αν το σκεφτείς πιο ψύχραιμα, (αφέθηκε να εννοηθεί και ανωτέρω…), ναι, μία κυβέρνηση συνασπισμού και μάλιστα μία κυβέρνηση εντολοδόχος των Βρυξελλών με μοναδικό της σύμμαχο αυτή την στιγμή μέσα στην ελληνική κοινωνία την Αστυνομία και τον Στρατό, (αλλιώς γιατί να επιστρατεύει κάθε απεργό, ε;), σαφώς και δεν είναι εύκολο να μακροημερεύσει χωρίς ανάλογες αλληλοϋποχωρήσεις - (αλληλοϋποχωρήσεις οι οποίες σε άλλες εποχές μόνο σαν μία καλή ιδέα για ένα μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας θα χρησίμευαν…)…

 

Όλι Ρεν

  

  

yahooxaxaxouxa.blogspot.gr